Zapowiedź Strade Bianche 2024
Po długich 12 miesiącach oczekiwania w sobotę powrócimy na białe drogi Toskanii. Strade Bianche przywoła ducha wyścigów naszych dziadów i pradziadów, gwarantując sportowe emocje na miarę XXI wieku. Oto zapowiedź wyścigu, trasa, obsada i godziny relacji na żywo.
Klasyk, który narodził się 2007 roku, stanowi swego rodzaju fenomen. W bardzo krótkim czasie zjednał sobie zarówno kolarzy, jak i najbardziej wybrednych kibiców przed telewizorami. Przepis na to był prosty. Po pierwsze – peleton rzucono na drogi, które przywołują obrazy dawnego, dla nas romantycznego kolarstwa. Po drugie – bezdroża Toskanii, ubrane w promienie nieśmiałego wiosennego słońca i wzniecany kurz lub płynące wzgórzami błotniste mazie, tworzą znakomite warunki dla pięknego sportowego widowiska.
W sobotę, 2 marca, po raz 18. na polach Toskanii zmierzą się mężczyźni, a 10. raz wystartuje peleton kobiet.
Polskie kolarstwo reprezentować będą: Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) i Cesare Benedetti (Bora-hansgrohe) oraz Katarzyna Niewiadoma, Agnieszka Skalniak-Sójka (obie Canyon//SRAM Racing), Marta Jaskulska i Marta Lach (obie Ceratizit-WNT).
Trasa Strade Bianche 2024
Organizator Strade Bianche w tym roku wprowadził istotną zmianę na trasie. Wyścig mężczyzn został wydłużony o 31 kilometrów, do 215 kilometrów, natomiast liczba sektorów szutrowych (sterrati) wzrosła o 4, licząc 15, o łącznej długości 71,2 kilometra (33,1% całej trasy), zamiast 63 kilometrów. Wszystko to za sprawą 30,3-kilometrowej rundy, dołożonej tuż po dotychczas ostatnim sektorze wyścigu, Le Tofle.
Po starcie z Sieny kolarze wykonają pętlę na południe od toskańskiego miasta. Zabawa na dobre rozkręci się na 7. sektorze, San Martino in Grania. 9,5 kilometra falujących szutrowych dróg ma tendencję wznoszącą (razem 5,6 km podjazdów przy maksymalnym nachyleniu 12%) i dokona pierwszej poważnej selekcji. Drugim pięciogwiazdkowym sektorem jest następny: Monte Sante Marie (początek 84 km przed metą, 11,5 km, w tym 4,5 km podjazdu, maks. 18%). Tu wyłoni się mocno wyselekcjonowana grupa lub już nawet zwycięzca.
W dalszej kolejności pozostaną: krótki i stromy Monteaperti (54 km przed metą), równie strome, z nachyleniem do 15%, Colle Pinzuto (49 km) oraz sięgające 18% Le Tofle (43 km). Zaraz za tym sektorem kolarze po raz pierwszy w historii odbiją na Strada del Castagno (40 km), następnie po niespełna 15 kilometrach, wchodzącej w nogi drogi przez wzgórza, pojawi się druga nowość Montechiaro (26 km), znana z pierwszych edycji wyścigu. Za tym sektorem kolarze opuszczą rundę, powracając na Colle Pinzuto (19 km) i Le Tofle (13 km), skąd droga zaprowadzi ku rynkowi w Sienie.
Na 2 kilometry przez metą trasa zawita na Via Esterna di Fontebranda, tutaj nachylenie sięgnie 9%. Kamienny chodnik zaczyna się 900 metrów przed metą, tuż za Bramą Fontebranda. Sama końcówka poprowadzi wąską i stromą (do 16%) 900-metrową drogą, wzdłuż Via Santa Caterina, na Piazza del Campo.
Sektory “białych dróg” Strade Bianche 2024:
1. Vidritta (2,1 km) początek 201,0 km przed metą * 2. Bagnaia (5,8 km) 193,7 km *** 3. Radi (4,4 km ) 181,6 km ** 4. La Piana (6,4 km) 170,9 km ** 5. Lucignano d’Asso (11,9 km) 138,2 km *** 6. Pieve a Salti (8 km) 125,3 km **** 7. San Martino in Grania (9,5 km) 102,3 km ***** 8. Monte Sante Marie (11,5 km) 84,0 km ***** 9. Monteaperti (0,6 km) 53,7 km ** 10. Colle Pinzuto (2,4 km) 49,3 km **** 11. Le Tolfe (1,1 km) 43,1 km **** 12. Strada del Castagno (1,3 km) 39,6 km *** 13. Montechiaro (3,3 km) 25,8 km ** 14. Colle Pinzuto (2,4 km) 19,1 km **** 15. Le Tolfe (1,1 km) 12,8 km ****
Zawodnicy na trasę wyruszą o 11:00, u celu spodziewani są między 16:29 a 17:04.
Trasa Strade Bianche Donne 2024
Długość trasy Strade Bianche kobiet wyniesie 137 kilometrów, o jeden kilometr więcej niż do tej pory, ale organizator dołożył tą samą co u mężczyzn rundę. Liczba „sterrati” wzrośnie zatem z 8 do 12, o łącznej długości 39,8 kilometra (29% całej trasy, dotychczas 31,6 km – 23,1%).
Początek oraz ostatnie 54 kilometry pokryją się z wyścigiem mężczyzn. Po La Piana trasa ominie Lucignano d’Asso i Pieve a Salti, następnie zaprowadzi na San Martino in Grania, omijając następny sektor Monte Sante Marie, zamiast tego kierując się na Monteaperti.
W końcówce zawodniczki pokonają zarówno Strada del Castagno i Montechiaro, jak i powtórnie Pinzuto i Tofle, na koniec wspinając się na rynek w Sienie.
Zawodniczki na trasę 10. edycji wyruszą o 9:35. Triumfatorka na mecie w Sienie spodziewana jest między 13:27 a 13:58.
Sterrati Strade Bianche Donne 2024:
1. Vidritta (2,1 km) początek 123,0 km przed metą * 2. Bagnaia (5,8 km) 115,7 km *** 3. Radi (4,4 km ) 103,6 km ** 4. La Piana (6,4 km) 92,9 km ** 5. San Martino in Grania (9,5 km) 76,3 km ***** 6. Monteaperti (0,6 km) 53,7 km ** 7. Colle Pinzuto (2,4 km) 49,3 km **** 8. Le Tolfe (1,1 km) 43,1 km **** 9. Strada del Castagno (1,3 km) 39,6 km *** 10. Montechiaro (3,3 km) 25,8 km ** 11. Colle Pinzuto (2,4 km) 19,1 km **** 12. Le Tolfe (1,1 km) 12,8 km ****
Warunki pogodowe
Pogoda nie będzie specjalnie sprzyjać. Po rześkim poranku mogą pojawić się opady deszczu. Temperatura sięgnie 14° C. Wiatr słaby i umiarkowany.
Obsada Strade Bianche 2024
Wyścig mężczyzn
Dwie ostanie edycje Strade Bianche zakończyły się sukcesami kolarzy, którzy rozpoczęli swoją akcję już na Monte Sante Marie. Obaj staną na starcie tegorocznego wyścigu.
Zwycięstwa będzie bronił wytrawny przełajowiec Tom Pidcock. Anglik ma już za sobą starty w Algarve i Omloop Het Nieuwsblad, demonstrując dobrą, ale nie rewelacyjną formę.
Czy wystarczy na sobotę, dowiemy się po wyścigu. Ineos Grenadiers może też liczyć na dwukrotnego triumfatora w Sienie (2014, 2017), Michała Kwiatkowskiego, do tego pojadą również coraz groźniejsi Magnus Sheffield i Thymen Arensman.
Tym drugim “rajdowcem” był przed dwoma laty nie kto inny jak Tadej Pogacar. Słoweniec w tym sezonie chce zdobyć dublet Giro d’Italia – Tour de France, dlatego w Strade dopiero rozpocznie sezon. Forma stanowi znak zapytania, lecz Pogacar zawsze chce wygrać. Zapewne nie inaczej będzie i tym razem.
UAE Team Emirates wystawi także demonstrujących dobrą formę Marca Hirschiego, Tima Wellensa i Isaaca del Toro, co pozwoli ekipie na różne warianty taktyczne.
Ostatnim zwycięzcą z Sieny na tegorocznym starcie będzie Julian Alaphilippe (2019). Lider Soudal Quick-Step wciąż szuka dyspozycji sprzed kilku lat i nie wygląda, żeby się do tego zbliżać
Apetyt na świetni wynik ma Węgier Atilia Valter, któremu w Soudal | Lease a Bike będzie pomagał Sepp Kuss. Zdolni do niespodzianki są dwaj młodzi z Lotto Dstny, Lennert van Eetvelt i Maxim van Gils, podobnie jak w Groupama-FDJ Lenny Martinez i Romain Gregoire.
EF Education-EasyPost postawi na Ben Healya, mając również do dyspozycji Richarda Carapaza. Wysoko mogą się zameldować na mecie Daniel Martinez (Bora-hansgrohe) i Romain Bardet (Team dsm-firmenich PostNL).
Wyścig kobiet
W rywalizacji kobiet czołówka powinna być bardzo podobna do tej z Omloop Het Nieuwsblad.
Z numerem jeden pojedzie Demi Vollering, która przed rokiem na finiszu niemile zaskoczyła koleżankę z SD Worx-Protime, Lotte Kopecky. Mistrzyni świata świetnie się odnajduje na “białych drogach”, będąc główną faworytką zmagań.
Ciekawe czy znakomitą dyspozycję z zeszłej soboty potwierdzi Marianne Vos (Team Visma | Lease a Bike). 36-letnia Holenderka do tej pory pięciokrotnie startowała w Strade Bianche, najwyżej plasując się na 6. pozycji. Prezentowana forma wskazuje, że ma szansę przełamać swoją niemoc.
Lidl-Trek liczy na doświadczoną Elisa Longo Borghini i młodą, z korzeniami w przełajach Shirin van Anrooij. Canyon//SRAM Racing posiada Elise Chabbey, a przede wszystkim Katarzynę Niewiadomą. Polka już czterokrotnie stawała na podium w Sienie, ale po raz ostatni 5 lat temu. Jeżeli pojedzie mądrze i cierpliwie ma szansę wrócić z sukcesem.
Bardzo groźne mogą okazać się Puck Pieterse i Pauliena Rooijakkers z Fenix-Deceuninck, a zlekceważyć nie należy Kristeny Faulkner (EF Education-Cannondale), Silvii Persico (UAE Team ADQ), Juliette Labous i Pfeiffer Georgi (obie Team dsm-firmenich PostNL).
Historia Strade Bianche
Strade Bianche po raz pierwszy został przeprowadzony w październiku 2007 roku i przez pierwsze lata rozgrywany był pod nazwą Monte Paschi Eroica. Wzorował się na cieszącym się wielką popularnością wyścigu amatorów “Le strade bianche Sieny”, który w Toskanii prowadził odcinkami żwirowych dróg „sterrati”. – Kolarstwo potrzebuje czegoś nowego, zawodnicy nowej motywacji. W zawodach dla amatorów egzystuje duch, braterstwo, coś co nowoczesne kolarstwo utraciło. Monte Paschi Eroica jest drogą do odnalezienia promyków przeszłości – mówił wówczas Angelo Zomegnan, ówczesny dyrektor RCS Sport, a Daniele Bennati po zobaczeniu trasy wieszczył: – To będzie wyścig, który może stać się ważnym klasykiem.
Pierwszą Eroicę zdobył ówczesny wicemistrz świata Aleksandr Kołobniew, a na 21. miejscu finiszował Hubert Kryś. Druga edycja została przeniesiona na początek marca i w tym terminie odbywa się do dzisiaj. Pierwsze swoje zwycięstwo zapisał wówczas Fabian Cancellara, powtarzając później ten wyczyn w latach 2012 i 2016. Szwajcar jest jedynym zawodnikiem, który wygrał Strade Bianche trzy razy. W nagrodę organizator przypisał jego nazwisko do najtrudniejszego odcinka “białych dróg” – Monte Sante Marie.
Wyścig szybko piął się na drabince prestiżu, dołączając w sezonie 2017 do cyklu WorldTour. Od 2015 roku na trasie Strade Bianche ściga się peleton kobiet.
W 2014 roku wielkie chwile przeżywali polscy kibice, gdy w koszulce z orzełkiem na piersi po zwycięstwo sięgnął Michał Kwiatkowski. 33-latek po raz drugi dał popis swojego kunsztu w sezonie 2017.
W rywalizacji kobiet Katarzyna Niewiadoma trzy wyścigi (2016, 2017 i 2018) ukończyła na drugim miejscu, a w 2019 roku stanęła na najniższym stopniu podium.
Z naszego archiwum
| Nasz raport | Podium | ||
|---|---|---|---|
| 2007 | Aleksandr Kołobniew | Marcus Ljungqvist | Mychajlo Chalilov |
| 2008 | Fabian Cancellara | Alessandro Ballan | Linus Gerdemann |
| 2009 | Thomas Lövkvist | Fabian Wegmann | Martin Elmiger |
| 2010 | Maksim Iglinski | Thomas Lövkvist | Michael Rogers |
| 2011 | Philippe Gilbert | Alessandro Ballan | Damiano Cunego |
| 2012 | Fabian Cancellara | Maksim Iglinski | Oscar Gatto |
| 2013 | Moreno Moser | Peter Sagan | Rinaldo Nocentini |
| 2014 | Michał Kwiatkowski | Peter Sagan | Alejandro Valverde |
| 2015 | Zdenek Stybar | Greg Van Avermaet | Alejandro Valverde |
| 2016 | Fabian Cancellara | Zdenek Stybar | Gianluca Brambilla |
| 2017 | Michał Kwiatkowski | Greg van Avermaet | Tim Wellens |
| 2018 | Tiesj Benoot | Romain Bardet | Wout van Aert |
| 2019 | Julian Alaphilippe | Jakob Fuglsang | Wout van Aert |
| 2020 | Wout van Aert | Davide Formolo | Maximilian Schachmann |
| 2021 | Mathieu van der Poel | Julian Alaphilippe | Egan Bernal |
| 2022 | Tadej Pogacar | Alejandro Valverde | Kasper Asgreen |
| 2023 | Tom Pidcock | Valentin Madouas | Tiesj Benoot |
| Strade Bianche Donne | |||
| 2015 | Megan Guarnier | Elizabeth Armitstead | Elisa Longo Borghini |
| 2016 | Elizabeth Armitstead | Katarzyna Niewiadoma | Emma Johansson |
| 2017 | Elisa Longo Borghini | Katarzyna Niewiadoma | Elizabeth Deignan |
| 2018 | Anna van der Breggen | Katarzyna Niewiadoma | Elisa Longo Borghini |
| 2019 | Annemiek van Vleuten | Annika Langvad | Katarzyna Niewiadoma |
| 2020 | Annemiek van Vleuten | Mavi Garcia | Leah Thomas |
| 2021 | Chantal van den Broek-Blaak | Elisa Longo Borghini | Annemiek van Vleuten |
| 2022 | Lotte Kopecky | Annemiek van Vleuten | Ashleigh Moolman |
| 2023 | Demi Vollering | Lotte Kopecky | Cecilie Uttrup Ludwig |
Transmisja TV
Relację z obu wyścigów przeprowadzi stacja Eurosport 2. Początek o godzinie 12:00.
