Mur de Huy na start klasyków. Prezentacja Fleche Wallonne 2020

Normalnie druga odsłona ardeńskiego tryptyku, w tym roku początek klasyków. W 2020 roku nic nie jest na swoim miejscu, ale w finale wyścigu Fleche Wallonne niezmiennie czeka sprawdzian mocy, wyczucia i cierpliwości – wspinaczka na Mur de Huy.

La Fleche Wallonne kojarzy się z jednym – stromą ścianką w Huy, na której od długich, długich lat objawiają się nam zwycięzca i zwyciężczyni. Prowadząca do mety droga wyśmienicie wpasowuje się w charakterystykę tych, którzy posiadających dynamiczne przyspieszenie oraz wielką wytrzymałość, wymaganą po odpowiednio 120 czy 200 kilometrach nerwowej jazdy drogami Walonii.

Wyścig dla peletonu mężczyzn od lat stanowi drugą odsłonę ardeńskiego tryptyku, dla peletonu kobiet przez lata był jego namiastką, a od 2017 roku także drugim jego aktem. Po wywołanej pandemią przerwie ściganie zostało przeniesione na 30 września i jest w zasadzie pierwszym z serii klasyków, które udało się zaplanować na skrócony sezon.

Mur de Huy to podjazd znany, a za każdym razem odkrywany na nowo. Stroma ścianka, prowadząca “drogą kapliczek” to wyścig wytrzymałości, wyczucia, cierpliwości i mocy. Wytrzymałości, bo po 200 kilometrach nerwówki trzeba umieć wykrzesać z siebie wszystko na dwóch kilometrach wąskiej drogi. Wyczucia, bo trzeba zacząć wspinać się w samej czołówce i wiedzieć, w których momentach przyspieszyć by przesunąć się na dogodną pozycję. Cierpliwości, bo drugie dziesiątki wybrukowane są nazwiskami tych, którzy podpalili się zbyt wcześnie – czy to na kilometr czy na 250 metrów przed metą. Mocy… bo bez niej nie ma o czym rozmawiać.

Organizator od kilku lat stara się utrudnić zawody, ale o zmianę zgranego scenariusza, czyli zawiązanie decydującej akcji przed finałowym podjazdem, będzie niezmiernie trudno.

Na starcie wyścigu mężczyzn staną Michał Kwiatkowski i Michał Gołaś (Ineos Grenadiers), Łukasz Owsian (Arkea-Samsic) oraz Michał Paluta (CCC Team).

W wyścigu kobiet wystartują Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM) i Anna Plichta (Trek-Segafredo).

Trasa La Fleche Wallonne 2020

Tym razem z Herve wyruszą kolarze do Strzały Walońskiej. Dystans wyścigu wyniesie 202 kilometry, czyli 7 więcej niż rok temu. W pierwszej części trasy wyrośnie tylko Cote de Trasenster, a po 117 kilometrach peleton wjedzie na pętlę z trzykrotnym podjazdem kolejno przez Cote d’Ereffe (120 – 151 – 183 km; 2,1 km; 5%), Cote du chemin des Gueuses (129 i 161 km; 1,8 km, 6,5%) i Mur de Huy (139 – 170 – meta; 1,3 km 9,6%).

Start nastąpi nie w Ans, a w położonym 17 kilometrów od Liege miasteczku Herve. Peleton wystartuje o 11:25, natomiast zwycięzca na mecie spodziewany jest między 15:49 a 16:18.

La Fleche Wallonne Feminine 2020

Trasa liczy 124 kilometry, a peleton startuje i finiszuje w walońskiej miejscowości Huy. Organizatorzy zaplanowali 7 ardeńskich wspinaczek. Końcówka rozegrana zostanie na 32-kilometrowej rundzie, z dwukrotną wspinaczką na Mur de Huy (92 km i meta; 1,3 km; 9,3%), Cote d’Ereffe (73 i 105 km; 2,1 km; 5%) i Cote du chemin des Gueuses (82 i 114 km; 1,8 km, 6,5%).

Zmiana w porównaniu do roku ubiegłego jest niewielka: runda wokół Huy jest nieco dłuższa, z programu wypadła za to Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%), której miejsce zajęła nieco łagodniejsza Cote du chemin des Gueuses.

Zmagania rozpoczną się o 8:40, a zwyciężczyni metę osiągnąć powinna między 12:06 a 12:29.

Obsada

Wyścig mężczyzn

Wyścigowi mężczyzn brakuje zdecydowanego faworyta. Na starcie stanie kilku kolarzy świetnie dysponowanych podczas Tour de France i mistrzostw świata, ale wobec braku Juliana Alaphilippe’a oraz Alejandro Valverde mało otwarta zwykle impreza zdaje się być najbardziej nieprzewidywalna od lat.

O zwycięstwo w tych warunkach powalczyć spróbuje Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers). Polak na ostatnim podjeździe mistrzostw świata ustępował tylko Alaphilippe’owi i choć brakowało mu nieco dynamiki, na trasie Strzały będzie miał dobry zespół, który stosunkowo świeżego dowieść powinien go do ostatniej stromizny. “Kwiatek” formą z Tour de France powinien być w stanie poprawić trzeci miejsce z 2014 roku.

Marc Hirschi (Team Sunweb) w Strzale Walońskiej jeszcze nie startował, ale po tak udanym debiucie w Tour de France i zdobyciu brązu mistrzostw świata wydaje się, że granice jego możliwości są wciąż nieodkryte. 

Solidnym kandydatem do podium zdaje się Lennard Kämna. Kolarz Bora-hansgrohe, jeśli zostały mu siły po aktywnie przejechanym Tour de France, powinien dobrze odnaleźć się na ostatniej wspinaczce i o ile nie podpali się za wcześnie, może myśleć o miejscu w czołówce.

Michael Woods (EF Pro Cycling) do Belgii zmierza z silną obstawą. Kanadyjczykowi pomogą Kolumbijczycy Rigoberto Uran, Daniel Felipe Mertinez oraz Sergio Higuita. Jeśli 33-latek trafi z dobrym dniem, tak jak na trasie Tirreno-Adriatico, rywale będą mieli kłopoty z utrzymaniem koła.

Wyróżnić należy kolarzy z czołówki Tour de France, którzy zgrabnie pokonywali wspinaczki na trasie mistrzostw świata. W barwach Trek-Segafredo zobaczymy Richiego Porte’a, a w grupie UAE-Team Emirates Tadeja Pogacara. 

Przeszłe zasługi wymagają by wspomnieć o stających na starcie Dylanie Teunsie i Danie Martinie. Belg i Irlandczyk póki co nie błyszczą: pierwszy czeka na dobry wynik, drugi zaś Tour de France przejechał ze pękniętą kością krzyżową. Teuns na podium Strzały stał raz, Martin trzy razy, ich obecność w pierwszej piątce nie będzie więc zaskoczeniem.

Jelle Vanendert (Bingoal-Wallonie Bruxelles) najlepsze lata ma już za sobą, ale na Mur de Huy regularnie przyjeżdża wysoko, a potęgi doświadczenia ie można przecenić przy rozplanowaniu takiego wysiłku.

Wyścig kobiet

Pytanie przed wyścigiem kobiet jest proste: czy którakolwiek zawodniczka jest w stanie zagrozić Annie van der Breggen? Podwójna mistrzyni globu wygrała pięć poprzednich edycji wyścigu i na Mur de Huy wie doskonale jak rozłożyć siły. W formie prezentowanej na mistrzostwach świata tylko defekt lub upadek może przeszkodzić jej w walce o zwycięstwo.

Jedyną zawodniczką mogącą realnie myśleć o przyparciu Van der Breggen do limitu jej możliwości jest Elisa Longo Borghini. Reprezentantka Trek-Segafredo po zdobyciu medalu mistrzostw świata, Europy i wygraniu etapu Giro Rosa jest w odpowiedniej formie by spróbować sięgnąć po zwycięstwo.

Na stromych podjazdach podczas mistrzostw świata najlepiej wyglądały Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ Nouvelle Aquitaine Futuroscope) oraz Liane Lippert (Team Sunweb). Dwójka spróbuje zatem utrzymać koło Van der Breggen i liczyła będzie na ogranie Holenderki na ostatnich metrach.

Świeżości na stromiznach w Imoli brakowało Katarzynie Niewiadomej. Zawodniczka Canyon-SRAM w czołówce na Mur de Huy finiszowała już cztery razy i powinna znów kręcić się koło podium pod warunkiem, że udało jej się lepiej zregenerować.

Szybsze zawodniczki jak Marianne Vos i Demi Vollering powinny odnaleźć się w walce o pierwszą piątkę. Vos Strzałę Walońską w przeszłości wygrywała pięć razy, ale w tym roku raczej skupi się na wyprowadzeniu na dobrą pozycję Ashleigh Moolman-Pasio.

W czołówce zakręcić się powinny też Mikayla Harvey (Equipe Paule Ka) oraz Lucy Kennedy (Mitchelton-Scott), która dostanie szansę pod nieobecność Annemiek van Vleuten.

Łyk historii Strzały Walońskiej

Początki klasyku sięgają lat 30 ubiegłego stulecia, kiedy brukselscy dziennikarze, Albert Van Laethem i Paul Beving z gazety „Les Sport”, wysunęli propozycję zorganizowania zawodów, które połączyłyby ze sobą Tournai i Liège – miasta leżące na przeciwległych krańcach Walonii.
Impreza zaistniała w 1936 roku i nie odbyła się tylko raz – w 1940 roku – ze względu na działania wojenne. Początkowo wyścig przebiegał różnymi trasami i liczył nawet 300 kilometrów.

Zawody aż do połowy lat 70. były zdominowane przez Belgów, epizodycznie przebijali się jedynie Francuzi, Szwajcarzy i Włosi. W następnych latach lista zwycięzców została wzbogacona o flagi innych państw. Do tej pory nazwiska zwycięzców pochodzą z 11 krajów (Belgia – 38, Włochy – 18, Francja – 9, Hiszpania – 8, Szwajcaria i Dania – 2, Niemcy, Holandia, USA, Australia i Luksemburg – 1).

Alejandro Valverde z pięcioma triumfami (2006, 2014, 2015, 2016, 2017) jest rekordzistą Strzały. Czterech kolarzy wygrywało trzy razy – Marcel Kint, Eddy Merckx, Moreno Argentin i Davide Rebellin. Warto też przypomnieć takie nazwiska triumfatorów jak: Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault, Giuseppe Saronni, Laurent Fignon i Laurent Jalabert.

W wyścigu kobiet pierwsze zwycięstwo (1998) odniosła Fabiana Luperni, natomiast najwięcej zwycięstw na koncie mają Marianne Vos (5) i Anna van der Breggen (5).

Polscy zawodniczki i zawodnicy kilka razy plasowali się w czołówce. W 2014 roku na trzecim miejscu finiszował Michał Kwiatkowski, a wśród kobiet natomiast 3. miejsce w 2017 roku wywalczyła Katarzyna Niewiadoma.

Z naszego archiwum

Strzała Walońska – z archiwum "Rowery.org:

Raport	Podium
1999	Michele Bartoli	Maarten den Bakker	Mario Aerts
2000	Francesco Casagrande	Rik Verbrugghe	Laurent Jalabert
2001	Rik Verbrugghe	Ivan Basso	Jorg Jaksche
2002	Mario Aerts	Unai Etxebarria	Michele Bartoli
2003	Igor Astarloa	Aitor Osa	Aleksandr Shefer
2004	Davide Rebellin	Danilo di Luca	Matthias Kessler
2005	Danilo di Luca	Kim Kirchen	Davide Rebellin
2006	Alejandro Valverde	Samuel Sanchez	Karsten Kroon
2007	Davide Rebellin	Alejandro Valverde	Danilo di Luca
2008	Kim Kirchen	Cadel Evans	Damiano Cunego
2009	Davide Rebellin	Andy Schleck	Damiano Cunego
2010	Cadel Evans	Joaquim Rodriguez	Alberto Contador
2011	Philippe Gilbert	Joaquim Rodriguez	Samuel Sanchez
2012	Joaquim Rodriguez	Michael Albasini	Philippe Gilbert
2013	Daniel Moreno	Sergio Henao	Carlos Betancur
2014	Alejandro Valverde	Daniel Martin	Michał Kwiatkowski
2015	Alejandro Valverde	Julian Alaphilippe	Michael Albasini
2016	Alejandro Valverde	Julian Alaphilippe	Daniel Martin
2017	Alejandro Valverde	Daniel Martin	Dylan Teuns
2018	Julian Alaphilippe	Alejandro Valverde	Jelle Vanendert
2019	Julian Alaphilippe	Jakob Fuglsang	Diego Ulissi
2020	Marc Hirschi	Benoît Cosnefroy	Michael Woods
2021	Julian Alaphilippe	Primoz Roglic	Alejandro Valverde

Strzała Walońska kobiet – z archiwum "Rowery.org:

Raport	Podium
2007	Marianne Vos	Nicole Cooke	Judith Arndt
2008	Marianne Vos	Marta Bastianelli	Judith Arndt
2009	Marianne Vos	Emma Johansson	Claudia Lichtenberg
2010	Emma Pooley	Nicole Cooke	Emma Johansson
2011	Marianne Vos	Emma Johansson	Judith Arndt
2012	Evelyn Stevens	Marianne Vos	Linda Villumsen
2013	Marianne Vos	Elisa Longo Borghini	Asleigh Moolman
2014	Pauline Ferrand-Prevot	Elizabeth Deignan	Elisa Longo Borghini
2015	Anna van der Breggen	Annemiek van Vleuten	Megan Guarnier
2016	Anna van der Breggen	Evelyn Stevens	Megan Guarnier
2017	Anna van der Breggen	Elizabeth Deignan	Katarzyna Niewiadoma
2018	Anna van der Breggen	Ashleigh Moolman-Pasio	Megan Guarnier
2019	Anna van der Breggen	Annemiek van Vleuten	Annika Langvad
2020	Anna van der Breggen	Cecilie Uttrup Ludwig	Demi Vollering
2021	Anna van der Breggen	Katarzyna Niewiadoma	Elisa Longo Borghini

Transmisja

Po raz pierwszy w historii na żywo transmitowany będzie wyścig kobiet. Zmagania oglądać będzie można na platformie Eurosport Player w godzinach 11:10-12:35.

Transmisję z wyścigu mężczyzn poprowadzi Eurosport 2, początek o godzinie 15:00.