Zapowiedź Strade Bianche 2022

Strade Bianche to nie wyścig w Belgii, ale na powiew jego magii z niecierpliwością czekają koneserzy klasyków. Oto zapowiedź Strade Bianche – kolarskiego rarytasu na szutrowych drogach Toskanii.

Klasyk, który narodził się 2007 roku, stanowi swego rodzaju fenomen. W bardzo krótkim czasie zjednał zarówno kolarzy, jak i najbardziej wybrednych kibiców sprzed telewizorów.

Przepis na to był prosty. Zawodników rzucono na drogi, które przywołują obrazy dawnego, dla nas romantycznego kolarstwa. To po pierwsze. Po drugie drogi te, tworzą znakomite warunki do stworzenia pięknego sportowego widowiska.

W sobotę, 5 marca, przed nami piętnaste starcie w Toskanii. Piazza di Campo w Sienie niecierpliwie oczekuje na swoją nową bohaterkę i nowego bohatera Strade Bianche.

Polskie kolarstwo w sobotę zaprezentują Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM Racing), Marta Lach (Ceratizit-WNT) i Marta Jaskulska (Liv Racing Xstra).

Trasa Strade Bianche 2022

Trasa wyścigu mężczyzn pozostała bez zmian w stosunku do lat ubiegłych. Liczy 184 kilometry. Po starcie z Sieny kolarze wykonają pętlę na południe od toskańskiego miasta. Szutrowych odcinków (sterrati) jest 11, o łącznej długości 63 km (34,2% całej trasy).

Zabawa na dobre rozkręci się na siódmym sektorze, San Martino in Grania. 9,5 kilometra falujących szutrowych dróg ma tendencję wznoszącą i w przypadku defektu kosztuje poważne nadszarpnięcie sił. Zdecydowanie najtrudniejszym sektorem jest jednak następny: Monte Sante Marie (130-141 km). Tu zawsze wyłania się mocno wyselekcjonowana grupa do zwycięstwo.

W dalszej kolejności pozostaną krótki, ale bardzo stromy Monteaperti (160 km), równie strome, z nachyleniem do 15%, Colle Pinzuto (164 km) oraz sięgające 18% Le Tofle (171 km). Sama końcówka tradycyjnie zawita na wąską i stromą (do 16%) 900-metrową uliczkę, prowadzącą na Piazza di Campo.

Sektory “białych dróg” Strade Bianche 2022:

1. Vidritta (2,1 km)                   17,6 - 19,7 km
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 30,8 km
3. Radi (4,4 km)                       36,9 - 41,3 km
4. La Piana (5,5 km)                   47,6 - 53,1 km
5. Lucignano d’Asso (11,9 km)          75,8 - 87,7 km
6. Pieve a Salti (8 km)                88,7 - 96,7 km
7. Martino in Grania (9,5 km)          111,7 - 121,2 km
8. Monte Sante Marie (11,5 km)         130,0 - 141,5 km
9. Monteaperti (0,8 km)                160,0 - 160,8 km
10. Colle Pinzuto (2,4 km)             164,6 - 167,0 km
11. Le Tolfe (1,1 km)                  171,0 - 172,1 km

Zawodnicy na trasę wyruszą o 11:40, u celu spodziewani są między 16:14 a 16:44.

Trasa wyścigu kobiet również pozostała po staremu. Zmagania rozpoczną się o 9:10, a najlepsze zawodniczki na mecie spodziewane są między 13:01 a 13:30.

Trasa liczy 136 kilometrów, a po drodze znajdzie się 8 odcinków i 31,6 kilometrów “białych dróg” (23,1%). Początek oraz ostatnie 37 kilometrów pokryje się z wyścigiem panów. Po San Martino in Grania wyścig nie wjedzie na Monte Sante Marie, ale przez Castelnuevo Berardenga skieruje się na Monteaperti. W końcówce kolarki pokonają zarówno Pinzuto, jak i Tofle, finiszując na rynku w Sienie.

Sektory sterrati Strade Bianche Donne 2022:

1. Vidritta (2,1 km)                   17,6 - 19,7 km
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 30,8 km
3. Radi (4,4 km)                       36,9 - 41,3 km
4. La Piana (5,5 km)                   47,6 - 53,1 km
5. Martino in Grania (9,5 km)          67,9 - 77,4 km
6. Monteaperti (0,8 km)               112,0 - 112,8 km
7. Colle Pinzuto (2,4 km)             116,6 - 119,0 km
8. Le Tolfe (1,1 km)                  123,0 - 124,1 km

Kandydaci do podium Strade Bianche 2022

Wyścig mężczyzn

W stawce zabraknie dwóch najbardziej pożądanych nazwisk, ubiegłorocznego zwycięzcy Mathieu van der Poela oraz triumfatora z 2019 roku Wouta van Aerta. Pod nieobecność tej dwójki najwyżej stoją akcje Juliana Alaphilippe’a (Quick-Step Alpha Vinyl). Mistrz świata w 2020 roku triumfował w Sienie, a przed rokiem jako jedyny do samego końca walczył z Van der Poelem. Francuz początek sezonu miał spokojny, ale na sobotę powinien zdążyć się przygotować.

Już czwarte podejście pod szutry Toskanii wykona Tadej Pogacar. Ostatnio zajął 7. miejsce i to jest jak dotąd najlepszy rezultat Słoweńca, ale wszyscy, jak i on sam, oczekują więcej. Lider UAE Team Emirates otrzyma do pomocy bardzo silny skład, w tym Alessandro Coviego i Diego Ulissiego.

Tiesj Benoot wygrał w 2018 i z pewnością jest gotowy powtórzyć wynik w koszulce Jumbo-Visma. W decydującą rozgrywkę zechce się włączyć niezniszczalny Alejandro Valverde (Movistar Team), który dawno, dawno temu dwa razy stanął na najniższym stopniu podium w Sienie. Zawsze groźny Bahrain Victorious będzie miał do dyspozycji Mateja Mohorica i Pello Bilbao.

Lista startowa

Wyścig kobiet

Z numerem jeden pojedzie ubiegłoroczna zwyciężczyni Chantal van den Broek-Blaak, która wykorzystała niezdecydowanie pościgu i odniosła w pełni zasłużony sukces. Holenderka stanie czele grupy SD Worx, dysponującej chyba silniejszą kartą w osobie Demi Vollering.

Główną kandydatką do sukcesu będzie triumfatorka z lat 2019-20, Annemiek van Vleuten (Movistar Team). 39-letnia zawodniczka wydaje się niezniszczalna, w pierwszych występach sezonu prezentując znakomitą formę.

O swoje piąte podium, a pierwsze zwycięstwo powalczy Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM Racing). Zęby na zwycięstwo ostrzą też sobie Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo), rozpoczynająca sezon Marianne Vos (Jumbo-Visma), Cecilie Uttrup Ludwig i Marta Cavalli (FDJ Nouvelle-Aquitaine Futuroscope) oraz Mavi Garcia (UAE Team ADQ).

Lista startowa

Historia Strade Bianche

Strade Bianche narodził w październiku 2007 roku i przez pierwsze lata rozgrywany był pod nazwą Monte Paschi Eroica. Wzorował się na cieszącym się wielką popularnością wyścigu amatorów “Le strade bianche Sieny”, który w Toskanii prowadził odcinkami żwirowych dróg „sterrati”. – Kolarstwo potrzebuje czegoś nowego, zawodnicy nowej motywacji. W zawodach dla amatorów egzystuje duch, braterstwo, coś co nowoczesne kolarstwo utraciło. Monte Paschi Eroica jest drogą do odnalezienia promyków przeszłości – mówił wówczas Angelo Zomegnan, ówczesny dyrektor RCS Sport, a Daniele Bennati po zobaczeniu trasy wieszczył: – To będzie wyścig, który może stać się ważnym klasykiem.

Pierwszą Eroicę zdobył ówczesny wicemistrz świata Aleksandr Kołobniew, a na 21. miejscu finiszował Hubert Kryś. Druga edycja została przeniesiona na początek marca i w tym terminie odbywa się do dzisiaj. Pierwsze swoje zwycięstwo zapisał wówczas Fabian Cancellara, powtarzając później ten wyczyn w latach 2012 i 2016. Szwajcar jest jedynym zawodnikiem, który wygrał Strade Bianche trzy razy. W nagrodę organizator przypisał jego nazwisko do najtrudniejszego odcinka “białych dróg” – Monte Sante Marie.

Wyścig szybko piął się na drabince prestiżu, dołączając w sezonie 2017 do cyklu WorldTour. Od 2015 roku na trasie Strade Bianche ściga się peleton kobiet.

W 2014 roku wielkie chwile przeżywali polscy kibice, gdy w koszulce z orzełkiem na piersi po zwycięstwo sięgnął Michał Kwiatkowski. 28-latek po raz drugi dał popis swojego kunsztu w sezonie 2017. W rywalizacji kobiet trzy wyścigi (2016, 2017 i 2018) na drugim miejscu kończyła Katarzyna Niewiadoma.

Z naszego archiwum

Nasz raport	Podium
2007	Aleksandr Kołobniew	Marcus Ljungqvist	Mychajlo Chalilov
2008	Fabian Cancellara	Alessandro Ballan	Linus Gerdemann
2009	Thomas Lövkvist	Fabian Wegmann	Martin Elmiger
2010	Maksim Iglinski	Thomas Lövkvist	Michael Rogers
2011	Philippe Gilbert	Alessandro Ballan	Damiano Cunego
2012	Fabian Cancellara	Maksim Iglinski	Oscar Gatto
2013	Moreno Moser	Peter Sagan	Rinaldo Nocentini
2014	Michał Kwiatkowski	Peter Sagan	Alejandro Valverde
2015	Zdenek Stybar	Greg Van Avermaet	Alejandro Valverde
2016	Fabian Cancellara	Zdenek Stybar	Gianluca Brambilla
2017	Michał Kwiatkowski	Greg van Avermaet	Tim Wellens
2018	Tiesj Benoot	Romain Bardet	Wout van Aert
2019	Julian Alaphilippe	Jakob Fuglsang	Wout van Aert
2020	Wout van Aert	Davide Formolo	Maximilian Schachmann
2021	Mathieu van der Poel	Julian Alaphilippe	Egan Bernal
2022	Tadej Pogacar	Alejandro Valverde	Kasper Asgreen
2023	Tom Pidcock	Valentin Madouas	Tiesj Benoot
	Strade Bianche Donne
2015	Megan Guarnier	Elizabeth Armitstead	Elisa Longo Borghini
2016	Elizabeth Armitstead	Katarzyna Niewiadoma	Emma Johansson
2017	Elisa Longo Borghini	Katarzyna Niewiadoma	Elizabeth Deignan
2018	Anna van der Breggen	Katarzyna Niewiadoma	Elisa Longo Borghini
2019	Annemiek van Vleuten	Annika Langvad	Katarzyna Niewiadoma
2020	Annemiek van Vleuten	Mavi Garcia	Leah Thomas
2021	Chantal van den Broek-Blaak	Elisa Longo Borghini	Annemiek van Vleuten
2022	Lotte Kopecky	Annemiek van Vleuten	Ashleigh Moolman
2023	Demi Vollering	Lotte Kopecky	Cecilie Uttrup Ludwig

Transmisja TV

Wyścig kobiet pokaże Eurosport 1 oraz Eurosport Player. Początek relacji o 12:30.

Wyścig mężczyzn również transmitowany będzie przez Eurosport 1 i Eurosport Player. Relacja rozpocznie się po zakończeniu wyścigu kobiet.