Michał Kwiatkowski podsumowuje swoje wiosenne starty

“Brałbym w ciemno”, odparł bez zawahania Michał Kwiatkowski na pytanie o odczucia z tegorocznej kampanii klasyków.

Michał Kwiatkowski ma za sobą intensywne dwa tygodnie. Po mocno okrojonym chorobami programie startów w pierwszych miesiącach 2022 roku, w kwietniu w 14 dni przejechał pięć klasyków, w tym dwa monumenty.

31-latek wygrał Amstel Gold Race, siódmy duży wyścig klasyczny w karierze, i pomógł kolegom w zdobyciu Paryż-Roubaix. Kampanię klasyków zakończył wczoraj na trasie Liege-Bastogne-Liege: wyścigu, który zawsze chciał wygrać i wyzwania, które ponownie okazało się zbyt wymagające.

Liege. “Nogi odmówiły posłuszeństwa”

Michał Kwiatkowski skończył wyścig Liege-Bastogne-Liege prawie 14 minut po zwycięzcy. Na mecie na Quai des Ardennes nie szukał wymówek.

Nie mam co komentować tego wyścigu. Mogę tylko powiedzieć, że czułem się nieźle, ale jak na La Redoute poszedł gaz, to dostałem tyle kwasu mlekowego w nogach, że nogi odmówiły posłuszeństwa

– skwitował swój występ w rozmowie z “Rowery.org”.

Kwiatkowski już przed startem mówił, że nie jest w topowej dyspozycji, ale chciał wesprzeć zespołowy wysiłek Ineos Grenadiers.

Moja forma mogłaby być nieco lepsza, ale nie myślę o tym. W ekipie mówimy, że jedziemy all in, ale dla mnie w niedzielę to będzie wyścig na zostawienie na trasie wszystkich sił. Nie dbam o to, kto jest liderem na papierze, wyścigów nie rozgrywa się na papierze. Liczy się danie z siebie wszystkiego na drodze do Liege.

– tłumaczył wcześniej w komunikacie prasowym zespołu.

Plany te, jak wyjaśnił w rozmowie z “Rowery.org” na mecie w Liege, dość szybko wzięły w łeb.

Właściwie plan był taki, żeby mieć jak najwięcej osób w finale, natomiast rano sytuacja została wywrócona do góry nogami, bo mieliśmy trzech kolarzy z bólem brzucha. Trzeba było zweryfikować plany, nie mogliśmy nic ustalać jeśli chodzi o taktykę, bo zawodnicy czuli się różnie na trasie. Do tego w kraksie straciliśmy Toma [Pidcocka], który czuł się całkiem nieźle

– wyjaśnił.

Brytyjska ekipa nie mogła polegać na Omarze Fraile i Carlosie Rodriguezie, którzy zmagań nie ukończyli. Kwiatkowski odpadł na La Redoute, a w grze pozostali Geraint Thomas i Daniel Martinez. Brytyjczyk dociągnął kolegę do grupy i próbował gonić, ale to nie wystarczyło, aby powstrzymać Remco Evenepoela.

Martinez, który też zmagał się z problemami żołądkowymi, ostatecznie wyścig ukończył jako czwarty.

Sytuacja zmieniała się z kilometra na kilometr, nie bardzo było wiadomo, co możemy robić. Dani [Martinez] też miał pecha na Redoute, spadł mu łańcuch

– wspominał Kwiatkowski.

Nie czułem się najlepiej z rana, na trasie bolał mnie brzuch, musiałem kilka razy zjeżdżać do samochodu ekipy. To był trudny dzień, ale mimo kraks, stresu i wszystkich innych problemów czułem się dobrze na podjazdach

– tłumaczył na mecie Martinez.

Udana kampania klasyków

Ekipa Ineos Grenadiers w ostatnich dniach wygrała trzy duże wyścigi klasyczne: 10 kwietnia Kwiatkowski triumfował w Amstel Gold Race, 13 kwietnia Magnus Sheffield zgarnął Strzałę Brabancką, a 17 kwietnia Dylan van Baarle zdobył Paryż-Roubaix.

Jak swoją kampanię klasyków ocenia Kwiatkowski?

Brałbym w ciemno. Biorąc pod uwagę to, jak się czułem i co przechodziłem na początku sezonu, dla mnie bycie na poziomie, na którym się mogę ścigać, to duża ulga

– odparł bez zawahania, odnosząc się do zachorowania na Covid-19 i później grypę, które storpedowały pierwszą część sezonu.

Nie przygotowałem się na ten okres w stu procentach. Jechałem na całego w każdym wyścigu. Jakbym ktoś powiedział mi cztery tygodnie temu, że będę gdziekolwiek walczył czy włączę się w akcję, to bym się tylko zaśmiał. Jestem tu i teraz, mieliśmy fajną kampanię klasyków i szczęśliwie dotarliśmy dzisiaj do mety

– podsumował w Liege.

Kwiatkowski przyznał, że zwycięstwo w „Piwnym Wyścigu” było dla niego ważnym momentem po chorobach w pierwszej partii sezonu. Równocześnie 31-latek nie zregenerował się odpowiednio i nie walczył w Strzale Brabanckiej.

Na Paryż-Roubaix, po upadku, Polak swoje siły poświęcił koledze z zespołu.

Kiedy Pippo [Ganna] przyspieszył w Lasku Arenberg i grupa zaczęła rzednąć, poczułem, że nie mam najlepszego dnia. Zobaczyłem, że Dylan jechał jak natchniony, zrozumieliśmy, że on jest dziś najsilniejszych

– wspominał, w wypowiedzi opublikowanej przez ekipę.

Podobna kalkulacja została uczyniona na trasie Strzały Walońskiej, gdzie Kwiatkowski na ostatnim podjeździe pracował na piątego na mecie Daniela Martineza. Na trasie Liege-Bastogne-Liege również Martinez okazał się najmocniejszym kolarzem brytyjskiej ekipy.

[Martinez] na pewno był gotowy, żeby wygrać te wyścigi, natomiast nie było to jasne na trasie. Jeżeli byłoby więcej jasności co do jego dyspozycji i tego jak się wyścig toczy, to na pewno mógłby liczyć na większe wsparcie z naszej strony

– komentował Kwiatkowski.

Co dalej?

Wyścig Liege-Bastogne-Liege był dla Kwiatkowskiego ostatnim startem wiosennej kampanii.

Mimo że nie ścigałem się za dużo, to muszę pomyśleć co dalej, zweryfikować plany. Jeżeli mam w planie Tour de France, może Vueltę, i mistrzostwa świata, to teraz jest jedyny okres, w którym można czy trzeba trochę przystopować. I potem znowu próbować budować formę, której mi się tak naprawdę nie udało zbudować, bo to wszystko było jak domek z kart, na ostatnią chwilę

– wyjaśnił były mistrz świata.