Tour de France 2021: etap 9 – przekroje/mapki

Zapowiedź 9. etapu Tour de France 2021. 4 lipca (niedziela): etap 9: Cluses – Tignes (144,9 km).

Drugi alpejski etap, tym razem z górskim finiszem. Choć droga do Tignes nie jest zbyt stroma, faworyci z pewnością będą tu walczyć, zwłaszcza, iż następnym punktem w planie jest dzień przerwy. Dwa trudne etapy, piątkowy i sobotni, również powinny zostać w nogach i niektórym utrudnić życie w końcówce.

Etap częściowo jest zbliżony do ósmego etapu “Wielkiej Pętli” z 2007 roku, wygranego po ataku na ostatnim podjeździe przez Michaela Rasmussena, który przejął żółtą koszulkę lidera. Duńczyk bronił prowadzenia w Pirenejach i złapał drugi etap na Col d’Aubisque, lecz tego samego wieczoru został wyrzucony z wyścigu przez swoją grupę, Rabobank. W porównaniu do drugiej połowy trasy sprzed czternastu lat Cormet de Roselend został niemal w całości zastąpiony przez Col du Pré, a nie uwzględniono Montée d’Hauteville.

Kolarze do walki wyruszą z Cluses, gdzie w XX wieku mocno odczuwalna była branża zegarmistrzowska. Rozwój branży wymusił w tych okolicach rozwój fabryk tworzących mikroelementy do zegarków, w tym śrubek, które wraz z biegiem czasu zaczęły być stosowane również w sprzętach innej natury. Cała ta historia jest do poznania w miejscowym muzeum. W 1844 roku większość drewnianych domów spłonęło w pożarze – w ich miejsce wybudowano nowe, inspirowane architekturą włoskiego Turynu. Głównym placem jest Place des Allobroges, na którym stoi XVIII-wieczna fontanna.

Pierwsza, płaska część trasy prowadzi po dolinie rzeki Arve, do Sallanches, również dotknięte pożarem w przeszłości, dokładniej w 1840 roku. Na odbudowę pieniądze przeznaczył król Sardynii z dynastii sabaudzkiej, Karol Albert. Wcześniej miasto zostało rozwinięte za sprawą handlu po Rewolucji Francuskiej. W 1980 roku odbyły się tu kolarskie mistrzostwa świata, a na nich stawkę znokautował Bernard Hinault, atakując 150 kilometrów przed metą. Podjazd, na którym tego dokonał – Côte de Domancy – będzie pierwszym tego dnia pokonanym przez kolarzy 108. Tour de France. To może tylko 2,5 kilometra, lecz jest to prawdziwa ścianka, ze średnim nachyleniem 9,4%.

Zjazdu zabraknie, kolarze dociągną za to do Megève, miasta pochodzenia czterokrotnego mistrza świata w narciarstwie alpejskim w różnych specjalnościach w 1937 i 1938 roku, Émile Allaisa. Kurort narciarski był pierwszą specjalnie wybudowaną taką atrakcją we Francji, w 1920 roku. Chwilę za nią rozpocznie się Col des Saisies – dłuższy podjazd, o nachyleniu zaniżonym dwukilometrową płaską częścią (9,4 km; 6.2%). Oprócz tego stromizna regularnie przekracza 8%. Na szczycie podczas II Wojny Światowej doszło do rzutu sprzętu – 1 sierpnia 1944 Alianci zrzucili 889 kontenerów z bronią dla tutejszego ruchu oporu. Kręta droga w dół doprowadzi do doliny, w okolice Beaufort, gdzie stoi zamek z X wieku.

Ważną częścią będą dwa następne podjazdy – Col du Pré, który na trasie Tour de France zadebiutował trzy lata temu, i Cormet de Roselend. Pierwsze pięć kilometrów to łatwa część, choć na pierwszych trzech kilometrów droga będzie oscylować wokół 7-8%, lecz dalej ustąpi. Trudne jest za to następnie siedem kilometrów, cały czas prowadzących po stromiźnie 9-11%. Całość to niemal 13 kilometrów i średnio 7,7%. Selekcja tu jest raczej gwarantowana, na ataki jednak za wcześnie. Ostatni kilometr znów będzie nieco łatwiejszy.

Zjazd to zaledwie dwa kilometry, a kolejne cztery, niemal płaskie, to dojazd do Cormet de Roselend, pojawiające się na trasie po raz trzynasty, choć trzy lata temu również była to tylko poprawka po Col du Pré. Tu nachylenie 6,5% utrzymuje się niemal przez całe 6 kilometrów, choć początek jest nieco łatwiejszy. Długi, szesnastokilometrowy zjazd jest momentami dość kręty, a doprowadzi do Bourg-Saint-Maurice, skąd rusza kilka szlaków na pobliskie góry.

Rywalizacja zakończy się w Tignes, gdzie Tour de France zaplanował górski finisz już dwa lata temu, lecz lawiny na zjeździe z Col de l’Iseran zmusiły skrócenie etapu. Dotąd “Wielka Pętla” do najwyżej położonego kurortu narciarskiego w Europie zawitała tylko w 2007 roku. Tignes, razem z Val d’Isère, od którego dzieli go stworzone wysoką na 180 metrów tamą jezioro Chevril, tworzy strefę narciarską nazwaną na cześć narciarza alpejskiego Jeana-Claude Killy, oferującą 300 kilometrów tras. W 1992 roku, w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Albertville, odbyły się tu zawody w narciarstwie dowolnym. Nad kurortem góruje lodowiec Grande Motte.

Ostatni podjazd jest bardzo długi, mierząc 21 kilometry, lecz tylko momentami robi się stromy. Pierwsza, ponad 11-kilometrowa sekcja, posiada średnie nachylenie 5-6%, zaś na kolejne 2,5 kilometra trasa się wypłaszczy, a przez chwilę poprowadzi w dół. Następne 2 kilometry są najtrudniejsze – to tu nachylenie przekroczy 9% i tu należy szukać szans do ataku, jeżeli ktoś zechce zyskać przewagę. Cała reszta to znów 6%, choć tuż przed premią górską znów droga doskoczy do 9%.

Ostatnie dwa kilometry to niemal płaski przejazd wokół jeziora Tignes i przez sam środek stacji narciarskiej. Kreska namalowana zostanie dokładniej w części Val Claret, na wysokości ponad 2100 m.n.p.m.

Premie górskie:
Côte de Domancy (19,6 km – 125,3 km przed metą; 2,5 km; 9,4%, kat. 2)
Col des Saisies (49,4 km – 95,5 km przed metą; 9,4 km; 6.2%, kat. 1)
Col du Pré (80,9 km – 64 km przed metą; 12,6 km; 7,7%, kat. HC)
Cormet de Roselend (93,3 km – 51,6 km przed metą; 5,7 km; 6,5%, kat. 2)

Tignes (meta; 21 km; 5,6%, kat. 1)

Lotna premia:
Praz-sur-Arly (32,7 km – 112,2 km przed metą)

Start honorowy do etapu o godz. 13:00, start ostry – 13:10 po 5-kilometrowym odcinku neutralnym. Planowany finisz: 17:30-18:13

mapki i profile: ASO/Geoatlas