Piekło kobiet, piekło mężczyzn. Prezentacja Paryż-Roubaix 2021

autor: TomAsz :: 30 września 2021, 15:01

“Piekło Północy” nadchodzi. Po 2,5-letnim oczekiwaniu w weekend doczekamy się wreszcie kolejnej edycji Paryż-Roubaix, a 125-letnią historię “Królowej Klasyków” po raz pierwszy wzbogaci wyścig peletonu kobiet.

Francuski monument z powodu pandemii wirusa SARS-Cov-2 odwołano wiosną 2020 roku. Organizatorzy mieli nadzieję na organizację zmagań jesienią tego samego roku, ale nie pozwoliły na to regulacje sanitarne w północnej Francji. Sytuacja powtórzyła się tej wiosny, Paryż-Roubaix przeniesiono na 3 października, a debiutujący Paryż-Roubaix Femmes pojedzie dzień wcześniej, w sobotę.

Tu na starcie zobaczymy Katarzynę Niewiadomą (Canyon SRAM Racing) i Martę Lach (Ceratizit-WNT), a w niedzielę swój ostatni występ w zawodowej karierze zaliczy Michał Gołaś, któremu towarzyszył będzie debiutujący w wyścigu Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers). Biało-czerwony kwintet uzupełnią Maciej Bodnar (Bora-hansgrohe), Szymon Sajnok (Cofidis) i Stanisław Aniołkowski (Bingoal Pauwels Sauces WB).

Trasa Paryż-Roubaix 2021

“Piekło Północy” przebiegnie na dystansie 257,7 kilometrów, prowadząc na północ z podparyskiego Compiegne na welodrom w Roubaix. Peleton wyruszy na trasę o godzinie 11:00, a start ostry wyznaczono na 11:15. Zwycięzca spodziewany jest na mecie pomiędzy 17:06 a 17:41.

Kolarze zmierzą się z 30 sektorami bruku, o łącznej długości 55 kilometrów. Pierwszy pojawi się po niespełna 100 kilometrach. Trasa nie uległa wielkim zmianom w stosunku do tej z 2019 roku. Organizatorzy zaznaczyli, że modyfikacji dokonali tylko wśród pierwszych sektorów, mając na uwadze, że dużą rolę odegrać mogą kolarze łapiący się we wczesne ucieczki. W ostatnich 20 latach trzech zawodników z ucieczki wygrało “Piekło Północy”: Magnus Backstedt (2004), Stuart O’Grady (2007) i Matthew Hayman (2016).

I tak sektor w Troisvilles (#30) przejechany zostanie w całości (2200 metrów). Sekcję w Vertain (#25) peleton pokona z innej strony, co sprawi, że brukowa droga będzie się wznosiła. Chwilę potem wyrośnie sektor Hameau du Buat (#24), który powraca po pięcioletniej przerwie.

Od tego punktu trasa będzie identyczna, jak w ubiegłym sezonie. Lasek Arenberg (#19) wyrośnie 95 kilometrów przed metą, natomiast dwa pozostałe pięciogwiazdkowe brukowane dukty – Mons-en-Pévèle (#11) i Le Carrefour de l’Arbre (#4) – odpowiednio 48 oraz 17 kilometrów przed finiszem.

“Pave” 118. Paryż-Roubaix:

#30 : Troisvilles – Inchy (161,4 km przed metą – 2,2 km) ★★★☆☆
#29 : Viesly – Quiévy (154,9 km – 1,8 km) ★★★☆☆
#28 : Quiévy – Saint-Python (152,3 km – 3,7 km) ★★★★☆
#27 : Saint-Python (147,6 km; 1,5 km) ★★☆☆☆
#26 : Haussy – Saint-Martin-sur-Écaillon (141,1 km; 0,8 km) ★★☆☆☆
#25 : Saint-Martin-sur-Ecaillon – Vertain (136,8 km; 2,3 km) ★★★☆☆
#24 : Capelle – Ruesnes (130,4 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#23 : Artres – Quérénaing (121,4 km; 1,3 km) ★★☆☆☆
#22 : Quérénaing – Maing (119,6 km; 2,5 km) ★★★☆☆
#21 : Maing – Monchaux-sur-Ecaillon (116,5 km; 1,6 km) ★★★☆☆
#20 : Haveluy – Wallers (103,5 km; 2,5 km) ★★★★☆
#19 : Trouée d’Arenberg (95,3 km; 2,3 km) ★★★★★
#18 : Wallers – Hélesmes (89,3 km; 1,6 km) ★★★☆☆
#17 : Hornaing – Wandignies (82,5 km; 3,7 km) ★★★★☆
#16 : Warlaing – Brillon (75 km; 2,4 km) ★★★☆☆
#15 : Tilloy – Sars-et-Rosières (71,6 km; 2,4 km) ★★★★☆
#14 : Beuvry-la-Forêt – Orchies (65,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#13 : Orchies (60,2 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#12 : Auchy-lez-Orchies – Bersée (54,1 km; 2,7 km) ★★★★☆
#11 : Mons-en-Pévèle (48,6 km; 3 km) ★★★★★
#10 : Mérignies – Avelin (42,6 km; 0,7 km) ★★☆☆☆
#9 : Pont-Thibault – Ennevelin (39,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#8 : Templeuve – L’Epinette (33,8 km; 0,2 km) ★☆☆☆☆
#8 : Templeuve – Moulin-de-Vertain (33,3 km; 0,5 km) ★★☆☆☆
#7 : Cysoing – Bourghelles (26,9 km; 1,3 km) ★★★☆☆
#6 : Bourghelles – Wannehain (24,4 km; 1,1 km) ★★★☆☆
#5 : Camphin-en-Pévèle (19,9 km; 1,8 km) ★★★★☆
#4 : Carrefour de l’Arbre (17,2 km; 2,1 km) ★★★★★
#3 : Gruson (14,9 km; 1,1 km) ★★☆☆☆
#2 : Willems – Hem (8,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#1 : Roubaix – Espace Charles Crupelandt (1,4 km; 0,3 km) ★☆☆☆☆

Trasa Paryż-Roubaix kobiet 2021

Wyścig Paryż-Roubaix Femmes rozpocznie się 2 października w miejscowości Denain, a peleton po starcie pokona trzy rundy wokół miasta. Po 31 kilometrach, w miejscowości Hornaing, peleton wjedzie na trasę, którą dzień później pojadą też panowie. Na ostatnich 85 kilometrach czeka 17 sektorów bruku, o łącznej długości 29,2 kilometra, w tym przeprawa przez Orchies, Mons-en-Pevele czy Carrefour de l’Arbre. Cały wyścig liczy 116,4 kilometra.

Peleton kobiet wyruszy na trasę o 13:35, zwyciężczyni na welodromie w Roubaix spodziewana jest o 16:44-17:04.

Sektory brukowane Paryż-Roubaix Femmes 2021:

#17 : Hornaing – Wandignies (82,5 km; 3,7 km) ★★★★☆
#16 : Warlaing – Brillon (75 km; 2,4 km) ★★★☆☆
#15 : Tilloy – Sars-et-Rosières (71,6 km; 2,4 km) ★★★★☆
#14 : Beuvry-la-Forêt – Orchies (65,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#13 : Orchies (60,2 km; 1,7 km) ★★★☆☆
#12 : Auchy-lez-Orchies – Bersée (54,1 km; 2,7 km) ★★★★☆
#11 : Mons-en-Pévèle (48,6 km; 3 km) ★★★★★
#10 : Mérignies – Avelin (42,6 km; 0,7 km) ★★☆☆☆
#9 : Pont-Thibault – Ennevelin (39,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#8 : Templeuve – L’Epinette (33,8 km; 0,2 km) ★☆☆☆☆
#8 : Templeuve – Moulin-de-Vertain (33,3 km; 0,5 km) ★★☆☆☆
#7 : Cysoing – Bourghelles (26,9 km; 1,3 km) ★★★☆☆
#6 : Bourghelles – Wannehain (24,4 km; 1,1 km) ★★★☆☆
#5 : Camphin-en-Pévèle (19,9 km; 1,8 km) ★★★★☆
#4 : Carrefour de l’Arbre (17,2 km; 2,1 km) ★★★★★
#3 : Gruson (14,9 km; 1,1 km) ★★☆☆☆
#2 : Willems – Hem (8,2 km; 1,4 km) ★★★☆☆
#1 : Roubaix – Espace Charles Crupelandt (1,4 km; 0,3 km) ★☆☆☆☆

Pogoda

W sobotę temperatura do 15º C, możliwy przelotny deszcz, silny wiatr z południa, w porywach do 65 km/godz. W niedzielę wiatr nieco osłabnie, wystąpią zanikające w ciągu dnia opady.

Historia Paryż-Roubaix

Paryż-Roubaix narodził się w 1896 roku z inicjatywy Theodore Vienne i Maurice Pereza. Fabrykanci tekstyliów postanowili zorganizować wielki wyścig, którego metę wyznaczyli na sfinansowanym przez siebie welodromie w Roubaix. Zawody wystartowały pod patronatem magazynu “Velo”. Do 1924 roku stałym terminem była wielkanocna niedziela.

Podczas pierwszych edycji zawodnicy mogli korzystać z pomocy wyznaczających tempo innych rowerzystów, motocyklistów, a nawet kierowców automobilów. Praktyki te zostały zabronione w 1910 roku. Z powodu I Wojny Światowej zawody na cztery lata przerwano. W 1919 roku kolarze powrócili na trasę, która prowadziła przez obszary doświadczone ogromnymi zniszczeniami wojennymi. Właśnie wtedy wyścig zyskał mroczną nazwę “Piekła Północy”.

Po II Wojnie Światowej trasę przesuniętą bardziej na północ Francji, gdzie nadal można było znaleźć drogi z “kocimi łbami”, pamiętającymi XIX wiek. W latach 1986-88 metę umieszczono w Roubaix przed siedzibą sponsora – La Redoute, na reprezentacyjnej ulicy Avenue des Nations Unies.

Budzące szacunek 116. edycji monumentu zdominowali kolarze belgijscy, łącznie 57 razy triumfując w “Piekle Północy”, Francuzi mają 30 zwycięstw. Rekordowe cztery triumfy zapisali Roger De Vlaeminck (1972, 1974-75, 1977) oraz Tom Boonen (2005, 2008-09, 2012). “Monsieur Paris-Roubaix” posiada też dziewięć miejsc na podium, “Tornado Tom” o dwa mniej.

Rekord Polski dzielą Joachim Halupczok (1990) i Zbigniew Spruch (1999), którzy na welodromie finiszowali na 14. miejscu.

Z archiwum "Rowery.org" – Paryż-Roubaix:

Raport	Podium
1999	Andrea Tafi	Wilfried Peeters	Tom Steels
2000	Johan Museeuw	Peter van Petegem	Eric Zabel
2001	Servais Knaven	Johan Museeuw	Romans Vainsteins
2002	Johan Museeuw	Steffen Wesemann	Tom Boonen
2003	Peter van Petegem	Dario Pieri	Wiaczesław Jekimow
2004	Magnus Backstedt	Tristan Hoffman	Roger Hammond
2005	Tom Boonen	George Hincapie	Juan Antonio Flecha
2006	Fabian Cancellara	Tom Boonen	Alessandro Ballan
2007	Stuart O'Grady	Juan Antonio Flecha	Steffen Wesemann
2008	Tom Boonen	Fabian Cancellara	Alessandro Ballan
2009	Tom Boonen	Filippo Pozzato	Thor Hushovd
2010	Fabian Cancellara	Thor Hushovd	Juan Antonio Flecha
2011	Johan Vansummeren	Fabian Cancellara	Maarten Tjallingii
2012	Tom Boonen	Sebastien Turgot	Alessandro Ballan
2013	Fabian Cancellara	Sep Vanmarcke	Niki Terpstra
2014	Niki Terpstra	John Degenkolb	Fabian Cancellara
2015	John Degenkolb	Zdenek Stybar	Greg Van Avermaet
2016	Mathew Hayman	Tom Boonen	Ian Stannard
2017	Greg Van Avermaet	Zdenek Stybar	Sebastian Langeveld
2018	Peter Sagan	Silvan Dillier	Niki Terpstra
2019	Philippe Gilbert	Nils Politt	Yves Lampaert
2021	Sonny Colbrelli	Florian Vermeersch	Mathieu van der Poel
2022	Dylan van Baarle	Wout van Aert	Stefan Kung
2023	Mathieu van der Poel	Jasper Philipsen	Wout van Aert