Zapowiedź Amstel Gold Race 2024
Najwyższy czas otrzepać brukowy kurz i wyruszyć na pagórkowate drogi niderlandzkiej Limburgii. W niedzielę panie i panowie zmierzą się w klasyku Amstel Gold Race.
Trasę “Piwnego Wyścigu” charakteryzują liczne, niezbyt długie, za to miejscami strome podjazdy. Interwałowa jazda oraz nieustannie powtarzające się przyspieszenia i hamowania, wiatr oraz spory dystans sytuują holenderski klasyk w grupie najtrudniejszych jednodniówek w sezonie. Wszystko to na wąskich, najeżonych wysepkami, usianych zwężeniami, drogach południowej Holandii.
Amstel Gold Race faworyzuje kolarzy dobrze odnajdujących się na krótkich podjazdach i wytrzymałych na powtarzające się zmiany rytmu. Mężczyźni rywalizowali będą po raz 58., natomiast kobiety po raz 10., a 6. po reaktywacji wyścigu.
Na starcie wyścigu stanie dwukrotny zwycięzca wyścigu (2015, 2022) Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) i Łukasz Wiśniowski (Bahrain Victorious). W gronie kobiet o swoje drugie zwycięstwo w Amstel powalczy Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM).
Amstel Gold Race Ladies 2024
Peleton wystartuje z Maastricht o godzinie 9:55, finisz w Berg en Terblijt spodziewany jest około 14:08. Dystans 10. edycji wyścigu kobiet wyniesie 157,4 kilometra, a na trasie ponownie wyrośnie 21 podjazdów.
Pierwsza części trasy to 84 kilometry “dojazdowe”, po których pozostaną cztery rundy o długości 17,9 kilometra, ze wspinaczką na Cauberg.
Na ostatniej rundzie zajdzie mała zmiana, gdyż po Bemelerbergu, tak jak to ma miejsce w wyścigu mężczyzn, zawodniczki zostaną skierowane na aleję Mathieu van der Poela. To wąska, wznosząca się droga, usytuowana pomiędzy miastami Berg en Terblijt i Vilt, na której można „schować się” pościgowi. Zabieg ten wydłuży finałową rundę o 1,5 kilometra.
Za aleją trasa wróci na Cauberg, po którym do mety pozostaną niespełna 2 kilometry.
11 ostatnich podjazdów Amstel Gold Race Ladies 2024:
11. Bemelerberg (początek podjazdu 65 km przed metą; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
12. Cauberg (58 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
13. Guelhemmerberg (53,4 km; 1200 m; 4,6%, maks. 8%)
14. Bemelerberg (47,1 km; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
15. Cauberg (40,1 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
16. Guelhemmerberg (35,5 km; 1200 m; 4,6%, maks. 8%)
17. Bemelerberg (29,2 km; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
18. Cauberg (22,2 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
19. Guelhemmerberg (17,6 km; 1200 m; 4,6%, maks. 8%)
20. Bemelerberg (11,3 km; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
21. Cauberg (2,7 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
Obsada
Z numerem jeden pojedzie Demi Vollering. Holenderka w zeszłym roku była niekwestionowaną dominatorką, wygrywając wszystkie wyścigi ardeńskiego tryptyku, w tym sezonie nie prezentuje się jednak tak rewelacyjnie, zresztą jak cały zespół SD Worx-Protime.
Porażka Vollering z Elisą Longo Borghini w Strzale Brabanckiej była znacząca, to Włoszka z Lidl-Trek wyrosła na główną faworytkę niedzieli.
Zaraz za tą dwójką należy uplasować znakomicie prezentującą się tej wiosny Kasię Niewiadomą. Polka pod drugim miejscu w Ronde van Vlaanderen celuje w swój drugi triumf na Amstel i ma do tego pełne prawo.
Z pewnością nie powtórzy się sytuacja z 2021 roku kiedy na ostatnim Caubergu Niewiadoma i Longo Borghini odjechały reszcie stawki. Jak pokazały późniejsze wyścigi, szybsza od Polki na finiszach Włoszka nie podjęła wówczas współpracy, otwierając tym drogę do zwycięstwa Mariannie Vos. Zawodniczki Visma | Lease a Bike i tym razem nie należy całkiem skreślić, tak samo jak Lotte Kopecky (SD Worx-Protime) i Shirin van Anrooij (Lidl-Trek).
Teren Limburgii powinien odpowiadać Mavi Garcii (Liv AlUla Jayco), a także Silvii Persico (UAE Team ADQ), natomiast niespodzianką w czołówce może być Kanadyjka z Movistaru, Olivia Baril.
Trasa Amstel Gold Race 2024
Start „Piwnego Wyścigu” nastąpi o 10:40, a najlepszy kolarz na mecie w Berg en Terblijt, na przedmieściach Valkenburga, spodziewany jest nie wcześniej niż o 16:47.
Trasa Amstel Gold Race nie uległa zmianie. Dystans wyniesie 253,6 kilometra, z 33 wzgórzami po drodze, składając się na ponad 3200 metrów przewyższenia.
Na pierwsze wzgórze kolarze wpadną już na 10. kilometrze, a pierwsza z trzech wspinaczek na Cauberg (#6) czeka ich po 109 kilometrach.
W końcówce wyścig kręcił się będzie w okolicach Valkenburga na trzech różniących się od siebie pętlach. Drugi raz Cauberg (#21) wyrośnie na 82 kilometry przed metą, a po raz ostatni niespełna 19 kilometrów.
Wcześniej kolarze znajdą się na Eyserboswegu (900 m; 9,3%, maks. 17%) i Keutenbergu (#30; 1200 m; 5,9%, maks. 22%), wzgórzach na których można spodziewać się ataków, położonych odpowiednio 37 i 29 kilometrów przed metą.
15 ostatnich podjazdów Amstel Gold Race 2024:
19. Vrakelberg (początek podjazdu 94,2 km przed metą; 600 m; 7,2%, maks. 11,4%)
20. Sibbergrubbe (86,5 km; 2100 m; 3,6%, maks. 6%)
21. Cauberg (81,8 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
22. Guelhemmerberg (76,7 km; 1200 m; 4,6%, maks. 8%)
23. Keerdeberg (71,0 km; 1500 m; 3,9%)
24. Bemelerberg (66,4 km; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
25. Loorberg (51,3 km; 1500 m; 5,3%, maks. 8,6%)
26. Gulpenerberg (43,8 km; 600 m; 5,7%, maks. 13,9%)
27. Kruisberg (39,0 km; 600 m; 8,8%, maks. 15,5%)
28. Eyserbosweg (37,0 km; 900 m; 9,3%, maks. 17%)
29. Fromberg (33,2 km; 1600 m; 3,6%, maks. 8%)
30. Keutenberg (28,8 km; 1200 m; 5,9%, maks. 22%)
31. Cauberg (18,6 km; 800 m; 6,5%, maks. 12,8%)
32. Guelhemmerberg (14.0 km; 1200 m; 4,6%, maks. 8%)
33. Bemelerberg (7,8 km; 900 m; 4,5%, maks. 7%)
Obsada
Pod nieobecność zeszłorocznego zwycięzcy Tadeja Pogacara z pozycją faworyta numer jeden wystartuje Mathieu van der Poel.
Holender wygrał już najważniejszy holenderski klasyk w 2019 roku. Dopisało mu wtedy nieco szczęścia, teraz, znajdując się u szczytu kariery, chce uszczęśliwić swoich rodaków, triumfując w koszulce mistrza świata.
Zawodnik Alpecin-Deceuninck ma w nogach dwa brukowe monumenty, które musiały zostać w kościach, lecz chyba nie na tyle, by nie włączył się do decydującej rozgrywki. Więcej, po Van der Poelu należy spodziewać się kolejnego wczesnego ataku.
Wyścig po swojemu może spróbować poprowadzić UAE Team Emirates. Nie będzie Pogacara, ale każdy z czwórki Juan Ayuso, Marc Hirschi, Finn Fisher-Black, Brandon McNulty, posiada potencjał na zwycięski rajd.
To samo dotyczy drugiego przed rokiem Bena Healy’ego (EF Education-EasyPost) oraz trzeciego wówczas Thomasa Pidcocka (Ineos Grenadiers), który w Limburgii czuję się zdecydowanie bardziej komfortowo niż na „kocich łbach” Roubaix.
Niedziela może należeć również do imponującego wiosną formą Maxima Van Gilsa (Lotto Dstny). Belg znakomicie czuje się na krótkich, stromych podjazdach. Rok temu ukończył Amstel na siódmej pozycji.
Dobry wynik ze strony Matteo Jorgensona (Visma | Lease a Bike), Mattiasa Skjelmose’a, Tomsa Skujinsa (obaj Lidl-Trek), Maximiliana Schachmanna (Bora-hansgrohe) i Benoita Cosnefroya (Decathlon AG2R La Mondial) nie będzie stanowił niespodzianki.
Pogoda
W niedzielę przewidywane jest zachmurzenie duże i temperatura do 16ºC, wiatr słaby.
Historia Amstel Gold Race
Choć zaliczany do cyklu kojarzonego z Ardenami, Amstel Gold Race prowadzi szosami południowej Holandii, na obszarze historycznego Księstwa Limburgii.
Geologicznie teren ten został uformowany podczas wypiętrzeń masywu ardeńskiego, dlatego krajobraz wypełniają mniej lub bardziej malownicze wzgórza. Geograficznie nie są to jednak Ardeny.
Wyścig po raz pierwszy zorganizowano w 1966 roku. Pierwsza dekada należała do Belgów i Holendrów, którzy co roku wypełniali podium po brzegi. Wyjątkiem był pierwszy wyścig z Bredy, który wygrał Jean Stablinski – Francuz polskiego pochodzenia.
Przełom lat 70. i 80. zdominował pięciokrotny triumfator Jan Raas (1977-80, 1982). Wraz ze wzrostem znaczenia imprezy na podium gościć zaczęli zawodnicy z innych krajów – w latach 90. drugie miejsce zwykle okupował któryś z Włochów, a na najwyższym stopniu podium trzykrotnie pojawiał się reprezentant szwajcarskich kantonów, Rolf Jaermann (1993, 1998) i Mauro Gianetti (1995).
W XXI wieku dwóm kolarzom udało się wygrać całość “ardeńskiego tryptyku” w jednym roku – w 2004 roku uczynił to Davide Rebellin, a w 2011 Philippe Gilbert, który posiada na swym koncie cztery wygrane w Amstel Gold (2010-11, 2014, 2017).
W 2015 roku triumf w tęczowej koszulce mistrza świata odniósł Michał Kwiatkowski. Drugie zwycięstwo odniósł w 2022 roku. Polak w Limburgii finiszował też 2. (2017), 4. (2013) i 5. (2014). W sezonie 2000 na 8. miejscu zameldował się Zbigniew Spruch, a w 2015 na 9. Maciej Paterski.
Trasa Amstel Gold Race wielokrotnie była zmieniana, przez wiele lat na znacznej długości prowadziła przez Belgię. Pierwsza edycja zakończyła się w Meerssen, w 1991 roku finisz przeniesiono do Maastricht, a od sezonu 2003 kolarze kończą w Valkenburgu, najpierw na Caubergu, a od 2013 na przedmieściach miasta, w Berg en Terblijt.
Amstel Gold Race – z archiwum "Rowery.org":
| Raport | Podium | ||
|---|---|---|---|
| 1999 | Michael Boogerd | Lance Armstrong | Gabriele Missaglia |
| 2000 | Eric Zabel | Michael Boogerd | Marcus Zberg |
| 2001 | Erik Dekker | Lance Armstrong | Serge Baguet |
| 2002 | Michele Bartoli | Sergei Ivanov | Michael Boogerd |
| 2003 | Alexandre Vinokurov | Michael Boogerd | Danilo di Luca |
| 2004 | Davide Rebellin | Michael Boogerd | Paolo Bettini |
| 2005 | Danilo di Luca | Michael Boogerd | Mirko Celestino |
| 2006 | Frank Schleck | Steffen Wesemann | Michael Boogerd |
| 2007 | Stefan Schumacher | Davide Rebellin | Danilo di Luca |
| 2008 | Damiano Cunego | Frank Schleck | Alejandro Valverde |
| 2009 | Sergei Ivanov | Karsten Kroon | Robert Gesink |
| 2010 | Philippe Gilbert | Ryder Hesjedal | Enrico Gasparotto |
| 2011 | Philippe Gilbert | Joaquim Rodriguez | Simon Gerrans |
| 2012 | Enrico Gasparotto | Jelle Vanendert | Peter Sagan |
| 2013 | Roman Kreuziger | Alejandro Valverde | Simon Gerrans |
| 2014 | Philippe Gilbert | Jelle Vanendert | Simon Gerrans |
| 2015 | Michał Kwiatkowski | Alejandro Valverde | Michael Matthews |
| 2016 | Enrico Gasparotto | Michael Valgren | Sonny Colbrelli |
| 2017 | Philippe Gilbert | Michał Kwiatkowski | Michael Albasini |
| 2018 | Michael Valgren | Roman Kreuziger | Enrico Gasparotto |
| 2019 | Mathieu van der Poel | Simon Clarke | Jakob Fuglsang |
| 2021 | Wout van Aert | Tom Pidcock | Maximilian Schachmann |
| 2022 | Michał Kwiatkowski | Benoit Cosnefroy | Tiesj Benoot |
| 2023 | Tadej Pogacar | Ben Healy | Tom Pidcock |
Amstel Gold Race Ladies posiada znacznie krótszą historię. Odbywał się w latach 2001-2003, a następnie został wznowiony w 2017 roku. Wzgórze Cauberg sentymentem darzy Kasia Niewiadoma, która po ataku w tym miejscu zatriumfowała w 2019 roku, a na podium stanęła już w sezonie 2017.
Amstel Gold Race Ladies – z archiwum "Rowery.org":
| Raport | Podium | ||
|---|---|---|---|
| 2001 | Debby Mansveld | Mirjam Melchers | Leontien Zijlaard-Van Moorsel |
| 2002 | Leontien Zijlaard-Van Moorsel | Mirjam Melchers | Katherine Bates |
| 2003 | Nicole Cooke | Olivia Gollan | Edita Pucinskaite |
| ... | |||
| 2017 | Anna van der Breggen | Elizabeth Deignan | Katarzyna Niewiadoma Annemiek van Vleuten |
| 2018 | Chantal Blaak | Lucinda Brand | Amanda Spratt |
| 2019 | Katarzyna Niewiadoma | Annemiek van Vleuten | Marianne Vos |
| 2021 | Marianne Vos | Demi Vollering | Annemiek van Vleuten |
| 2022 | Marta Cavalli | Demi Vollering | Liane Lippert |
| 2023 | Demi Vollering | Lotte Kopecky | Shirin van Anrooij |
Transmisja
Oba wyścigi, jeden po drugim, od godziny 13:00 znajdą się na kanale Eurosport 1.
