Prezentacja Volta a Catalunya 2018

autor: TomAsz :: 18 marca 2018, 14:03

Daniel Martin na mecie etapu Volta a Catalunya

fot. Jon Herranz

Szosowy sezon utrzymuje najwyższe tempo, przez najbliższy tydzień czerpiąc energię z 98. wyścigu Volta a Catalunya.

Wyścig dookoła Katalonii należy do najstarszych etapówek, wiekiem ustępując Tour de France, Giro d’Italia i Tour of Belgium. Zmagania na drogach północno-wschodniej Hiszpanii przyciągają najlepszych kolarzy etapowych, mogących fajnie się pościgać w niełatwym terenie.

Tegoroczna trasa po Katalonii wyniesie 1260 kilometrów. Górski charakter definiuje 25 górskich premii, w tym trzy najwyższej kategorii. W programie ponownie zabrakło odcinka jazdy na czas

Trasa Volta a Catalunya 2018

Wyścig po raz siódmy z rzędu wyruszy z Calella, na dobrze znanych drogach pokręci się również drugiego dnia, finiszując w Valls.

Trzeci odcinek zakończy się w ośrodku narciarskim Vallter 2000. Końcowa wspinaczka (11,2 km; 6,5%), która już może ustawić klasyfikację końcową wyścigu, po raz pierwszy została użyta w 2013 roku. Zwyciężył wówczas Nairo Quintana (Movistar Team). W roku następnym najlepszy był Tejay Van Garderen (BMC Racing).

Czwarty etap ponownie zaprowadzi na La Molina (5,3 km; 6%). Na mało selektywnym podejściu ostatnio triumfowali Daniel Martin (2016) i Alejandro Valverde (2017).

Piąty etap, przez Pireneje, połączy miasta Llívia i Vielha, które od 1993 roku nie były odwiedzane przez “Voltę”. Torrefarrera, czyli końcowe miasto szóstego odcinka, po raz pierwszy wystąpi w takiej roli. Ostatniego dnia kolarze tradycyjnie pościgają się w Barcelonie, na rundzie ze wzgórzem Montjuïc (2 km; 5,7%).

19 marca – etap 1: Calella – Calella (152,3 km)

Krótki odcinek na początek, na którym pewne ożywienie może wprowadzić leżący 18 kilometrów przed metą Port de Collsacreu (3 km; 4,7%).

20 marca – etap 2: Mataró – Valls (175,6 km)

Etap o podobnym profilu do pierwszego. Port de la Font de Cera (5,5 km; 4,5%), leżący 17 kilometrów przed metą, lekko przerzedzi peleton.

21 marca – etap 3: Sant Cugat – Vallter 2000 (199,2 km)

Na trzeci dzień przewidziano królewski etap, gotowy już wyłonić zwycięzcę wyścigu. W programie podjazdy Coll de Bracons (101 km; 10,2 km; 5%), Port d’Oix (148 km; 7,5 km; 5,3%) i Port de Rocabruna (165 km; 7,2 km; 5,6%), które podprowadzą pod Vallter 2000 (11,2 km; 6,5%).

22 marca – etap 4: Llanars – La Molina (170,8 km)

Drugi i ostatni górski finisz, w świetnie znanym ośrodku narciarskim La Molina (11,6 km; 4,3%). Wcześniej kolarze poczują w nogach znacznie trudniejsze wspinaczki Port d’El Jou (98 km; 4,8 km; 8%) i Coll de la Creueta (137 km; 20,9 km; 5%).

Finałowa wspinaczka zwykle rozstrzyga się na ostatnim kilometrze – podjazd nie jest na tyle stromy by podzielić grupę, a na odkrytych od wiatru zboczach trudno wypracować większą przewagę. Końcówka sprzyja kolarzom, którzy potrafią mocniej depnąć i dobrze wyczuć moment do ataku.

23 marca – etap 5: Llívia – Vielha (212,9 km)

Najdłuższy etap w programie, coś specjalnie pod uciekinierów. Akcję będzie można zawiązać na Port d’El Canto (87 km; 24,3 km; 4,5%), w drugiej części wyrośnie dość trudna górska premia Port de la Creu de Perves (157 km; 7 km; 7%), a na ostatnich kilometrach do przeprowadzenia akcji pozostanie Tunel de Vielha.

24 marca – etap 6: Salida en Vielha-Mijaran – Torrefarrera (194,2 km)

Trzy górskie premie drugiej kategorii podpowiadają dzień uciekinierów. Finisz całego peletonu jest mało prawdopodobny.

25 marca – etap 7: Barcelona – Barcelona (154,8 km)

Wyścig tradycyjnie zakończy się na ulicach stolicy Katalonii. Osiem wspinaczek pod Montjuic (2 km; 5,7%) stanowi gwarancję wielu akcji zaczepnych i zmienności sytuacji.

Górale wystąp

Niepodważalnym faworytem zawodów będzie grupa Movistar, a to przynajmniej z trzech powodów. Na starcie pojawi się obrońca tytułu Alejandro Valverde, który wysoką formę potwierdził zwycięstwami w Walencji i Abu Zabi. W składzie hiszpańskiego zespołu widnieje również świeżo upieczony triumfator Paryż-Nicea Marc Soler, a do tego na europejskie drogi zjedzie w końcu Nairo Quintana.

Kto może zajść za skórę chłopakom Euzebio Unzue? Team Sky przysyła Egana Bernala, Sergio Henao i Davida de la Cruza, Mitchelton-Scott spróbuje zaszachować braćmi Yatesami i Estabanem Chavezem. Bora-hansgrohe zechce podgryzać Davidem Formolo, a Ag2r zawsze głodnym Pierrem Latour.

Nie można zlekceważyć seryjnych pechowców Tejaya van Garderena (BMC Racing) i Daniela Martina, którego ubezpieczy Fabio Aru (UAE Team Emirates). W grze o najwyższą stawkę ujrzymy również Michaela Woodsa (EF Education First-Drapac), Thibauta Pinota (Groupama-FDJ), Tima Wellensa (Lotto-Soudal), Stevena Kruijswijka i George’a Bennetta (LottoNL-Jumbo).

Swoje trzy grosze mogą dorzucić Bob Jungels (Quick-Step Floors), Jan Hirt (Astana), Warren Barguil (Fortuneo-Samsic), Louis Meintjes (Dimension Data) czy Jesus Herrada (Cofidis).

W tak silnej stawce polskie kolarstwo reprezentował będzie Paweł Poljański (Bora-hansgroche).

Pełna lista startowa

Bonifikaty

Na lotnych premiach 3, 2 oraz 1 sekunda, na mecie odpowiednio 10-6-4.

Nagrody finansowe

Suma 139,5 tys euro. Etap: 1. – 4 tys. euro, 2. – 2 tys., 3 – 1 tys., … 10.-20. – 100 euro. Klasyfikacja generalna: 1. – 14 tys. euro, 2. – 7 tys., 3 – 3,5 tys., … 10.-20. – 350 euro. Zwycięzcy klasyfikacji aktywnych, górskiej i młodzieżowej – 1 tys. euro, drużynowej 1,5 tys. euro.

Historia Volta a Catalunya

Pierwsza edycja Volta a Catalunya miała miejsce w 1911 roku, co oznacza, że impreza jest czwartym najstarszym wyścigiem etapowym na świecie – po Tour de France, Giro d’Italia i Tour of Belgium. Pierwszym zwycięzcą został Sebstia Masdeu. W latach 1914-1919, 1921-1922 i 1937-1938 impreza nie odbyła się. Do 1994 roku wyścig był rozgrywany we wrześniu, następnie został przesunięty na czerwiec, maj, a od sezonu 2010 termin wypada w drugiej połowie marca.

Rekordzistą w liczbie zwycięstw jest Mariano Cañardo, który wygrywał „Voltę” aż siedem razy. W Katalonii swój zwycięski ślad m.in. pozostawili Eddy Merckx, Jaques Anquetil, Francesco Moser, Sean Kelly, Miguel Indurain, Alex Zulle, Joseba Beloki i Roberto Heras.

Polskim kibicom wyścig kojarzy się głównie z wygraną po ucieczce Macieja Paterskiego na pierwszym etapie w 2015 roku. Dwa lata wcześniej Przemysław Niemiec był w “generalce” na 7. miejscu. W 1988 roku po etap sięgnął Czesław Lang.

Przed rokiem

  1 Alejandro Valverde (Spa) Movistar Team              25:27:15
  2 Alberto Contador (Spa) Trek-Segafredo                  01:03
  3 Marc Soler (Spa) Movistar Team                         01:16
  4 Adam Yates (GBr) Orica-Scott                           01:31
  5 Tejay Van Garderen (USA) BMC Racing Team               01:34
  6 Daniel Martin (Irl) Quick-Step Floors                  02:29
  7 Steven Kruijswijk (Ned) Team LottoNl-Jumbo             02:56
  8 Carlos Verona (Spa) Orica-Scott                        03:00
  9 George Bennett (NZl) Team LottoNl-Jumbo                03:01
 10 Romain Bardet (Fra) AG2R La Mondiale                   03:05
 11 Rafał Majka (Pol) Bora-Hansgrohe                       03:33