Liege-Bastogne-Liege 2022. Remco Evenepoel poskromił rywali

Remco Evenepoel (Quick-Step Alpha Vinyl) wygrał wyścig Liege-Bastogne-Liege i zdobył pierwszy w karierze monument.

Belg na Bulwarze Ardeńskim, gdzie organizatorzy wyznaczyli metę, zameldował się z kilkudziesięciosekundową przewagą nad rywalami.

Sprint o drugie miejsce wygrał Quinten Hermans (Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux), w całości belgijskie podium zaś zamknął Wout van Aert (Jumbo-Visma).

Z Polaków najwyżej finiszował Cesare Benedetti (Bora-hansgrohe), na 78. pozycji. Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) odpadł od faworytów na Côte de La Redoute i przyjechał na metę na 100. miejscu.

Trasa Liege-Bastogne-Liege

Trasa wyścigu Liege-Bastogne-Liege prowadziła z Liege do miejscowości Bastogne, po czym zawracała do Liege. Zawodnicy pokonywali łącznie 257 kilometrów na odcinku najeżonym dziesięcioma oznaczonymi walońskimi wzgórzami.

Na 100-kilometrowym odcinku do Bastogne oraz na kolejnych 60 kilometrach kolarze nie napotykali większych trudności, natomiast podmęczone organizmy testowały podjazdy na ostatnich 80 kilometrach. Zabawę zaczynała Côte de Mont-le-Soie (1,7 km; 7,9%), po której wyrastały Côte de Wanne (3,6 km; 5,1%) i Côte de Stockeu (75 km; 1 km, 12,5%). 71 kilometrów przed metą peleton pokonywał Côte de Haute-Levee (2,2 km; 7,5%), 14 kilometrów dalej długą Col du Rosier (4,4 km, 5,9%), a potem Côte de Desine (1,6 km; 8,1%).

Po 226. kilometrach czekała Côte de La Redoute (2 km, 8,9%), za którą pojawiła się Cote de Sprimont (1,4 km; 4,7%), a następnie, 13 kilometrów przed metą, kluczowa wspinaczka na Côte de la Roche-aux-Faucons (1,3 km, 11%). Zaraz za “Wzgórzem Sokołów” pozostawała poprawka na Gonhis-Boncelles (1,8 km; 5,3%), z której do mety pozostawało 10 kilometrów.

Przebieg wyścigu

Rywalizacja w Liege-Bastogne-Liege rozpoczęła się w słonecznych warunkach, przy temperaturze około 18 stopni. W ostatniej chwili wycofali się chorzy Jai Hindley (Bora-Hansgrohe) i Tiesj Benoot (Jumbo-Visma), a niewiele po starcie ostrym z roweru szedł Michael Matthews (BikeExchange – Jayco).

Pierwszą akcję zawiązać próbował Sylvain Moniquet (Lotto Soudal), za którym ruszyli Bruno Armirail (Groupama-FDJ), Harm Vanhoucke (Lotto Soudal), Jacob Hindsgaul (Uno-X Pro Cycling Team) i Alexis Vuillermoz (TotalEnergies). Gdy przewaga piątki wzrosła na poziom minuty, w pogoń ruszyli Kenny Molly (Bingoal Pauwels Sauces WB) i Eugenio Sanchez (Equipo Kern Pharma), lecz gdy do nich dołączyć próbowali kolejni kolarze, peleton skasował ich ruch, zostawiając tylko początkową ucieczkę.

Po pięćdziesięciu kilometrach czołowa grupa jednak się powiększyła: skutecznie przyskoczyli Molly, Pau Miquel (Equipo Kern Pharma), Baptiste Planckaert (Intermarché-Wanty Gobert), Paul Ourselin (TotalEnergies), Marco Tizza i Luc Wirtgen (obaj Bingoal Pauwels Sauces WB). Peleton, w którym nikomu się jeszcze nie spieszyło, kręcił wówczas pięć i pół minuty z tyłu, a następnie pozwolił różnicy wzrosnąć o kolejne 60 sekund.

Sytuacja na trasie długo była stabilna, główna grupa stopniowo odrabiała straty do czołówki. Molly odpadł z grona liderów 72 kilometry przed metą w wyniku problemów z rowerem, pozostała dziesiątka trzymała się trzy minuty przed faworytami.

62 kilometry przed metą w kraksie upadł Łukasz Owsian (Arkea-Samsic). Polak trzymał się za obojczyk, a po chwili wycofał się z wyścigu. Niemal dwa kilometry później doszło do znaczącej kraksy w peletonie. Wielu kolarzy wpadło do rowu lub zostało zatrzymanych, z przodu została kilkudziesięcioosobowa grupka. Sytuacja powoli powracała do normy, poza tym, iż z tyłu, lub poza rywalizacją zostali niektórzy zawodnicy, w tym Alejandro Valverde (Movistar Team) i Julian Alaphilippe (Quick Step-Alpha Vinyl).

Kraksa zmusiła mistrza świata do wycofania się. Ucieczka w tym czasie się podzieliła, na czele zostali Armirail, Moniquet, Vanhoucke, Doubey, Ourselin i Wirtgen. Ich przewaga nad prowadzonym przez zawodników Bahrain Victorious peletonem spadła do poziomu 2:30.

Na Côte de Desine zabawę rozkręcił Mikel Landa (Bahrain Victorious), chwilowo dzieląc czołówkę, lecz peleton nie wypuścił Baska i towarzyszy, szybko kasując kolejne akcje. Z każdym zrywem peleton stawał się coraz mniejszy. 38 kilometrów przed metą krótką akcję wykonał Wout Poels (Bahrain Victorious), zyskując kilka sekund przewagi.

Ucieczka rozpoczęła Côte de La Redoute minutę i 20 sekund przed peletonem, prowadzonym przez zawodników AG2R citroen Team. Zmęczeni Doubey i Wirtgen odpadli szybko na sztywnej ściance, po chwili na czele został sam Armirail.

Zabawę rozkręcali kolarze Quick-Step Alpha Vinyl, tymczasem na końcowych metrach ile sił w nogach i z uślizgiem koła zaatakował Remco Evenepoel (Quick-Step Alpha Vinyl). Nikt nie dotrzymał koła Belgowi, który szybko łapał kolejnych zawodników z ucieczki i mknął do przodu.

Evenepoel złapał liderującego Armiraila 22 kilometry przed metą i ciągnął dalej, trzymając przewagę na poziomie niemal 40-sekund. Francuz chwilowo zdołał utrzymać się na kole Belga, lecz stracił kontakt na Côte de la Roche-aux-Faucons. Tam został Matej Mohoric (Bahrain Victorious), w peletonie zaś zabrakło mocnego tempa, przez co przewaga Evenepoela rosła. 

Sytuacja na chwilę się ustabilizowała, lecz na ostatnim podjeździe, Gonhis-Boncelles, przyspieszył Michael Woods (Israel-Premier Tech), po chwili zaś ruszył Alexander Vlasov (Bora-hansgrohe), a z tyłu został Wout van Aert (Jumbo-Visma). Vlasov przyspieszył również na dojeździe do Liege, w grupie pościgowej współpraca w ogóle się nie układała, co działało na korzyść dwóch zawodników z przodu, a także Van Aerta, który wraz z Neilsonem Powlessem (EF Education-Easy Post) zdołał złapać faworytów. 

Evenepoel utrzymywał około 30-sekundową przewagę nad Vlasovem, pozostali faworyci zaś tracili coraz więcej. Belg utrzymał się na czele do końca i w wieku 22 lat zdobył pierwsze zwycięstwo w wyścigu monumentowym, mając spokojnie czas na rozpoczęcie celebracji, z niedowierzaniem łapiąc się za głowę.

Kolarz Quick-Step Alpha Vinyl został pierwszym belgijskim zwycięzcą Liege-Bastogne-Liege od 11 lat, gdy sukces odniósł Philippe Gilbert.

Vlasov zaś dał się złapać na ostatnim kilometrze, przez co o drugim miejscu zadecydował sprint. Ten niespodziewanie na czele ukończył Quinten Hermans (Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux), minimalnie wyprzedzając Van Aerta.