Strzała Walońska: festiwal jednego podjazdu

Zapowiedź wyścigu Strzała Walońska, drugiej odsłony Ardeńskiego Tryptyku, nerwowej przeprawy przez Walonię, którą wieńczy wyścig mocy, wyczucia i cierpliwości – wspinaczka “ścianą kapliczek”: Mur de Huy.

Strzała Walońska, oficjalnie La Flèche Wallonne i La Flèche Wallonne Femmes, kojarzy się z jednym – stromą ścianką w Huy, na której od długich, długich lat wygrywają najsilniejsi zawodnicy i najsilniejsze zawodniczki.

Prowadząca do mety droga wyśmienicie wpasowuje się w charakterystykę sportowców posiadających dynamiczne przyspieszenie oraz wielką wytrzymałość, wymaganą po 200 kilometrach nerwowej jazdy drogami Walonii.

Wyścig od lat stanowi drugi akt ardeńskiego tryptyku i w tym sezonie zaplanowany jest na środę, 20 kwietnia.

W peletonie kobiet pojawić się mają Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM) i Marta Jaskulska (Liv Racing Xstra), a w peletonie mężczyzn oglądać będzie można Michała Kwiatkowskiego (Ineos Grenadiers), Łukasza Owsiana (Arkea-Samsic) i Cesarego Benedettiego (Bora-hansgrohe).

Strzała Walońska czyli wyścig na Mur de Huy

Mur de Huy to podjazd znany, a za każdym razem odkrywany na nowo. Stroma ścianka, prowadząca “drogą kapliczek” to wyścig wytrzymałości, wyczucia, cierpliwości i mocy.

Wytrzymałości, bo po 200 kilometrach nerwówki trzeba umieć wykrzesać z siebie wszystko na dwóch kilometrach wąskiej drogi.

Wyczucia, bo trzeba zacząć wspinać się w samej czołówce i wiedzieć, w których momentach przyspieszyć by przesunąć się na dogodną pozycję.

Cierpliwości, bo drugie dziesiątki wybrukowane są nazwiskami tych, którzy podpalili się zbyt wcześnie – czy to na kilometr czy na 250 metrów przed metą.

Mocy… bo bez niej nie ma o czym rozmawiać.

Organizator od kilku lat stara się utrudnić zawody. W tym roku roszady dotknęły trasy obu wyścigów: peleton kobiet szybciej wjedzie na rundę w Huy, a peleton mężczyzn do miasteczka zmierzał będzie od strony Liege, a nie od strony Brukseli. O zmianę zgranego scenariusza, czyli zawiązanie decydującej akcji przed finałowym podjazdem, będzie jednak niezmiernie trudno.

Trasa Strzały Walońskiej 2022

Wyścig kobiet

Trasa liczy 133 kilometry, a peleton startuje i finiszuje w walońskiej miejscowości Huy. Organizatorzy zaplanowali 8 ardeńskich wspinaczek.

Tym razem we wczesnej partii wyścigu nie ma żadnych oznaczonych wspinaczek. Peleton pojedzie na południe i zatoczy niewielką pętlę, a po 59 kilometrach wjedzie na rundę wokół Huy. Na dzień dobry nogi zapieką na Côte de Cherave (65 km trasy; 1,3 km; 8,1%), która powraca po dwóch latach przerwy. Zaraz po niej czeka wspinaczka na Mur de Huy (1,3 km; 9,3%), co oznacza początek pierwszej pełnej rundy.

Ta liczy 31,2 kilometra i zawiera kolejno Côte d’Ereffe (84 km; 2,1 km; 5%), Côte de Cherave (97 km) i ponownie Mur de Huy (102 km).

Zawodniczki pełną rundę pokonają dwa razy, w finale wspinając się na Côte d’Ereffe (115 km), Côte de Cherave (128 km) i ponownie Mur de Huy (133 km).

Zmagania rozpoczną się o 8:42, a zwyciężczyni metę osiągnąć powinna między 12:07 a 12:31.

Wyścig mężczyzn

Organizatorzy wprowadzili zmiany na trasie: peleton nie wyruszy z Charleroi, ale z położonego na północ od Liege miasteczka Blegny. Do pokonania 202 kilometrów, w tym 10 oznaczonych wspinaczek i dalsze 6 nieoznaczonych.

Peleton do Huy zmierzał zatem będzie okrążając najpierw Liege od południa. W pierwszej części trasy tym razem wyrośnie mniej wspinaczek: rok temu pojawiło się ich pięć, w tym roku kolarze wespną się tylko na Côte de Tancremont (44 km trasy; 2,6 km; 5,9%) oraz Côte des Forges (55 km; 1,3 km; 7,8%).

Po 121 kilometrach peleton wjedzie na pętlę wokół Huy. Kolarze od razu załapią się na wszystkie wspinaczki: kolejno przez Côte d’Ereffe (2,1 km; 5%), Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%) i Mur de Huy (1,3 km; 9,6%).

Następnie do pokonania pozostaną dwie pełne rundy, z Côte d’Ereffe (153 km i 184 km), Côte de Cherave (165 km i 196 km) i Mur de Huy (171 km i meta).

Finałowa wspinaczka jak zwykle rozstrzygnie losy wyścigu: podjazd jest sztywny i nie ma w zasadzie łatwych odcinków. 1300 metrów to wyścig najmocniejszych kolarzy, którzy na dojeździe powalczą o dobrą pozycję w szpicy peletonu, nie utkną za kimś, kto będzie miał mniej energii i na ostatnich 200 metrach zdobędą się na szarpnięcie na metę.

Peleton wystartuje o 11:30, natomiast zwycięzca na mecie spodziewany jest między 16:19 a 16:49.

Obsada

Następczyni Van der Breggen

Anna van der Breggen po siedmiu zwycięstwach na Mur de Huy wyścig obejrzy z samochodu, w roli dyrektorki sportowej. Która zawodniczka będzie jej następczynią?

Demi Vollering zdaje się nominalną liderką ekipy SD Worx. Do poprawienia 3. miejsce z 2020 roku, co po wygranej w Strzale Brabanckiej i drugim miejscu w Amstel Gold Race wydaje się wykonalne. W ostatnim sezonie kariery powalczyć spróbuje też Ashleigh Moolman-Pasio, która od lat ściga triumf na Mur de Huy.

Kto przeciwstawi się zespołowi Van der Breggen? Na starcie stają dobrze znane szermierki walońskich podjazdów: Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM), Annemiek van Vleuten (Movistar Team) i Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo).

Niewiadoma jest w formie. W Amstel Gold Race nie ucieszyło jej piąte miejsce, w Strzale Brabanckiej Polka przegrała tylko z Vollering. Przed rokiem na Mur de Huy dotrzymała kroku Van der Breggen, teraz to na nią spoglądały będą rywalki. Polka ma wszelkie atuty, aby wyścig wygrać.

Van Vleuten odpuściła Strzałę Brabancką i Paryż-Roubaix, co powinno jej pozwolić na lepszą regenerację. Podjazdy Walonii są dłuższe niż te we Flandrii czy w Limbugii, tu Holenderka będzie mogła spróbować ugotować rywalki atakami. Na Mur de Huy dwa razy byłą druga, trzy razy czwarta, interesuje ją tylko zwycięstwo.

Longo Borghini po wygranym Paryż-Roubaix kontynuuje kampanię klasyków. Włoszka wcześniej chorowała, teraz nabiera wiatru w żagle. Schemat rozgrywki jest jej dobrze znany, na podium stawała już trzykrotnie, ale musi wytrzymać przyspieszenia Niewiadomej i Van Vleuten, jeśli myśli o powtórzeniu lub poprawieniu zeszłorocznej trzeciej pozycji.

Liane Lippert na Caubergu trzymała się Van Vleuten a w finale Strzały Brabanckiej Niewiadomej. Niemka ma wyniki, radzi sobie na stromiznach i jest na dobrej drodze, aby dać ekipie DSM kolejne miejsce na podium Ardeńskiego Klasyku.

Marta Cavalli po wygranej w Amstel Gold Race dostanie kolejną szansę. Wobec choroby Cecilie Uttrup Ludwig, Włoszka powalczy na swój rachunek. 24-latka w ten weekend przyjechała piąta w Paryż-Roubaix, więc forma dopisuje. Tylko patrzeć, jak i na Mur de Huy sprawi niespodziankę.

Kogo jeszcze możemy zobaczyć w czołówce? Hiszpanka Ane Santesteban (BikeExchange-Jayco) i Erica Magnaldi (Ceratizit-WNT) nieźle radzą sobie na takich wspinaczkach i przy dobrym dniu mogą spróbować wmieszać się do walki o miejsce w pierwszej piątce.

Czy są tu mocni na Juliana?

Julian Alaphilippe przystępuje do Ardeńskich Klasyków zmotywowany, ale wcale nie taki pewny siebie. Mistrz świata wygrał tylko jeden etap Itzulia Basque Country, dwa sprinty przegrał dość niespodziewanie. Faworytem w Walonii jest, ale nie murowanym i na pewno znajdą się tacy, którzy Francuza będą chcieli odczepić, być może przed finałową wspinaczką.

Daniel Martinez może być odpowiedzią Ineos Grenadiers na pytania “Kwiatkowski czy Pidcock?” Brytyjska grupa ma trzech zawodników zdolnych powalczyć o zwycięstwo, a o podziale ról zdecydują samopoczucie i wewnętrzne ustalenia. Dla Martineza wyścig w Walonii to przystanek przed etapówkami, dla Pidcocka cel dość długiej już kampanii klasyków, dla Kwiatkowskiego cel i dzień prawdy co do formy przed Liege-Bastogne-Liege.

Ion Izagirre po 7. miejscu w Paryż-Nicea zapisał bardzo cenne 2. miejsce w Wyścigu Dookoła Kraju Basków. 33-latek z Cofidisu wygrał też górski etap i na finiszu na Mur de Huy powinien się czuć bardzo dobrze.

Warren Barguil już dawno nie był faworytem wyścigu klasycznego. Francuz w tym sezonie jeździ świetnie: w mniejszych wyścigach meldował się w czołówce, w marcu wygrał etap Tirreno-Adriatico, kwiecień zaczął od wygranej w GP Miguel Indurain, a ostatnio jako trzeci dotarł na metę Strzały Brabanckiej. 30-latek jest w formie, potrafi wyczuć moment i dobrze ustawić się w sprincie. Strzała Walońska na podium? Scenariusz bardzo możliwy.

Marc Hirschi ostatnimi dniami puka do drzwi czołówki. 8. w GP Miguel Indurain, 9. w Amstel Gold Race, Szwajcar liczy, że uda mu się nawiązać do formy, którą jesienią 2020 roku zachwycił świat. Jeśli to nie wyjdzie i dyspozycja dnia nie dopisze, ekipa UAE Team Emirates ma dwie górskie kozice: Tadeja Pogacara i Juana Ayuso. Mocy tym dwóm nie zabraknie, ale doświadczenie i wyczucie w klasykach takich jak Strzała Walońska to wciąż lekcje do odrobienia.

Benoit Cosnefroy drugi na Mur de Huy już był, a ostatnio wymknęły mu się triumfy w Amstel Gold Race i Strzale Brabanckiej. Francuz będzie chciał wywalczyć zwycięstwo, tym razem musi dobrze wpaść na kreskę. 

Alejandro Valverde przed rokiem był trzeci w Strzale Walońskiej i w tym roku jedzie po raz kolejny. Hiszpan nie ma nic do stracenia. W wieku blisko 42 lat pokazał już, że wytrwałość i dobre rozumienie ograniczeń swojego ciała mogą mu dać miejsce w czołówce klasyków, patrz Strade Bianche. Zwycięstwo? Pewnie nie, ale podium? Czemu nie?

Michel Matthews po 7. miejscach w Amstel Gold Race i Strzale Brabanckiej liczy, że jego eksplozywność wreszcie się przyda. W Lotto Soudal czekają na dobry dzień Andreasa Krona, w Israel-Premier Tech na przebudzenie Michaela Woodsa.

Zespół Uno-X liczy na 22-letniego Tobiasa Hallanda Johannssena, w którego palmares 7. miejsce w Volta a Catalunya wróży udaną karierę. Norweg na krótkich wspinaczkach radzi sobie bardzo dobrze, Strzała Walońska pokaże jak dobrze w starciu z elitą peletonu.

Bora-hansgrohe sprawdzi jak w takich warunkach poradzi sobie Aleksandr Vlasov, a być może również Sergio Higuita. Jumbo-Visma sprawdzi Jonasa Vingegaarda, natomiast Bahrain Victorious oprócz zapalonego klasykowca Dylana Teunsa wystawi Damiano Caruso. Belg w czołówce skończył Ronde van Vlaanderen oraz Amstel Gold Race, więc we środę forma powinna się zgadzać. Caruso z kolei to joker: w wieku 34 lat wygrał właśnie Giro di Sicilia. W słabszej obsadzie, ale dwa zwycięstwa na górskich etapach mówią coś o formie i sprawiają, że nie sposób zignorować jego obecność na starcie.

Historia Strzały Walońskiej

Początki klasyku sięgają lat 30. ubiegłego stulecia, kiedy brukselscy dziennikarze, Albert Van Laethem i Paul Beving z gazety „Les Sport”, wysunęli propozycję zorganizowania zawodów, które połączyłyby ze sobą Tournai i Liège – miasta leżące na przeciwległych krańcach Walonii.

Impreza zaistniała w 1936 roku i nie odbyła się tylko raz – w 1940 roku – ze względu na działania wojenne. Początkowo wyścig przebiegał różnymi trasami i liczył nawet 300 kilometrów.

Zawody aż do połowy lat 70. były zdominowane przez Belgów, epizodycznie przebijali się jedynie Francuzi, Szwajcarzy i Włosi. W następnych latach lista zwycięzców została wzbogacona o flagi innych państw. Do tej pory nazwiska zwycięzców pochodzą z 11 krajów (Belgia – 38, Włochy – 18, Francja – 10, Hiszpania – 8, Szwajcaria – 3, Dania – 2, Niemcy, Holandia, USA, Australia i Luksemburg – 1).

Alejandro Valverde z pięcioma triumfami (2006, 2014, 2015, 2016, 2017) jest rekordzistą Strzały. Czterech kolarzy wygrywało trzy razy – Marcel Kint, Eddy Merckx, Moreno Argentin i Davide Rebellin. Warto też przypomnieć takie nazwiska triumfatorów jak: Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault, Giuseppe Saronni, Laurent Fignon, Laurent Jalabert, Cadel Evans czy.

W wyścigu kobiet pierwsze zwycięstwo (1998) odniosła Fabiana Luperni, natomiast najwięcej zwycięstw na koncie mają Anna van der Breggen (7) i Marianne Vos (5).

Polscy zawodniczki i zawodnicy kilka razy plasowali się w czołówce. W 2021 roku drugie miejsce zajęła Katarzyna Niewiadoma, poprawiając 3. lokatę z 2017 roku. Michał Kwiatkowski w 2014 roku również stał na podium, wtedy zajął trzecie miejsce.

Strzała Walońska – z archiwum "Rowery.org:

Raport	Podium
1999	Michele Bartoli	Maarten den Bakker	Mario Aerts
2000	Francesco Casagrande	Rik Verbrugghe	Laurent Jalabert
2001	Rik Verbrugghe	Ivan Basso	Jorg Jaksche
2002	Mario Aerts	Unai Etxebarria	Michele Bartoli
2003	Igor Astarloa	Aitor Osa	Aleksandr Shefer
2004	Davide Rebellin	Danilo di Luca	Matthias Kessler
2005	Danilo di Luca	Kim Kirchen	Davide Rebellin
2006	Alejandro Valverde	Samuel Sanchez	Karsten Kroon
2007	Davide Rebellin	Alejandro Valverde	Danilo di Luca
2008	Kim Kirchen	Cadel Evans	Damiano Cunego
2009	Davide Rebellin	Andy Schleck	Damiano Cunego
2010	Cadel Evans	Joaquim Rodriguez	Alberto Contador
2011	Philippe Gilbert	Joaquim Rodriguez	Samuel Sanchez
2012	Joaquim Rodriguez	Michael Albasini	Philippe Gilbert
2013	Daniel Moreno	Sergio Henao	Carlos Betancur
2014	Alejandro Valverde	Daniel Martin	Michał Kwiatkowski
2015	Alejandro Valverde	Julian Alaphilippe	Michael Albasini
2016	Alejandro Valverde	Julian Alaphilippe	Daniel Martin
2017	Alejandro Valverde	Daniel Martin	Dylan Teuns
2018	Julian Alaphilippe	Alejandro Valverde	Jelle Vanendert
2019	Julian Alaphilippe	Jakob Fuglsang	Diego Ulissi
2020	Marc Hirschi	Benoît Cosnefroy	Michael Woods
2021	Julian Alaphilippe	Primoz Roglic	Alejandro Valverde

Strzała Walońska kobiet – z archiwum "Rowery.org:

Raport	Podium
2007	Marianne Vos	Nicole Cooke	Judith Arndt
2008	Marianne Vos	Marta Bastianelli	Judith Arndt
2009	Marianne Vos	Emma Johansson	Claudia Lichtenberg
2010	Emma Pooley	Nicole Cooke	Emma Johansson
2011	Marianne Vos	Emma Johansson	Judith Arndt
2012	Evelyn Stevens	Marianne Vos	Linda Villumsen
2013	Marianne Vos	Elisa Longo Borghini	Asleigh Moolman
2014	Pauline Ferrand-Prevot	Elizabeth Deignan	Elisa Longo Borghini
2015	Anna van der Breggen	Annemiek van Vleuten	Megan Guarnier
2016	Anna van der Breggen	Evelyn Stevens	Megan Guarnier
2017	Anna van der Breggen	Elizabeth Deignan	Katarzyna Niewiadoma
2018	Anna van der Breggen	Ashleigh Moolman-Pasio	Megan Guarnier
2019	Anna van der Breggen	Annemiek van Vleuten	Annika Langvad
2020	Anna van der Breggen	Cecilie Uttrup Ludwig	Demi Vollering
2021	Anna van der Breggen	Katarzyna Niewiadoma	Elisa Longo Borghini

Strzała Walońska w TV

Zmagania kobiet stacja Eurosport pokaże na kanale pierwszym oraz na platformie Player od 11:10. Wyścig mężczyzn obejrzeć można od od 13:00 (na platformie Eurosport Player) i od 14:30 (na kanale pierwszym).

mapki i profile: ASO