Ronde van Vlaanderen 2023. Popisowe zwycięstwo Tadeja Pogacara

Tadej Pogacar po ataku na Oude Kwaremont triumfował w 107. edycji flandryjskiego monumentu Ronde van Vlaanderen.

24-letni Słoweniec z UAE Team Emirates pokonał Holendra Mathieu van der Poela (Alpecin-Deceuninck) oraz Duńczyka Madsa Pedersena (Trek-Segafredo).

Trasa i warunki pogodowe

Peleton w tym roku wyruszył z Brugii, w drogę o długości 273,4 kilometra. Trasa tylko na początku przebiegała inaczej niż ostatnio, prowadząc po 19 „hellingen”, czyli krótkich flandryjskich podjazdach, z których 11 było w całości lub częściowo wybrukowanych. Dodatkowo znajdowało się 7 płaskich odcinków brukowych. Pogoda nie oszczędziła kolarzy. Było zimno, wietrznie, a słońce ukryła gruba warstwa chmur.

Początek wyścigu

Tempo od początku było bardzo wysokie, przez co odjazd nijak nie potrafił zawiązać się. Ciekawiej działo się za peletonem, gdy najpierw Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck), a następnie po grupowej kraksie Tadej Pogacar (UAE Team Emirates), musieli, wspomagani przez swoich pomocników, niwelować kilkudziesięciosekundową stratę.

Dopiero po z górą 100 kilometrach oderwali się Jasper De Buyst (Lotto Dstny), Daan Hoole (Trek-Segafredo), Elmar Reinders (Jayco AlUla), Filippo Colombo (Q36.5), Guillaume Van Keirsbulck (Bingoal WB), Tim Merlier (Soudal-Quick-Step), Jonas Rutsch (EF Education-EasyPost) i Hugo Houle (Israel-Premier Tech). Ósemka harcowników na pierwszym podjeździe, Korte Ast (#1; 159 km przed metą; 500 m; 4,3% – maks. 9,65%), pojawiła się z przewagą 1:11.

Peleton w końcu przystopował, co nie zapobiegło ogromnej kraksie, w której m.in. ucierpieli Tim Wellens (UAE Team Emirates), Julian Alaphilippe (Soudal-Quick Step), Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) i Peter Sagan (TotalEnergies). Doprowadził do niej Filip Maciejuk. Zawodnik Bahrain Victorious, jadąc poboczem stracił równowagę, uderzając z impetem w bok grupy. Za karę został zaraz zdyskwalifikowany przez jury wyścigu.

Czołówka pierwsze z trzech podejść pod Oude Kwaremont (#2 ; 137 km do mety; 2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk), opuściła z zapasem 5 minut, odjeżdżając następnie na przeszło 6 minut.

Kontrakcję na Eikenbergu (#4; 118 km; 1000 m; 4,4%) zainicjował Mads Pedersen (Trek-Segafredo). W grupie Duńczyka znalazło się 13 kolarzy, w tym Pogacar, Alaphilipe, Matteo Trentin (UAE Team Emirates), Nathan Van Hooydonck (Jumbo-Visma), Gianni Vermeersch (Alpecin-Deceuninck), Yves Lampaert (Soudal-Quick Step), Krists Neilands (Israel-Premier Tech), Kevin Geniets (Groupama-FDJ). Peleton musiał na taką akcję zareagować, powstrzymują zapędy po kilku kilometrach pościgu.

Van Hooydonck, Trentin, Vermeersch, Pedersen załapali się w następny odjazd, rozpoczęty na Molenbergu (#6; 102 km; 463 m; 7%, maks. 14,2%; 300 m po bruku). W grupie z nimi znaleźli się również Jhonatan Narvaez (Ineos Grenadiers), Kasper Asgreen (Soudal-Quick-Step), Neilson Powless (EF Education-EasyPost), Fred Wright (Bahrain -Victorious) i Stefan Küng (Groupama-FDJ), a następnie dołączyli Benoit Cosnefroy (AG2R Citroën) i Matteo Jorgenson (Movistar Team). 90 kilometrów przed metą jedenastka do pierwszej grupy traciła minutę, peleton 2 minuty. Dwie czołowe grupy połączyły się na Berg Ten Houte (#10; 76 km; 1,1 km, 6%).

Kolizja Biniama Girmaya (Intermarche-Circus-Wanty) z Matejem Mohoricem (Bahrain Victorious) wyeliminowała obu zawodników z dalszej walki. Ucieczka nabrała wiatru w żagle, przewaga wzrosła do 3:13. Pościg wzmogły w końcu ekipy UAE Emirates i Alpecin-Deceuninck.

Atak Pogacara

Wyścig po raz drugi dojechał do Oude Kwaremont (#12; 55 km). Tu zaatakował Pogacar. Jadący nieco niżej w peletonie Van der Poel i Wout van Aert (Jumbo-Visma) nie zdążyli zaczepić się na kole Słoweńca. Kolarze jeszcze nie odsapnęli, a już przed nimi wyrósł Paterberg (#13; 51 km; 360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku). Pogacar opuścił wspinaczkę ze stratą 1:34 do topniejącej czołówki. Grupa van der Poel, Van Aert, Christophe Laporte (Jumbo-Visma) i Thomas Pidcock (Ineos Grenadiers) była spóźniona o następnych kilkanaście sekund.

W takim układzie to nie był jeszcze odpowiedni moment na samotną jazdę. Pogacar dał się doścignąć czwórce, tylko po by przyspieszyć na Koppenbergu (#14; 45 km; 600 m; 11,6% – maks. 22%; całość po bruku). Tym razem Van Aert i Van der Poel pojechali ze Słoweńcem. W pierwszej grupie pozostało 12 zawodników, z przewagą 1:03.

Goniąca trójka podjęła współpracę, na Taaienbergu (#16; 37 km; 530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m po bruku) zbliżyła się na 40 sekund.

Kłopoty Van Aerta

Wszystko na jedną kartę postawił Pedersen, urywając się z ucieczki (Van Hooydonck, Trentin, Vermeersch, Asgreen, Powless, Wright, Küng i Jorgenson) tuż przed Kruisbergiem/Hotond (#17; 27km; 2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m po bruku). Na bruku przyspieszył tu Van der Poel, z Pogacarem uciekając Van Aertowi.

Na trasie pozostała do pokonania kombinacja Oude Kwaremont (#18; 16,7 km) – Paterberg (#19; 13,3 km). 24 kilometry przed metą wciąż prowadził Pedersen, 16 sekund przed 8-osobową grupą. Pogacar i Van der Poel tracili 28 sekund, a Van Aert – 39 sekund. Van Hooydonck został wycofany do pomocy swojemu liderowi, a w tym samym czasie Słoweniec z Holendrem dołączyli do pierwszej grupy.

Piorunujący cios Pogacara

Samotny Pedersen rozpoczął Oude Kwaremont z zapasem 35 sekund. Natychmiast zaatakował Pogacar, błyskawicznie dojeżdżając do Duńczyka i po chwili zrywając go z koła. Kolarz Trek-Segafredo znalazł się również za Van der Poelem, który do Słoweńca stracił na podjeździe 14 sekund. Po Paterbergu różnica wciąż wynosiła tyle samo.

Na dojeździe do mety w Oudenaarde lider wyścigu tylko powiększał przewagę. Van der Poel musiał pogodzić się z zmyślą o porażce, a do rozstrzygnięcia pozostało tylko trzecie miejsce w wyścigu, gdyż Pedersen spadł do grupy Van Aerta. Duńczyk potrafił się wybronić, wygrywając z Belgiem na finiszu.