100 Giro – część 10

Giro d’Italia świętuje swoją 100 edycję. Co działo się podczas 99 poprzednich?

44… (1961) gdzie Jacques Anquetil porywa się na zdobycie dubletu: wygrania Giro i Touru w jednym sezonie. Gdy wydaje się, że we Włoszech wszystko idzie po jego myśli, chwila nieuwagi kosztuje go utratę koszulki lidera i w konsekwencji całego wyścigu. Na etapie prowadzącym do Florencji odjechała grupka siedmiu kolarzy, w tym tracący niespełna półtorej minuty Arnaldo Pambianco. Uciekinierzy dojechali do mety z prawie dwuminutową przewagą i to Pambianco założył tego dnia różową koszulkę lidera. Pomimo wielu prób kilku różnych kolarzy, nikomu nie udało się pozbawić go prowadzenia aż do mety wyścigu.

45… (1962) gdzie Franco Balmamion najpierw zapomina jeść i już na drugim etapie “odcina mu prąd”, a potem wygrywa cały wyścig. Podczas rozgrywanego w zimnych i deszczowych warunkach etapu numer 2 lider drużyny Carpano nie jadł wystarczająco dużo i w wyniku wychłodzenia i hipoglikemii stracił ponad dziesięć minut. Drużyna jeżdżąca w charakterystycznych biało-czarnych strojach szybko postanowiła desygnować na lidera Nino Defilippisa, a Balmamiona uczynić jego pomocnikiem. Tak też było do czasu, gdy ten drugi nie zaczął jechać wyścigu życia i stał się najsilniejszym zawodnikiem w peletonie. Odrabiając stracone minuty, gdzie tylko się dało i odpowiadając na ataki drużynowego kolegi, nie tylko na szosie, ale i w prasie, wygrał całe Giro.

46… (1963) gdzie Balmamion jest pierwszym kolarzem od czasów Coppiego i 1953 roku, który broni zdobytego rok wcześniej tytułu. Zwycięzca sprzed roku zawdzięczał swój kolejny sukces przede wszystkim ryzykownej, ale świetnej taktycznie, jeździe na najeżonym przełęczami etapie dziewiętnastym. Odmawiając pościgu za uciekającym Vito Taccone, pozwolił gonić prowadzącemu w wyścigu Adorniemu, tylko po to by ostatecznie samemu zaatakować i odebrać mu koszulkę lidera.

47… (1964) gdzie Anquetil po raz kolejny próbuje wygrać Giro d’Italia i Tour de France w jednym sezonie. “Maglia rosa” zdobył już na piątym etapie – jeździe indywidualnej na czas. Od tamtej pory wyścig jechał w swoim stylu, kierując się zasadami skrajnej ekonomii i zapominając o dobrym przedstawieniu. Do zdobytej we Włoszech koszulki lidera kilka tygodni później dołożył jeszcze żółtą koszulkę w Paryżu. Powtórzył tym samym osiągnięcie Fausto Coppiego.

48… (1965) gdzie Vittorio Adorni traci prowadzenie po odpuszczeniu odjazdu. Przyszły zwycięzca całego wyścigu najpierw zdobył upragnioną koszulkę lidera, tylko po to by szybko stracić ją po pozwoleniu, by ucieczka dnia skończyła wyścig piętnaście minut przed peletonem. Na kolejnych etapach odrabiał stracony czas, by ostatecznie wygrać wyścig z przewagą ponad jedenastu minut. Była to największa różnica pomiędzy pierwszym a drugim zawodnikiem Giro od czasów, gdy Coppi zdemolował wyścig i wygrał z przewagą minut dwudziestu trzech.

Cykl Giro 100:

Część 1 (1909 – 1914)   Część 2 (1919 – 1923)   Część 3 (1924 – 1928)   Część 4 (1929 – 1932)

Część 5 (1933 – 1937)   Część 6 (1938 – 1946)   Część 7 (1947 – 1951)   Część 8 (1952 – 1955)

Część 9 (1956 – 1960)