Danielo - odzież kolarska

Amanda Spratt przejdzie operację

Amanda Spratt przejdzie operację, która rozwiązać ma problem wykrytej u niej endofibrozy tętnicy biodrowej.

Spratt, srebrna i brązowa medalistka mistrzostw świata (2018 i 2019), sezonu olimpijskiego nie zapamięta dobrze. 34-latka jako 4. finiszowała w Amstel Gold Race, w dziesiątce zmieściła się w Strzale Walońskiej i Liege-Bastogne-Liege, ale występy te wypadły poniżej poziomu, który prezentowała w ostatnich latach. Celu sezonu, wyścigu olimpijskiego, nie ukończyła.

Czułam, że coś jest nie tak od końca sezonu 2020, ale zawsze potrafiłam to uzasadnić albo wytłumaczyć. Gorsze występy przypisywałam ustawieniom roweru albo przeziębieniom. Ścigam się od dawna, wiem, że najlepiej radzę sobie w trudnych wyścigach. Kiedy wszyscy zaczynają słabnąć, ja jestem mocna. To mój największy atut. W tym roku tak nie było. Dojeżdżałam do finałowej partii wyścigów i moje nogi odmawiały posłuszeństwa

– tłumaczyła w komunikacie zespołu BikeExchange.

Na Igrzyskach czułam się świetnie. A potem, w trakcie wyścigu, nagle przestałam. Nie mogłam wycisnąć 200 watów. Trenowałam przed tym wyścigiem do upadłego. Powrót z Igrzysk okazał się niesamowicie trudny, ponieważ nie mogłam zrozumieć co poszło nie tak. Tym bardziej, że jestem naprawdę dumna z tego jak prowadzę przygotowania, dbam o każdy szczegół.

Po Igrzyskach lekarz reprezentacji narodowej, doktor Kevyn Hernandez, zdiagnozował u Spratt endofibrozę (niedrożność) tętnicy biodrowej. Diagnozę potwierdziły badania, a konsultacje lekarskie wskazać miały, że operacja jest jedyną opcją, jeśli Australijka chce kontynuować karierę.

Spratt nie jest gotowa odejść z zawodowego peletonu.

W latach 2018 i 2019 czułam, że zaczynam pokazywać, na co mnie stać. Ta kontuzja pomogła mi uświadomić sobie, że chcę jeszcze tak wiele osiągnąć. Nie jestem gotowa się poddać, widzę przed sobą kolejne cele. Tour de France Femmes i mistrzostwa świata w Wollongong to moje dwa realistyczne cele

– nakreśliła.

Endofibroza tętnicy biodrowej to schorzenie, z którym mierzyły się zawodniczki i zawodnicy z najlepszych ekip. Wśród nich są Annemiek van Vleuten, Fabio Aru, Eugenio Alafaci, Nuno Bico, czy Pauline Ferrand-Prevot. Dla Spratt prognozowany czas rekonwalescencji po udanej operacji to okres od 5 do 6 miesięcy.

Ta choroba nie postępuje linearnie. Czasami w serii złych dni masz dobre dni, ale w ostatnich miesiącach, w miarę pogorszenia się mojego przypadku nie miałam już dobrych dni. Diagnozę trudno potwierdzić bez odpowiednich badań, a te wykonuje tylko wąska grupa wyspecjalizowanych ośrodków medycznych. Jestem wdzięczna mojemu otoczeniu, to na pewno pomoże mi przed operacją. Dziękuję sztabowi medycznemu, doktorom Steve’owi Baynesowi i Ellen Bates za ich pomoc i poradę

– powiedziała Spratt.

Wiem, że to poważna operacja z długim okresem rekonwalescencji. Na szczęście jest sporo przypadków zawodników, którzy wrócili po niej do ścigania w pełni sił. Daleko nie szukać, moje koleżanka z ekipy Sarah Roy i moja była koleżanka z ekipy, Annemiek van Vleuten, przeszły w przeszłości takie zabiegi. Rozmawiałam z obiema, a ich pomoc i wskazówki bardzo się przydadzą

– zaznaczyła.