100 Giro – część 9

autor: Jakub Zimoch :: 13 maja 2017, 07:43@KubaWinter

fot. LaPresse - Fabio Ferrari

Giro d’Italia świętuje swoją 100 edycję. Co działo się podczas 99 poprzednich?

39… (1956) gdzie Magni łamie kolejne kości, a Charly Gaul wygrywa wyścig w mitycznej śnieżycy. Podczas relatywnie łatwego etapu Magni upadł, łamiąc obojczyk. Po ukończeniu etapu, lekarze w szpitalu doradzili mu założenie gipsu i wycofanie się z wyścigu. Dla twardego Włocha nie było to jednak opcja. W Apeninach upadł ponownie i złamał kość ramienna, a ból był tak silny, że kolarz stracił przytomność. Po podaniu w wody w ambulansie pędzącym do szpitala, Magni szybko wrócił do zmysłów. Jego potężny krzyk zatrzymał karetkę – twardy “Kolos z Monzy” nadal nie chciał się wycofać! Magni w swoim ostatnim Giro zajął drugie miejsce.

40… (1957) gdzie o zwycięzcy całego wyścigu decydują animozje pomiędzy Louisonem Bobetem a Charlym Gaulem. Peleton odjechał obrońcy tytułu, gdy ten niefrasobliwie załatwiał się na poboczu drogi. Za atak w momencie zabronionym przez kolarską etykietę odpowiadał Bobet, więc Gaul poprzysiągł mu zemstę. Pierwszym jej etapem była pomoc Gastonowi Nenciniemu w wygraniu całego wyścigu. Włoch wygrał wyścig, a Luksemburczyk dalej odgrażał się Francuzowi. Ot, Giro.

41… (1958) gdzie Fausto Coppi będący cieniem samego siebie kończy wyścig z ponad godzinną stratą. Było to jego ostatnie Giro w karierze, przejechane niespełna dwa lata przed przedwczesną śmiercią. Całe Włochy modliły się by Stwórca zesłał im kolejnego Coppiego.

42… (1959) gdzie walka o końcowe zwycięstwo rozgrywa się pomiędzy Jacquesem Anquetilem a Charlym Gaulem. Wydawało się, że popisujący się ponadludzkimi zdolnościami do jazdy indywidualnej na czas Francuz ma wyścig w kieszeni. Jednak na przedostatnim etapie prowadzącym przez obie przełęcze Świętego Bernarda i Forclaz Anquetil zapomniał o jedzeniu i po prostu “strzelił”. Gaul odjechał mu po swoje kolejne zwycięstwo we włoskim wyścigu.

43… (1960) gdzie Anquetil przejeżdża Giro w swoim stylu. Na wszystkich etapach trzymał się blisko czołówki, by zmieść ich w jeździe indywidualnej na czas. Wyścig o mało nie wymknął mu się z rąk na przedostatnim etapie i zjeździe Passo di Gavia, ale ostatecznie zachował niespełna pół minuty przewagi.