fot. (c) Flanders Classics
Zapowiedź Ronde van Vlaanderen: drugiego w sezonie kolarskiego monumentu, batalii na bergach Flandrii, wokół której kręci się sezon wiosennych klasyków. Trasy, faworyci i faworytki, relacja telewizyjna.
Wyścig Dookoła Flandrii, w lokalnym języku Ronde van Vlaanderen, to obok Mediolan-San Remo, Paryż-Roubaix i Liege-Bastogne-Liege jeden z czterech najważniejszych wyścigów wiosny. W tym roku, 2 kwietnia, wyścig mężczyzn rozegrany zostanie po raz 107., natomiast peleton kobiet czeka 20. konfrontacja.
Popularna “Flandria” to symbol wiosennych klasyków. Organizowany od czasów przedwojennej Europy, dziś wyścig ten niesie ze sobą powiew legendy budowanej przez dekady na brukowanych pagórkach, zdobiących chłostane zimnym wiatrem pola Flandrii.
Na starcie pięć Polek: Katarzyna Niewiadoma, Agnieszka Skalniak-Sójka (Canyon//SRAM), Marta Lach (Ceratizit-WNT), Daria Pikulik (Human Powered Health), i Marta Jaskulska (Liv Racing TeqFind) oraz trzech Polaków: Kamil Gradek, Filip Maciejuk (obaj Bahrain Victorious) i Kamil Małecki (Q36.5)
Peleton tym razem nie wyruszy z rynku w Antwerpii a z Brugii, co nastąpi o 10:00 (start honorowy) na trasę o długości 273,4 kilometra. Pomimo zmiany miasta startowego droga tylko na początku będzie się różniła od poprzedniej i zahaczy o 19 hellingen, czyli krótkich flandryjskich podjazdów, z czego 11 prowadzi po bruku lub ma brukowe sekcje. Dodatkowo kolarze pokonają 7 płaskich odcinków brukowych.
Pierwsza część wyścigu jest praktycznie pozbawiona przeszkód, co nie znaczy, że nie dojdzie do kraks i dramatów. Zabawa na dobre rozpocznie się w połowie wyścigu, gdy peleton po raz pierwszy pokona Oude Kwaremont (137 km). Tu szaleństwa jeszcze nie należy oczekiwać.
Za Molenbergiem (172 km) wyrosną trzy kolejne, aczkolwiek asfaltowe, wspinaczki, a po ich pokonaniu znajdzie się chwila na pożywienie i oszacowanie sytuacji. Czasu do namysłu nie będzie wiele: do pokonania Berg Ten Houte i stromy Kanarienberg, a to wszystko niecałe 75 kilometrów do mety: tu można myśleć o kontrach i zawiązaniu jakiejś silnej akcji.
Na ostatnich 55 kilometrach kolarze rywalizowali będą wokół Oudenaarde, dwa razy pokonując kombinację podjazdów Oude Kwaremont i Paterberg. Pierwszy przejazd przez ikoniczne podjazdy Flandrii między 218. a 221. kilometrem, a na 228. kilometrze zaliczą równie ciężki, brukowany Koppenberg. Tu nie będzie litości, kto zostanie z tyłu, będzie wspinał się na nogach.
Dalej pozostaną 2-kilometrowy płaski odcinek Mariaborrestraat (232 km) i wyrastający po nim Steenbeekdries (233 km), a potem Taaienberg (236 km) i Kruisberg (246 km), które po raz ostatni podprowadzą na Oude Kwaremont (256 km) i Paterberg (259 km).
Z ostatniej wspinaczki do mety pozostanie 13 kilometrów. Finisz w Oudenaarde spodziewany jest między 16:27 a 17:04.
Hellingen 107. Ronde van Vlaanderen:
(159 km przed metą) Korte Ast (500 m; 4,3%)
(137 km do mety) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk)
(126 km) Kortekeer (1000 m; 6,4% – maks. 17,1%)
(118 km) Eikenberg (1000 m; 4,4%)
(114 km) Wolvenberg (645 m; 7,9% – maks. 17,3%)
(102 km) Molenberg (463 m; 7%, maks. 14,2%; 300 m po bruku)
(98 km) Marlboroughstraat (700 m, 4%)
(94 km) Berendries (940 m; 7% – maks. 12,3%)
(89 km) Valkenberg (540 m; 8,1%)
(76 km) Berg Ten Houte (1,1 km, 6%; całość po bruku)
(71 km) Kanarieberg (1000 m; 7,7% – maks. 14%)
(55 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m po bruku)
(51 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku)
(45 km) Koppenberg (600 m; 11,6% – maks. 22%; całość po bruku)
(39 km) Steenbeekdries (1100 m; 3,1% – maks. 7,6%; całość po bruku)
(37 km) Taaienberg (530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m po bruku)
(27 km) Kruisberg/Hotond (2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m po bruku)
(16,7 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m po bruku)
(13,3 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku)
Peleton kobiet na trasę ponownie wyruszy z Oudanaarde o godzinie 13:30 i do pokonania będzie miał 156,6-kilometrowy dystans. Na trasie wyznaczono 13 hellingen oraz pięć płaskich odcinków bukowych.
Zawodniczki będą krążyć blisko Oudenaarde, jeszcze przed półmetkiem zaliczając pięć wspinaczek. Pierwszym brukowanym będzie Molenberg (81 km), natomiast coś więcej powinno zacząć się na Koppenbergu (114 km). Niemiłosierna stromizna i koślawy bruk zapowiadają wyłonienie grupy kandydatek do zwycięstwa. Po Koppenbergu pojawią się dwa płaskie odcinki bruku, następnie Steenbeekdries (120 km) i Taaienberg (122 km).
Do mety wciąż pozostanie 37 kilometrów, a kolejny podjazd, 2,5-kilometrowy Kruisberg, oddalony jest o 10 kilometrów. Na tym odcinku kluczowa będzie współpraca: atakującym zawodniczkom przyda się każda pomoc, odczepionym sprinterkom koleżanki, które mogą zaspawać wyrwę.
Finałowa rozgrywka czeka na pokonywanej tylko raz kombinacji podjazdów Oude Kwaremont (142 km) i Paterberg (145 km). Z tego ostatniego do mety pozostaje 13 kilometrów.
Najlepsze zawodniczki na mecie spodziewane są między 17:30 a 17:56.
Hellingen 20. edycji Ronde van Vlaanderen kobiet:
(146 km przed metą) Tiegemberg (800 m; 5,5% – maks. 9%)
(101 km) Korte Ast (500 m; 4,3%)
(90 km przed metą) Wolvenberg (645 m; 7,9%, maks. 17,3%)
(77 km) Molenberg (463 m; 7% – maks. 14,2%; 300 m po bruku)
(73 km) Marlboroughstraat (2040 m, 3%, maks. 7%)
(69 km) Berendries (940 m; 7% – maks. 12,3%)
(64 km) Valkenberg (540 m; 8,1%, maks. 12,8%)
(45 km) Koppenberg (600 m; 11,6%, maks. 22%, całość po bruku)
(39 km) Steenbeekdries (1100 m; 3,1% – maks. 7,6%; całość po bruku)
(37 km) Taaienberg (530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m po bruku)
(27 km) Kruisberg/Hotond (2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m po bruku)
(16,77 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m po bruku)
(13,3 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku)
Czy komuś uda się pokonać zawodniczki Team SD Worx?
Lotte Kopecky, Demi Vollering i Marlen Reusser to zawodniczki, które mogą wygrać “Flandrię” na kilka sposobów. Taktyka zespołu jest prosta: jedna z liderek odjedzie, a pozostałe powstrzymają pogoń. Reusser triumfowała w Gandawa-Wevelgem, choć ataku nie miała w planie. Vollering okazała się najlepsza w Dwars door Vlaanderen, a Kopecky wspina się lepiej niż poprzednio i pokazała już, że potrafi odjechać na bruku.
Czy rywalki mogą liczyć na to, że Kopecky i Vollering nie będą współpracowały? To mało prawdopodobne, ale pewne jest to, że obie interesuje tylko zwycięstwo.
fot. Gian Mattia D’Alberto/ LaPresse
Holenderskiej ekipie wyzwanie rzuci wracająca ze zgrupowań wysokogórskich Annemiek van Vleuten (Movistar Team), a także ekipa Canyon//SRAM, w której szeregach pojedzie kilka zawodniczek, które powinny znaleźć się na dobrej pozycji w finale. Niemiecka grupa ma Katarzynę Niewiadomą, która powinna atakować na bergach, Shari Bossuyt, która postawi na finisz z grupki, a także Sorayę Paladin i Elise Chabbey, które powinny spróbować konkurować z obstawą ekipy SD Worx.
W szeregach Trek-Segafredo coraz lepiej radzi sobie Elisa Longo Borghini, natomiast w formie są Shirin van Anrooij i Elisa Balsamo. Van Anrooij powinna dobrze czuć się na bergach, Balsamo to opcja na finisz z grupy, o który będzie jednak trudno.
Do formy zdaje się wracać też Marianne Vos, trzecia ostatnio w Dwars door Vlaanderen. Holenderka nie jest tak eksplozywna na podjazdach, ale jeśli dojedzie na metę w grupce, to powinna powalczyć.
Kogo jeszcze obserwować? Amerykanka Megan Jastrab (Team DSM) w wieku 21 lat ma na koncie drugie miejsce w Gandawa-Wevelgem i czwarte w Classic Brugge-De Panne.i w niedzielę zadebiutuje we “Flandrii”. Podium to chyba zbyt wysokie progi, ale miejsce w czołówce jest możliwe.
Lista faworytów jest krótka. Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck), Wout van Aert (Jumbo-Visma) i Tadej Pogačar (UAE Team Emirates) to zawodnicy prezentujący poziom wyższy niż reszta stawki i to między nimi ma się rozegrać batalia o zwycięstwo.
Pogacar będzie próbował na długich bergach, a jego celem powinno być szybkie wykrystalizowanie czołówki i zagotowanie Van Aerta, który z tej trójki najgorzej podjeżdżał w ostatnich startach. Słoweniec musi jednak odjechać samotnie, jeśli myśli o zwycięstwie, bo na finiszu Van der Poela i Van Aerta raczej nie ogra. Van Aert powinien grać na sprint z grupki, natomiast taktyka Van der Poela powinna być najbardziej elastyczna.
Van Aertowi pomoże Christophe Laporte, natomiast Van der Poela wspomoże Soren Kragh Andersen. Obaj prezentują poziom pozwalający nie tylko na pomoc swoim liderom w finale, ale także na odjechanie z grupki najlepszych wobec impasu.
fot. POOL Dario Berlingheri/LaPresse
Czy znajdzie się czwarty do brydża? Tu nazwisko jest tylko jedno. Thomas Pidcock poprowadzi ekipę Ineos Grenadiers, ale Brytyjczykowi po wstrząśnieniu mózgu brakuje dni wyścigowych. 23-latek wierzy, że sobie poradzi, 11. miejsce w Dwars door Vlaanderen sklasyfikował jako pierwszy trudny wysiłek po przerwie. W formie Pidcock powinien utrzymać się z najlepszą trójką, ale czy na bergach wytrzyma przyspieszenia Van der Poela i Pogacara? Tego nie wie nawet on sam.
fot. Fabio Ferrari/ LaPresse
Pod formą są póki co reprezentanci Soudal – Quick-Step. Belgijska ekipa miała liczyć na Juliana Alaphilippe’a i Kaspera Asgreena, ale żaden z nich póki co nie otarł się nawet o dobry wynik. Czy Francuz i Duńczyk w niedzielę zabłysną? Wątpliwe, formy na bruki nie da się zbudować w tydzień, nawet przy pokrzykiwaniu w gazetach szefa ekipy. Wyżej stoją akcje Yvesa Lampaerta, ale 31-latek musiałby mieć naprawdę dobry dzień, aby powalczyć o podium.
W grze o miejsce w pierwszej piątce powinni się pojawić również zawodnicy Movistaru: Matteo Jorgenson i Iván García Cortina świetnie pojechali w E3 Saxo Classic i jeśli będą współpracowali w niedzielę, mogą skutecznie napsuć krwi rywalom takim jak Stefan Küng i Valentin Madouas (Groupama-FDJ) czy Matej Mohoric (Bahrain Victorious).
Madouas przed rokiem był trzeci, Küng piąty, ale w tym roku ich ambicje będą się musiały ograniczyć do walki o czwarte lub piąte miejsce. Po drugim w Strade Bianche Francuzie można spodziewać się jakiejś niespodzianki, natomiast Mohoric po intensywnym kalendarzu startów nie wygląda na zawodnika, który w niedzielę znacząco podniesie prezentowany poziom.
Ojcem “Flandryjskiej Piękności” (Vlaanderens Mooiste) był Karel van Wynendaele. Kolarz, a później dziennikarz lokalnych gazet, zapragnął zorganizować wielki wyścig na wzór Paryż-Roubaix. Swój pomysł zaszczepił dziennikowi “Sportwereld” (po zmianach “Het Nieuwsblad”). Wyścig po raz pierwszy rozegrano w 1913 roku. Od tamtej pory zaledwie trzykrotnie nie doszedł do skutku, w czasie I Wojny Światowej.
Trasa imprezy, a także miejsca startu i mety, ulegały kilkukrotnie zmianom. Przed II wojną światową wyścig zwykle rozgrywano tego samego dnia co Mediolan–San Remo, dlatego do 1949 roku, z wyjątkiem jednej edycji, wszystkie zwycięstwa przypadły Belgom. Początkowo zawody prowadziły przez wszystkie większe miasta Flandrii.
Do końca lat 50-tych drogi pokrywał szuter lub charakterystyczne, grubo ciosane o nierównych kształtach “kocie łby”, stanowiąc naturalny element selekcji. Wraz z poprawą jakości dróg wyścig zaczął zatracać swój charakter. W odpowiedzi organizatorzy poszukali wiejskich dróg, na których zachował się ich pierwotny stan. W ten sposób sercem klasyku stały się Ardeny Flamandzkie, z ich specyficznymi, krótkimi, stromymi podjazdami po bruku.
Jak dotąd rekord w liczbie zwycięstw zatrzymał się na cyfrze 3. Tyle zwycięstw w swoim palmarès posiadają: Włoch Fiorenzo Magni (1949-51),Belgowie Achiel Buysse (1940-41, 1943), Eric Leman (1970, 1972-73), Johan Museeuw (1993, 1995, 1998) i Tom Boonen (2005-06, 2012) oraz Szwajcar Fabian Cancellara (2010, 2013-14).
Polski rekord należy do Zbigniewa Sprucha, który w 1999 roku ukończył De Ronde na 5. pozycji, a w sezonie następnym finiszował na 9. miejscu.
W gronie kobiet Katarzyna Niewiadoma kończyła wyścig na 10. (2016), 8. (2017), 9. (2018) i 6. (2019) miejscu. W 2018 roku 6. lokatę zajęła Małgorzata Jasińska.
| Raport | Podium | ||
|---|---|---|---|
| 1999 | Peter van Petegem | Frank Vanderbroucke | Johan Museeuw |
| 2000 | Andrei Tchmil | Dario Pieri | Romans Vainsteins |
| 2001 | Gianluca Bortolami | Eric Dekker | Denis Zanette |
| 2002 | Andrea Tafi | Johan Museeuw | Peter van Petegem |
| 2003 | Peter van Petegem | Frank Vanderbroucke | Stuart O'Grady |
| 2004 | Steffen Wesemann | Leif Hoste | Dave Bruylandt |
| 2005 | Tom Boonen | Andreas Klier | Peter van Petegem |
| 2006 | Tom Boonen | Leif Hoste | George Hincapie |
| 2007 | Alessandro Ballan | Leif Hoste | Luca Paolini |
| 2008 | Stijn Devolder | Nick Nuyens | Juan Antonio Flecha |
| 2009 | Stijn Devolder | Heinrich Haussler | Philippe Gilbert |
| 2010 | Fabian Cancellara | Tom Boonen | Philippe Gilbert |
| 2011 | Nick Nuyens | Sylvain Chavanel | Fabian Cancellara |
| 2012 | Tom Boonen | Filippo Pozzato | Alessandro Ballan |
| 2013 | Fabian Cancellara | Peter Sagan | Jurgen Roelandts |
| 2014 | Fabian Cancellara | Greg Van Avermaet | Sep Vanmarcke |
| 2015 | Alexander Kristoff | Niki Terpstra | Greg van Avermaet |
| 2016 | Peter Sagan | Fabian Cancellara | Sep Vanmarcke |
| 2017 | Philippe Gilbert | Greg Van Avermaet | Niki Terpstra |
| 2018 | Niki Terpstra | Mads Pedersen | Philippe Gilbert |
| 2019 | Alberto Bettiol | Kasper Asgreen | Alexander Kristoff |
| 2020 | Mathieu van der Poel | Wout van Aert | Alexander Kristoff |
| 2021 | Kasper Asgreen | Mathieu van der Poel | Greg van Avermaet |
| 2023 | Mathieu van der Poel | Dylan van Baarle | Valentin Madouas |
| 2023 | Tadej Pogacar | Mathieu van der Poel | Mads Pedersen |
| Raport | Podium | ||
|---|---|---|---|
| 2011 | Annemiek van Vleuten | Tatiana Antoshina | Marianne Vos |
| 2012 | Judith Arndt | Kristin Armstrong | Joelle Numainville |
| 2013 | Marianne Vos | Ellen van Dijk | Emma Johansson |
| 2014 | Ellen Van Dijk | Elizabeth Deignan | Emma Johansson |
| 2015 | Elisa Longo Borghini | Jolien D'Hoore | Anna van der Breggen |
| 2016 | Elizabeth Deignan | Emma Johansson | Chantal Blaak |
| 2017 | Coryn Rivera | Gracie Elvin | Chantal Blaak |
| 2018 | Anna van der Breggen | Amy Pieters | Annemiek van Vleuten |
| 2019 | Marta Bastianelli | Annemiek van Vleuten | Cecilie Uttrup Ludwig |
| 2020 | Chantal van den Broeck-Blaak | Amy Pieters | Lotte Kopecky |
| 2021 | Annemiek van Vleuten | Lisa Brennauer | Grace Brown |
| 2022 | Lotte Kopecky | Annemiek van Vleuten | Chantal van den Broek-Blaak |
| 2023 | Lotte Kopecky | Demi Vollering | Elisa Longo Borghini |
Na niedzielę przewidywane są rozpogodzenia, temperatura do 10ºC i wiatr umiarkowany.
Wyścig transmitowany będzie przez stację Eurosport, w programie 1. Relacja z wyścigu mężczyzn ruszy o 12:45. Wyścig kobiet transmitowany będzie bezpośrednio po zakończeniu wyścigu mężczyzn, od około 16:45. Całość będzie dostępna na platformie internetowej Eurosportu. Tu obraz z wyścigu kobiet spodziewany jest od godziny 15:00.
Marta Lach zawojowała Luksemburg. Olga Wankiewicz i Rafał Majka na podiach. Nowość dla zawodniczek hiszpańskiej Vuelty. Wiadomości i wyniki z…
Florian Lipowitz sensacyjne zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Tour de Romandie. Kim jest 23-letni Niemiec z Bora-hansgrohe?
Zespół LIdl-Trek wygrała jazdę drużynową na czas, otwierającą wyścig La Vuelta Femenina.
Dorian Godon (Decathlon AG2R La Mondiale) wygrał w Vernier na zakończenie wyścigu Tour de Romandie.
Marta Lach wygrała wyścig w Luksemburgu. Olga Wankiewicz na podium w Czechach. Wiadomości i wyniki z 27 kwietnia.
Richard Carapaz (EF Education-EasyPost) triumfował na mecie czwartego, królewskiego etapu Tour de Romandie.
Zobacz komentarze
Z anonsowanej "3" to MVDP ma najwięcej asów w rękawie, aby wygrać Flandrię (ma SKA, umie w sprint, umie w hellingi). WvA (ma Jumbo, umie w sprint, na hellingach może być najsłabszy z "3"). Pogacar (Wellens trochę ciężko wyglądał w DdV, najsłabszy w sprinty z "3", ale umie w hellingi).
Na korzyść Mathieu przemawia też psychika. Chłop nie pęka na robocie jako lider (co mam wrażenie jest piętą Achillesową u Belga). Niemniej życzę Woutowi triumfu w Ronde :)
Pogacara wygrywającego Flandrię widzę chyba tylko w takich okolicznościach, w jakich zrobił to Gilbert. Ale to jest kolarstwo i wszystko może się zdarzyć...
Miłego oglądanie wszystkim! :)