Bruki poszły w zapomnienie, w niedzielę czas na Ardeny, a właściwie holenderską Limburgię i klasyk Amstel Gold Race.
Trasę “Piwnego Wyścigu” charakteryzują liczne, niezbyt długie, acz miejscami strome podjazdy. Interwałowa jazda oraz nieustannie powtarzające się przyspieszenia i hamowania, wiatr oraz spory dystans sytuują holenderski klasyk w grupie najtrudniejszych jednodniówek w sezonie. Wszystko to na wąskich drogach, najeżonych wysepkami, usianych zwężeniami i chłostanych wiatrem.
Amstel Gold Race faworyzuje zawodników i zawodniczki dobrze odnajdujących się na krótkich podjazdach i wytrzymałych na powtarzające się zmiany rytmu. W sezonie 2023 mężczyźni rywalizowali będą po raz 57., natomiast kobiety po raz 9., a 5. po reaktywacji wyścigu.
Na starcie wyścigu mężczyzn stanie zwycięzca wyścigu z 2015 i 2022 roku Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) oraz Łukasz Owsian (Arkea Samsic), Kamil Małecki (Q36.5) i Filip Maciejuk (Bahrain Victorious).
W gronie kobiet o swoje drugie zwycięstwo w Amstel powalczy Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM), której pomagać będzie Agnieszka Skalniak-Sójka. Wystartują również Marta Lach (Ceratizit-WNT) i Marta Jaskulska (Liv Racing TeqFind).Start „Piwnego Wyścigu” nastąpi o 10:45, a rozstrzygnięcie na przedmieściach Valkenburga, w Berg en Terblijt, przewidywane jest nie wcześniej niż o 16:52.
Dystans Amstel Gold Race wyniesie 253,6 kilometra, po drodze wyrosną 33 podjazdy, składając się na ponad 3200 metrów przewyższenia.
Na pierwsze wzgórze kolarze wpadną już na 13. kilometrze, a pierwsza z trzech wspinaczek na Cauberg (#6; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%) czeka ich po 109 kilometrach.
W końcówce wyścig kręcił się będzie w okolicach Valkenburga na trzech różniących się od siebie pętlach. Drugi raz Cauberg (#21) wyrośnie na 172. kilometrze, a po raz ostatni niespełna 19 kilometrów przed metą.
Wzgórze to w wyścigu mężczyzn nie odgrywa jednak decydującej roli. W tym roku podjazdy w końcówce pozostały te same, lecz zostały gęściej upakowane, a zatem łatwiej będzie odjechać i utrzymać następnie przewagę.
# | Podjazd | Trudność | Do mety |
---|---|---|---|
19 | Vrakelberg | 600 m; 7,2%, maks. 11,4% | 94,2 km |
20 | Sibbergrubbe | 2100 m; 3,6%, maks. 6% | 86,5 km |
21 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 81,8 km |
22 | Guelhemmerberg | 1200 m; 4,6%, maks. 8% | 76,7 km |
23 | Keerdeberg | 1500 m; 3,9% | 71,0 km |
24 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 66,4 km |
25 | Loorberg | 1500 m; 5,3%, maks. 8,6% | 51,3 km |
26 | Gulpenerberg | 600 m; 5,7%, maks. 13,9% | 43,8 km |
27 | Kruisberg | 600 m; 8,8%, maks. 15,5% | 39,0 km |
28 | Eyserbosweg | 900 m; 9,3%, maks. 17% | 37,0 km |
29 | Fromberg | 1600 m; 3,6%, maks. 8% | 33,2 km |
30 | Keutenberg | 1200 m; 5,9%, maks. 22% | 28,8 km |
31 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 18,6 km |
32 | Guelhemmerberg | 1200 m; 4,6%, maks. 8% | 14.0 km |
33 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 7,8 km |
Z numerem jeden na trasę wyruszy ubiegłoroczny zwycięzca Michał Kwiatkowski. Polak tej wiosny na razie nie może zaliczyć do udanej, a co gorsze, nie ma podstaw sądzić, że akurat w Amstel zakręci się w czołówce. Ineos Greandiers może liczy na Toma Pidcocka, który dobrze zaprezentował się w Ronde van Vlaanderen. Dyspozycja Anglika powinna była od tego czasu pójść w górę.
Zdecydowanym faworytem niedzielnego wyścigu jest Tadej Pogacar. Opromieniony zwycięstwem we Flandrii zawodnik UAE Team Emirates do tej pory w Amstel wystąpił tylko raz, w 2019 roku nie ukończył wyścigu. Brak doświadczenia z trasy Słoweńcowi nie powinien jednak przeszkodzić. Można już typować ile kilometrów przed metą oraz na którym wzgórzu rozpocznie swój atak.
O podium myśli ekipa EF Education-EasyPost, posiadając takich zawodników jak Neilson Powless i Ben Healy. Groupama-FDJ rzuci do boju Valentina Madouasa i Davida Gaudu. Jumbo-Visma nie wystawił zwycięzcy z 2021 roku Wouta van Aerta, lecz Tiesj Benoot czy Attila Valter mogą sporo zamieszać.
Na wiele stać drugiego zawodnika zeszłorocznego wyścigu Benoita Cosnefroya (AG2R Citroën), Mattiasa Skjelmose (Trek-Segafredo), Mauro Schmida (Soudal-Quick Step), Sergio Higuitę (Bora-hansgrohe) i Mateja Mohorica (Bahrain Victorious).
Peleton kobiet wystartuje z Maastricht o godzinie 10:10, finisz w Berg en Terblijt spodziewany jest około 14:21.
Dystans 9. edycji wyścigu wyniesie 155,8 kilometra (rok temu 128,5 km), a na trasie wyrośnie 21 podjazdów, o dwa więcej niż ostatnio. W pierwszej części trasy peleton zaliczy 84 kilometry “dojazdowe”, po czym pokona cztery razy, zamiast dotychczasowych trzech, rundę o długości 17,9 kilometra, za każdym razem wspinając się na Cauberg.
Po ostatniej, czwartej wspinacze, do mety pozostaną niespełna 2 kilometry.
# | Podjazd | Trudność | Do mety |
---|---|---|---|
11 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 63,4 km |
12 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 56,4 km |
13 | Guelhemmerberg | 1200 m; 4,6%, maks. 8% | 51,8 km |
14 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 45,5 km |
15 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 38,5 km |
16 | Guelhemmerberg | 1200 m; 4,6%, maks. 8% | 33,9 km |
17 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 27,6 km |
18 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 20,6 km |
19 | Guelhemmerberg | 1200 m; 4,6%, maks. 8% | 16,0 km |
20 | Bemelerberg | 900 m; 4,5%, maks. 7% | 9,7 km |
21 | Cauberg | 800 m; 6,5%, maks. 12,8% | 2,7 km |
Do obrony tytułu stanie Marta Cavalli (FDJ-SUEZ). Włoszka w tym roku na razie nie błyszczy, dlatego tym razem nie powinna zaskoczyć rywalek.
Ostatnią szansę na odniesienie zwycięstwa w Amstel Gold będzie miała mistrzyni świata Annemiek van Vleuten (Movistar Team), lecz najwyżej stoją akcje Demi Vollering (SD Worx), która dwie poprzednie edycje ukończyła na drugiej pozycji.
Jeśli Amstel i Cauberg to Katarzyna Niewiadoma. Polka co roku walczy tu o zwycięstwo, to jej wzgórze i jej wyścig. Forma w ostatnich tygodniach szła w górę, dlatego jest mocną kandydatką do podium, a czemu by nie do zwycięstwa?
UAE Team ADQ postawi na Silvię Persico, a Trek-Segafredo posiada w swoich szeregach Shirin van Anrooij i Elisę Longo Borghini. Ciekawe co w Limburgii pokaże Lotte Kopecky (SD Worx). Nie można również zlekceważyć Liane Lippert (Movistar Team) i Marianne Vos (Jumbo-Visma).
Choć zaliczany do cyklu kojarzonego z Ardenami, Amstel Gold Race prowadzi szosami południowej Holandii, na obszarze historycznego Księstwa Limburgii.
Geologicznie teren ten został uformowany podczas wypiętrzeń masywu ardeńskiego, dlatego krajobraz wypełniają mniej lub bardziej malownicze wzgórza. Geograficznie nie są to jednak Ardeny.
Wyścig po raz pierwszy zorganizowano w 1966 roku. Pierwsza dekada należała do Belgów i Holendrów, którzy co roku wypełniali podium po brzegi. Wyjątkiem był pierwszy wyścig z Bredy, który wygrał Jean Stablinski – Francuz polskiego pochodzenia.
Przełom lat 70. i 80. zdominował pięciokrotny triumfator Jan Raas (1977-80, 1982). Wraz ze wzrostem znaczenia imprezy na podium gościć zaczęli zawodnicy z innych krajów – w latach 90. drugie miejsce zwykle okupował któryś z Włochów, a na najwyższym stopniu podium trzykrotnie pojawiał się reprezentant szwajcarskich kantonów, Rolf Jaermann (1993, 1998) i Mauro Gianetti (1995).
W XXI wieku dwóm kolarzom udało się wygrać całość “ardeńskiego tryptyku” w jednym roku – w 2004 roku uczynił to Davide Rebellin, a w 2011 Philippe Gilbert, który posiada na swym koncie cztery wygrane w Amstel Gold (2010-11, 2014, 2017).
W 2015 roku triumf w tęczowej koszulce mistrza świata odniósł Michał Kwiatkowski, następnie powtórzył ten wyczyn w zeszłym sezoie. Polak w Limburgii finiszował też 2. (2017), 4. (2013) i 5. (2014). W sezonie 2000 na 8. miejscu zameldował się Zbigniew Spruch, a w 2015 na 9. Maciej Paterski.
Trasa Amstel Gold Race wielokrotnie była zmieniana, przez wiele lat na znacznej długości prowadziła przez Belgię. Pierwsza edycja zakończyła się w Meerssen, w 1991 roku finisz przeniesiono do Maastricht, a od sezonu 2003 kolarze kończą w Valkenburgu, najpierw na Caubergu, a od 2013 na przedmieściach miasta, w Berg en Terblijt.
Raport | Podium | ||
---|---|---|---|
1999 | Michael Boogerd | Lance Armstrong | Gabriele Missaglia |
2000 | Eric Zabel | Michael Boogerd | Marcus Zberg |
2001 | Erik Dekker | Lance Armstrong | Serge Baguet |
2002 | Michele Bartoli | Sergei Ivanov | Michael Boogerd |
2003 | Alexandre Vinokurov | Michael Boogerd | Danilo di Luca |
2004 | Davide Rebellin | Michael Boogerd | Paolo Bettini |
2005 | Danilo di Luca | Michael Boogerd | Mirko Celestino |
2006 | Frank Schleck | Steffen Wesemann | Michael Boogerd |
2007 | Stefan Schumacher | Davide Rebellin | Danilo di Luca |
2008 | Damiano Cunego | Frank Schleck | Alejandro Valverde |
2009 | Sergei Ivanov | Karsten Kroon | Robert Gesink |
2010 | Philippe Gilbert | Ryder Hesjedal | Enrico Gasparotto |
2011 | Philippe Gilbert | Joaquim Rodriguez | Simon Gerrans |
2012 | Enrico Gasparotto | Jelle Vanendert | Peter Sagan |
2013 | Roman Kreuziger | Alejandro Valverde | Simon Gerrans |
2014 | Philippe Gilbert | Jelle Vanendert | Simon Gerrans |
2015 | Michał Kwiatkowski | Alejandro Valverde | Michael Matthews |
2016 | Enrico Gasparotto | Michael Valgren | Sonny Colbrelli |
2017 | Philippe Gilbert | Michał Kwiatkowski | Michael Albasini |
2018 | Michael Valgren | Roman Kreuziger | Enrico Gasparotto |
2019 | Mathieu van der Poel | Simon Clarke | Jakob Fuglsang |
2021 | Wout van Aert | Tom Pidcock | Maximilian Schachmann |
2022 | Michał Kwiatkowski | Benoit Cosnefroy | Tiesj Benoot |
2023 | Tadej Pogacar | Ben Healy | Tom Pidcock |
Amstel Gold Race Ladies ma znacznie krótszą historię. Odbywał się w latach 2001-2003, a następnie został wznowiony w 2017 roku. Wzgórze Cauberg sentymentem darzy Kasia Niewiadoma, która po ataku w tym miejscu zatriumfowała w 2019 roku, a na podium stanęła już w sezonie 2017.
Raport | Podium | ||
---|---|---|---|
2001 | Debby Mansveld | Mirjam Melchers | Leontien Zijlaard-Van Moorsel |
2002 | Leontien Zijlaard-Van Moorsel | Mirjam Melchers | Katherine Bates |
2003 | Nicole Cooke | Olivia Gollan | Edita Pucinskaite |
… | |||
2017 | Anna van der Breggen | Elizabeth Deignan | Katarzyna Niewiadoma Annemiek van Vleuten |
2018 | Chantal Blaak | Lucinda Brand | Amanda Spratt |
2019 | Katarzyna Niewiadoma | Annemiek van Vleuten | Marianne Vos |
2021 | Marianne Vos | Demi Vollering | Annemiek van Vleuten |
2022 | Marta Cavalli | Demi Vollering | Liane Lippert |
2023 | Demi Vollering | Lotte Kopecky | Shirin van Anrooij |
Wyścigi zaprezentuje stacja Eurosport 1, początek o godzinie 13:00. Najpierw ostatnie kilometry wyścigu kobiet, a po jego zakończeniu wyścig mężczyzn.
Zachmurzenie duże, z opadami, temperatura sięgnie 12º C, wiatr słaby i umiarkowany.
Marta Lach wygrała wyścig w Luksemburgu. Olga Wankiewicz na podium w Czechach. Wiadomości i wyniki z 27 kwietnia.
Richard Carapaz (EF Education-EasyPost) triumfował na mecie czwartego, królewskiego etapu Tour de Romandie.
Vuelta España Femenina to pierwsza duża etapówka i pierwszy duży sprawdzian dla najlepszych góralek. Oto trasa, faworytki i plan relacji…
Walijczyk Geraint Thomas wraca na Giro d'Italia i chce jeszcze raz powalczyć o zwycięstwo.
Thibau Nys wygrał po ucieczce dnia górski odcinek Tour de Romandie. Młody Belg w Les Marecottes zdobył życiowy wpis do…
Luke Plapp walczy o miejsce w czołówce Tour de Romandie, a za dobre wyniki w sezonie olimpijskim, w jego ocenie,…
Zobacz komentarze
Łukasz Owsian z tak zwanych drugich noży może zrobić niespodziankę!
To jest piąty nóż.
Sam jesteś piąty, Łukasz Owsian to obecnie nasz najlepszy kolarz od kiedy Kwiatkowski i Majka zeszli do roli bidonowych