Atomowa Gracia Orlová. Paulina Brzeźna-Bentkowska o czeskim wyścigu

Paulina Brzeźna-Bentkowska poznała wyścig Gracia Orlová jako ledwie radząca sobie zawodniczka, a potem jako zwyciężczyni. Dziś wygrała go jako dyrektorka sportowa, gdy jej podopieczna Agnieszka Skalniak-Sójkę triumfem na ostatnim odcinku przypieczętowała dominację grupy Atom Deweloper Posciellux.pl Wrocław w tegorocznej edycji.

Gracia Orlová to czeski wyścig etapowy, który wiosną stanowi ważny punkt programu dla polskich drużyn. Zawodniczki mają okazję sprawdzenia się w wyścigu z kalendarza Międzynarodowej Unii Kolarskiej: wyścigu kategorii 2.2, co pozwala na start tak ekip kontynentalnych jak i zespołów o statusie klubu.

W tym roku czterodniowy wyścig dobrze zapamięta polska ekipa Atom Deweloper Posciellux.pl Wrocław. Agnieszka Skalniak-Sójka dała jedynej polskiej ekipie kontynentalnej trzy etapowe zwycięstwa i triumf w klasyfikacji generalnej. W jej ślady podążała drużynowa koleżanka Dominika Włodarczyk: druga na sobotnim etapie i czwarta w klasyfikacji generalnej.

Paulina Brzeźna-Bentkowska, która zespół Atom Deweloper Posciellux.pl Wrocław prowadzi z mężem Pawłem, czeski wyścig wygrała w 2014 roku. W trakcie tegorocznej edycji zgodziła się podzielić wspomnieniami ze swoich startów i nakreślić znaczenie czeskiego wyścigu dla polskich zespołów.

Pierwsza Gracia Orlová?

Mojego pierwszego wyścigu Gracia Orlová nie pamiętam. To był drugi rok juniorki albo pierwsze lata orliczki. Startowałyśmy wówczas z kadrą narodową, to była etapówka pierwszej kategorii, więc zjeżdżały się tam najlepsze ekipy świata. Pamiętam Judith Arndt, która tam wygrywała [2001, potem 2005-07 – przyp. red.].

Te pierwsze starty kojarzą mi się jako wyścigi bardzo szybkie i dobrze obsadzone. Każdego dnia marzyłam tylko o tym, żeby jak najdłużej utrzymać się w grupie, żeby w niej dojechać i przetrwać, żeby móc wystartować na kolejnym etapie.

Najlepsze wspomnienie?

Rok 2013, kiedy wygrałam na trzecim etapie z metą pod Visalaje. Pokonałam wówczas Fabianę Luperini, Ellen van Dijk, za mną została też Emma Pooley czy Tatiana Antoshina i Edwige Pitel.

Pamiętam, że na podium Fabiana Luperini zmierzyła mnie wzrokiem, pewnie się zastanawiała co to za zawodniczka, która ograła ją na finiszu. Ja wtedy zrozumiałam, że jestem zawodniczką w miarę szybką, która znakomicie odnajduje się na takich finiszach pod górę. Od tamtego momentu wiedziałem, że jeśli finisz jest usytuowany na lekko wznoszącej się drodze lub na podjeździe do trzech kilometrów to mogę powalczyć.

Co taki wyścig daje i co po nim wiadomo?

Gracia Orlová jest dla nas sprawdzianem, który pokazuje czy dziewczyny dobrze przepracowały zimę, czy są dobrze przygotowane do sezonu. To jest wyścig dla zawodniczek wszechstronnych, każda znajdzie coś dla siebie.

Gracia Orlová otwiera im też trochę skrzydła: jeśli powalczą na takim wyścigu, to wierzą w siebie bardziej.

Po takim sukcesie z otwartą głową i z większą wiarą w siebie startują w dalszej części sezonu. Trzeba zaczynać od wygrywania małych wyścigów, potem wyścigów drugiej kategorii i piąć się w górę. Myślę, że ten wyścig taką rolę właśnie spełni w tym roku dla młodej i niezwykle utalentowanej Dominiki Włodarczyk.

Taki wyścig w Polsce. To realne?

Zorganizowanie takiego wyścigu w Polsce jest jak najbardziej realne, tylko potrzeba sponsora i kogoś, kto to zorganizuje i zaryzykuje. Wiadomo, nie wystarczy raz zorganizować wyścig etapowy, żeby on się przyjął.

Myślę, że zorganizowanie takiej imprezy przez trzy kolejne lata, żeby on zdążył nabrać jakiegoś prestiżu, jest naprawdę realne. Tym bardziej, że Polki w peletonie międzynarodowym kręcą w tej chwili naprawdę bardzo dobrze. Mamy takie zawodniczki jak Kasia Niewiadoma, Marta Lach, Karolina Kumięga, do tego grupę zawodową, więc dobrze byłoby, żeby w Polsce regularnie odbywał się co najmniej jeden kobiecy etapowy wyścig UCI i to taki, który ściągnie team ze światowego peletonu.