Strade Bianche 2024. Wiktoria Tadeja Pogacara

fot. Gian Mattia D'Alberto/LaPresse

Tadej Pogacar po samotnej akcji wygrał wyścig Strade Bianche, prowadzący po szutrowych drogach malowniczej Toskanii.

Słoweniec na mecie 18. edycji wyścigu pojawił się po 81-kilometrowej, samotnej akcji. Drugie miejsce, blisko trzy minuty później, wywalczył Łotysz Toms Skujins (Lidl-Trek). Podium dopełnił Belg Maxim van Gils (Lotto Dstny).

Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) po upadku w 6 sektorze nie ukończył zawodów.

Trasa i warunki pogodowe

Tegoroczny Strade Bianche został wydłużony o 31 kilometrów, do 215 kilometrów, a na trasie znalazło się 15 szutrowych sektorów (sterrati), o łącznej długości 71,2 kilometra (33,1% całej trasy). Wszystko to za sprawą 30,3-kilometrowej rundy, dołożonej tuż po dotychczas ostatnim sektorze wyścigu, Le Tofle.

Po starcie z Sieny kolarze wykonali pętlę na południe od toskańskiego miasta. Zabawa na dobre rozkręciła się na 7. sektorze, San Martino in Grania. 9,5 kilometra falujących szutrowych dróg miało tendencję wznoszącą (razem 5,6 km podjazdów przy maksymalnym nachyleniu 12%) i dokonało pierwszej poważnej selekcji. Drugim pięciogwiazdkowym sektorem był następny: Monte Sante Marie (początek 84 km przed metą, 11,5 km, w tym 4,5 km podjazdu, maks. 18%).

W dalszej kolejności czekały: krótki i stromy Monteaperti (54 km przed metą), równie strome, z nachyleniem do 15%, Colle Pinzuto (49 km) oraz sięgające 18% Le Tofle (43 km). Zaraz za tym sektorem kolarze po raz pierwszy odbili na Strada del Castagno (40 km), następnie po niespełna 15 kilometrach, wchodzącej w nogi drogi przez wzgórza, pojawili się na Montechiaro (26 km) oraz powrócili na Colle Pinzuto (19 km) i Le Tofle (13 km), skąd droga skręciła ku rynkowi w Sienie.

W samym finale kamienny chodnik zaczynał się 900 metrów przed metą, tuż za Bramą Fontebranda. Wąska i stroma (do 16%) droga, wzdłuż Via Santa Caterina, miała swój kres na Piazza del Campo.

Pogoda początkowo była pochmurna, z przejaśnieniami i temperaturą sięgającą 14°C, w połowie trasy pojawił się opad deszczu.

Przebieg wyścigu

Początkowo uciekali Lawson Craddock (Jayco-AlUla), Mark Donovan (Q36.5), Anders Halland Johannessen (Uno-X) i (Intermarche-Wanty), ale na San Martino in Grania (#7; 9,5 km; 102,3 km przed metą *****) dawno już było po tej akcji. Sytuację w tym sektorze kontrolował UAE Team Emirates, a w zredukowanym peletonie brakowało Juliana Alaphilippe’a (Soudal Quick-Step), który wycofał się z wyścigu.

Tuż po opuszczeniu San Martino in Grania odskoczył mistrz Stanów Zjednoczonych Quinn Simmons. Zawodnik Lidl-Trek rozpoczął Monte Sante Marie (#8; 11,5 km; 84 km *****) w ulewnym deszczu i z przewagą 12 sekund.

Tim Wellens (UAE Team Emirates) na początku najtrudniejszego sektora Strade Bianche rozkręcił tempo, po to, by 81 kilometrów przed metą mógł zaatakować Tadej Pogacar. Słoweniec natychmiast oderwał się od wszystkich, a niebiosa w pośpiechu rozpędziły dla niego chmury.

Koła nie utrzymał Sepp Kuss (Team Visma | Lease a Bike), nie dał rady jadący aktywnie Quinn Simmons (Lidl-Trek). Pogacar odjechał, a za jego plecami nastąpiła konsternacja.

Pierwszy otrząsnął się Maxim Van Gils (Lotto Dstny), który rozpoczął samotny pościg. Belg opuścił Monte Sante Marie ze stratą 1:23, a 15-osobowa grupa, w której nie było Michała Kwiatkowskiego, jechała spóźniona już o niemal 2 minuty.

Van Gils 20-kilometrowy odcinek asfaltowy, prowadzący do Monteaperti (#9; 0,6 km; 53,7 km **) nie zamierzał pokonać w pojedynkę. Poczekał na coraz liczniejszą grupę, w której panował marazm. Mistrz Słowenii powiększał przewagę, ostatnie 55 kilometrów rozpoczynając z zapasem 2:38.

Pościg podzielił się na pół, aktywnie jechał mistrz Irlandii, Ben Healy (EF Education-EasyPost). Z przodu nic się nie zmieniało, Pogacar opuścił Colle Pinzuto (#10; 2,4 km; 49,3 km ****) z przewagą 3:13.

W grupce goniącej po Le Tolfe (#11; 1,1 km; 43,1 km ****) po upadku gonił Healy, natomiast atak ponowił Van Gils.

Na Strada del Castagno (#12; 1,3 km; 39,6 km ***) zerwali się Christophe Laporte (Team Visma | Lease a Bike), Davide Formolo (Movistar Team) i Lennert van Eetvelt (Lotto Dstny), a grupkę ich goniącą, w tym punkcie mającą 4 minuty straty do Pogacara, prowadził Mohoric. Tu w końcu odjechał Van Gils, w tłumie kibiców gubiąc rywali.

Na Montechiaro (#13; 3,3 km; 25,8 km **) z grupki goniącej odjechał Toms Skujins (Lidl-Trek). Łotyszowi udało się dojechać do Van Gilsa na 23 kilometry przed metą, ale dwójka miała w tym punkcie 3:20 straty do Pogacara.

Słoweniec na Colle Pinzuto (#14; 2,4 km; 19,1 km ****) jechał bardzo mocno, stabilnie, nie okazując ani śladu fatygi. W grupie faworytów zaatakował za to Pidcock, ale jego strata do Skujinsa i Van Gilsa wynosiła 1:20, a do Pogacara 4:20.

Pogacar kontynuował samotny rajd i szczyt Le Tolfe (#15; 1,1 km; 12,8 km ****) osiągnął trzy minuty przed Van Gilsem i Skujinsem. Pidcock nie zmniejszał przewagi i notował tylko 20 sekund nad kolejną grupką.

Pogacara w Sienie witały tłumy kibiców, choć Słoweniec krzywił się widocznie zmęczony długim rajdem. Na mecie miał czas, aby świętować pierwsze zwycięstwo w pierwszym starcie sezonu.

Za jego plecami Van Gils wystartował na stromiźnie Via Santa Caterina, ale Skujins przeczekał i odjechał tuż przed szczytem. To zamknęło kwestię drugiego miejsca, gdyż Van Gils na krętych uliczkach Sieny nie był w stanie dopaść Łotysza.