Przełajowy Puchar Świata 2023/24 #9. Van der Poel i Van Empel triumfują w Antwerpii

Fem van Empel (Jumbo-Visma) i Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck) wygrali w Antwerpii przedświąteczne rozdanie Przełajowego Pucharu Świata.

Mistrzyni świata pokonała Lucinde Brand (Baloise Trek Lions) i Puck Pieterse (Fenix-Deceuninck).

Mistrz świata okazał się lepszy od Wouta van Aerta (Jumbo-Visma) i Eliego Iserbyta (Pauwels Sauzen-Bingoal).

W rywalizacji juniorek Rozalia Dubczak (Trasa Zielona Góra) zajęła 26. miejsce wśród 48 zawodniczek, tracąc 3:23 do zwyciężczyni Brytyjki Cat Ferguson.

Wyścigowa runda w drugim co wielkości mieście Belgii prowadziła przy rzece Skalda, stąd dominowały odcinki piaszczyste, w tym ten przez Plażę Świętej Anny. Poza tym trasa była szybka, pozbawiona fragmentów błota.

Van Empel – niezdobyta twierdza

Jak to zwykle bywa start należał do Marie Schreiber (SD Worx), którą najpierw wyprzedziła Brand, a następnie Van Empel. Dwójka ta po pierwszej rundzie o 8 sekund wyprzedzała trójkę Puck Pieterse, Ceylin del Carmen Alvarado (Alpecin-Deceuninck), Inge van der Heijden (Crelan-Corendon).

Brand narzucała tempo, a znacznie lepiej radząca sobie z przeszkodami Van Empel bez powodzenia spróbowała w tym miejscu uciec rywalce. Lepiej za to wyszło to Pieterse, która odskoczyła od Van der Heijden i Alvarado. Na półmetku, czyli po trzecim okrążeniu, wciąż do prowadzącego duetu traciła 7 sekund, natomiast strata liderki PŚ wzrosła do 14 sekund.

Chwilę później Pieterse dołączyła do czołówki. Taki układ nie utrzymał się jednak długo. Brand na jednym odcinków piaskowych popełniła niewielki błąd, któr bezwzględnie wykorzysta Van Empel. Mistrzyni świata przedostatnie kółko rozpoczęła z zapasem 10 sekund nad Brand, 17 sekund nad Pieterse i 29 sekund nad Alvarado.

W końcówce rywalizacji nie doszło do przetasowań. Van Empel kontrolowała sytuację, pozostając niepokonaną w bieżącym sezonie.

Mathieu van der Poel we własnej lidze

Wyścig w Antwerpii był w tym sezonie pierwszym starciem wielkiej trójki przełajowców: Mathieu van der Poela, Wouta van Aerta i Toma Pidcocka.

Rywalizacja bardzo pechowo rozpoczęła się dla tego ostatniego, który już na startowym sprincie dość nieprzyjemnie upadł w piach. Daleko pozostał również Van der Poel, wstrzymany przez problem sprzętowy.

Prowadzenie objął Eli Iserbyt. Zawodnik Pauwels Sauzen-Bingoal nawet oderwał się od reszty stawki, ale po pierwszej rundzie na czele całej, rozciągniętej grupy znajdował się kto inny, bo Joris Nieuwenhuis (Baloise Trek Lions).

Początkowe kłopoty faworytów wyścigu – Van Aert popełnił kilka błędów na piasku – tylko zmotywowały innych zawodników. Nadzieja na nawiązanie walki szybko zaczęła jednak gasnąć, gdyż mistrz świata spokojnie przebił się na czoło wyścigu. W połowie trzeciego okrążenia wyszedł na prowadzenie, dołożył do pieca i tyle go widzieli.

Holender na półmetku wyścigu (po czwartej rundzie) wypracował 42 sekundy przewagi nad blisko dziesięcioosobową grupą. Kłopoty wciąż miał Pidcock, który jechał nieco dalej, natomiast Van Aert wcale nie stanowił siły napędowej pościgu.

Przewaga mistrza świata wzrastała. Pidcock na dobre usadowił się w drugiej grupie pościgowej. Pierwszą napędzali Iserbyt i Nieuwenhuis, za którymi w pewnej odległości podążyli Van Aert i Laurens Sweeck (Crelan-Corendon). Van der Poel na przedostatnią rundę wjechał z zapasem 46-52 sekund nad tą czwórką. Pidcock znajdował się na 8. pozycji, ze stratą 1:04.

Iserbyt zaczął zyskiwać teren, na co zareagował Van Aert. Dwójka oderwała się, odrabiając nawet blisko 10 sekund przed finałową rundą do spokojnie jadącego Van der Poela. Kolarz Jumbo-Visma zachował więcej sił, finiszując po drugie miejsce.