Zapowiedź Strade Bianche 2023

W sobotę czas na wizytę na białych drogach Toskanii i Strade Bianche, jeden z najbardziej wyczekiwanych wyścigów sezonu. Oto zapowiedź wyścigu, trasa, obsada i godziny relacji na żywo.

Klasyk, który narodził się 2007 roku, stanowi swego rodzaju fenomen. W bardzo krótkim czasie zjednał sobie zarówno kolarzy, jak i najbardziej wybrednych kibiców przed telewizorami. Przepis na to był prosty. Po pierwsze – peleton rzucono na drogi, które przywołują obrazy dawnego, dla nas romantycznego kolarstwa. Po drugie – bezdroża Toskanii, ubrane w promienie nieśmiałego wiosennego słońca i wzniecany kurz lub płynące wzgórzami błotniste mazie, tworzą znakomite warunki dla pięknego sportowego widowiska.

W sobotę, 4 marca, odbędzie się siedemnaste starcie w gronie mężczyzn oraz dziewiąte w peletonie kobiet. 

Polskie kolarstwo reprezentować będą: Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers), Cesare Benedetti (Bora-hansgrohe), Maciej Bodnar (TotalEnergies), Łukasz Owsian (Arkea Samsic) oraz Katarzyna Niewiadoma, Agnieszka Skalniak-Sójka (obie Canyon//SRAM Racing) i Marta Lach (Ceratizit-WNT).

Trasa Strade Bianche 2023

Trasa 17. edycji wyścigu Strade Bianche mężczyzn pozostała bez zmian w stosunku do lat ubiegłych i liczy 184 kilometry. Po starcie z Sieny kolarze wykonają pętlę na południe od toskańskiego miasta. Szutrowych odcinków (sterrati) jest 11, o łącznej długości 63 km (34,2% całej trasy).

Zabawa na dobre rozkręci się na siódmym sektorze, San Martino in Grania. 9,5 kilometra falujących szutrowych dróg ma tendencję wznoszącą (razem 5,6 km podjazdów przy maksymalnym nachyleniu 12%), i dokona pierwszej poważnej selekcji. Drugim najtrudniejszym sektorem jest następny: Monte Sante Marie (130-141 km, w tym 4,5 km podjazdu, maks. 18%). Tu wyłoni się mocno wyselekcjonowana grupa, w której będzie zwycięzca.

W dalszej kolejności pozostaną: krótki i stromy Monteaperti (160 km), równie strome, z nachyleniem do 15%, Colle Pinzuto (165 km) oraz sięgające 18% Le Tofle (171 km). Sama końcówka tradycyjnie zawita na wąską i stromą (do 16%) 900-metrową uliczkę, prowadzącą na Piazza del Campo.

Sektory “białych dróg” Strade Bianche 2023:

1. Vidritta (2,1 km)                   17,8 - 19,8 km *
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 31,0 km ***
3. Radi (4,4 km )                      37,1 - 41,5 km **
4. La Piana (5,5 km)                   47,7 - 53,3 km **
5. Lucignano d’Asso (11,9 km)          76,1 - 87,9 km ***
6. Pieve a Salti (8 km)                88,9 - 96,8 km ****
7. San Martino in Grania (9,5 km)      111,9 - 121,2 km *****
8. Monte Sante Marie (11,5 km)         130,2 - 141,7 km *****
9. Monteaperti (0,8 km)                160,5 - 161,3 km **
10. Colle Pinzuto (2,4 km)             164,9 - 167,2 km ****
11. Le Tolfe (1,1 km)                  171,0 - 172,1 km ****

Zawodnicy na trasę wyruszą o 11:40, u celu spodziewani są między 16:14 a 16:44.

Pogoda powinna sprzyjać. Po rześkim poranku ma być słonecznie i około 14° C.

Trasa Strade Bianche Donne 2023

Trasa wyścigu Strade Bianche kobiet ponownie liczy 136 kilometrów, na których znajdzie się 8 odcinków i 31,6 kilometra “białych dróg” (23,1%). Początek oraz ostatnie 37 kilometrów pokryją się z wyścigiem mężczyzn. Po San Martino in Grania wyścig ominie Monte Sante Marie, przez Castelnuevo Berardenga kierując się na Monteaperti.

W końcówce zawodniczki pokonają zarówno Pinzuto, jak i Tofle, finiszując na rynku w Sienie.

Zawodniczki na trasę 9. edycji wyruszą o 9:25. Triumfatorka na mecie w Sienie spodziewana jest między 13:16 a 13:45.

Sektory sterrati Strade Bianche Donne 2023:

1. Vidritta (2,1 km)                   17,8 - 19,7 km *
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 30,8 km ***
3. Radi (4,4 km)                       37,1 - 41,5 km **
4. La Piana (5,5 km)                   47,7 - 53,3 km **
5. San Martino in Grania (9,5 km)      67,6 - 76,9 km *****
6. Monteaperti (0,8 km)               111,3 - 112,1 km **
7. Colle Pinzuto (2,4 km)             116,2 - 118,6 km ****
8. Le Tolfe (1,1 km)                  122,4 - 123,6 km ****

Kto powalczy o podium Strade Bianche 2023

Wyścig mężczyzn

W stawce zabraknie obrońcy tytułu Tadeja Pogacara (UAE Team Emirates) oraz zwycięzcy z 2020 roku Wouta Van Aerta (Jumbo-Visma), za to zobaczymy triumfatorów z innych lat: Juliana Alaphilippe’a (2019, Soudal-Quick Step), Mathieu van der Poela (2021, Alpecin-Deceuninck), Tiesja Benoota (2018, Jumbo-Visma), Michała Kwiatkowskiego (2014 i 2017, Ineos Grenadiers) i Zdenka Stybara (2015, Jayco AlUla).

Alaphilippe i Van der Poel uznawani są za największych faworytów sobotniego wyścigu. Benoota, po zwycięstwie Belga w Kuurne, też nie będzie można zlekceważyć.

Tom Pidcock (Ineos Grenadiers) powalczy przynajmniej o swoje pierwsze podium, podobnie jak Tim Wellens (UAE Team Emirates), Quinn Simmons (Trek-Segafredo), Pello Bilbao i Matej Mohoric (obaj Bahrain Victorious).

Dobry wynik jest w zasięgu Aleksandra Własowa (Bora-hansgrohe), na zwycięstwo ostrzy sobie zęby Alberto Bettiol (EF Education-EasyPost), choć Włoch będzie musiał wykrzesać z siebie duże pokłady mocy, aby pojechać z najlepszymi. Powody do optymizmu ma Rui Costa (Intermarche-Circus-Wanty), a w czołówce powinien się znaleźć też Duńczyk Andreas Kron (Lotto Dstny).

Lista startowa

Wyścig kobiet

Lotte Kopecky jest faworytką wyścigu: Belgijka wygrała tu przed rokiem i to po pojedynku z Annemiek van Vleuten. 27-latka w ubiegły weekend na swoją korzyść rozstrzygnęła Omloop Het Nieuwsblad i to na nią będą zwrócone oczy rywalek.

Czy Kopecky jest mocniejsza od reszty stawki? Omloop Het Nieuwsblad tego nie sprawdził. Belgijka odjechała na Muurze, gdy Van Vleuten i Niewiadomą zatrzymał defekt. Polka i Holenderka powinny być w stanie pojechać za liderką SD Worx, ale wygranie z nią na finiszu to już trudniejsze wyzwanie.

Van Vleuten póki co spokojnie wchodzi w sezon, gdyż na jej celowniku są wyścigi etapowe. Dla Niewiadomej z kolei wyścig w Sienie to cel wiosny: Polka na podium stawała tu cztery razy i marzy o wygraniu.

W gronie faworytek należy wymienić też Ashleigh Moolman-Pasio (AG Insurance-Soudal Quick-Step) oraz Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ-Suez).

Kto poza tym? W Jumbo-Visma warto zwrócić uwagę na Karlijn Swinkels, ostatnio 11. w Omloop Het Nieuwsblad, w UAE Team ADQ szansę na niezły wyścig mają Kanadyjka Olivia Baril i Nowozelandka Mikayla Harvey.

Lista startowa

Historia Strade Bianche

Strade Bianche narodził się w październiku 2007 roku i przez pierwsze lata rozgrywany był pod nazwą Monte Paschi Eroica. Wzorował się na cieszącym się wielką popularnością wyścigu amatorów “Le strade bianche Sieny”, który w Toskanii prowadził odcinkami żwirowych dróg „sterrati”. – Kolarstwo potrzebuje czegoś nowego, zawodnicy nowej motywacji. W zawodach dla amatorów egzystuje duch, braterstwo, coś co nowoczesne kolarstwo utraciło. Monte Paschi Eroica jest drogą do odnalezienia promyków przeszłości – mówił wówczas Angelo Zomegnan, ówczesny dyrektor RCS Sport, a Daniele Bennati po zobaczeniu trasy wieszczył: – To będzie wyścig, który może stać się ważnym klasykiem.

Pierwszą Eroicę zdobył ówczesny wicemistrz świata Aleksandr Kołobniew, a na 21. miejscu finiszował Hubert Kryś. Druga edycja została przeniesiona na początek marca i w tym terminie odbywa się do dzisiaj. Pierwsze swoje zwycięstwo zapisał wówczas Fabian Cancellara, powtarzając później ten wyczyn w latach 2012 i 2016. Szwajcar jest jedynym zawodnikiem, który wygrał Strade Bianche trzy razy. W nagrodę organizator przypisał jego nazwisko do najtrudniejszego odcinka “białych dróg” – Monte Sante Marie.

Wyścig szybko piął się na drabince prestiżu, dołączając w sezonie 2017 do cyklu WorldTour. Od 2015 roku na trasie Strade Bianche ściga się peleton kobiet.

W 2014 roku wielkie chwile przeżywali polscy kibice, gdy w koszulce z orzełkiem na piersi po zwycięstwo sięgnął Michał Kwiatkowski.32-latek po raz drugi dał popis swojego kunsztu w sezonie 2017. W rywalizacji kobiet trzy wyścigi (2016, 2017 i 2018) na drugim miejscu kończyła Katarzyna Niewiadoma.

Z naszego archiwum

Nasz raport	Podium
2007	Aleksandr Kołobniew	Marcus Ljungqvist	Mychajlo Chalilov
2008	Fabian Cancellara	Alessandro Ballan	Linus Gerdemann
2009	Thomas Lövkvist	Fabian Wegmann	Martin Elmiger
2010	Maksim Iglinski	Thomas Lövkvist	Michael Rogers
2011	Philippe Gilbert	Alessandro Ballan	Damiano Cunego
2012	Fabian Cancellara	Maksim Iglinski	Oscar Gatto
2013	Moreno Moser	Peter Sagan	Rinaldo Nocentini
2014	Michał Kwiatkowski	Peter Sagan	Alejandro Valverde
2015	Zdenek Stybar	Greg Van Avermaet	Alejandro Valverde
2016	Fabian Cancellara	Zdenek Stybar	Gianluca Brambilla
2017	Michał Kwiatkowski	Greg van Avermaet	Tim Wellens
2018	Tiesj Benoot	Romain Bardet	Wout van Aert
2019	Julian Alaphilippe	Jakob Fuglsang	Wout van Aert
2020	Wout van Aert	Davide Formolo	Maximilian Schachmann
2021	Mathieu van der Poel	Julian Alaphilippe	Egan Bernal
2022	Tadej Pogacar	Alejandro Valverde	Kasper Asgreen
2023	Tom Pidcock	Valentin Madouas	Tiesj Benoot
	Strade Bianche Donne
2015	Megan Guarnier	Elizabeth Armitstead	Elisa Longo Borghini
2016	Elizabeth Armitstead	Katarzyna Niewiadoma	Emma Johansson
2017	Elisa Longo Borghini	Katarzyna Niewiadoma	Elizabeth Deignan
2018	Anna van der Breggen	Katarzyna Niewiadoma	Elisa Longo Borghini
2019	Annemiek van Vleuten	Annika Langvad	Katarzyna Niewiadoma
2020	Annemiek van Vleuten	Mavi Garcia	Leah Thomas
2021	Chantal van den Broek-Blaak	Elisa Longo Borghini	Annemiek van Vleuten
2022	Lotte Kopecky	Annemiek van Vleuten	Ashleigh Moolman
2023	Demi Vollering	Lotte Kopecky	Cecilie Uttrup Ludwig

Transmisja TV

Wyścig kobiet pokaże Eurosport 1 oraz Eurosport Extra. Początek relacji o 11:30.

Wyścig mężczyzn również transmitowany będzie przez Eurosport 1 i Eurosport Player. Relacja rozpocznie się po zakończeniu wyścigu kobiet.