Prezentacja Tour de France 2016

Tour de France bez tajemnic: mapy, profile, punktacje, statystyki, faworyci, analizy.

Przypływy i odpływy regularnie zalewają groblę i drogę prowadzącą do Mont-Saint-Michel – ikony północnej Francji, miejsca, z którego 2 lipca wystartuje 103. edycja Tour de France. Klasztor pozostaje niewzruszony na ruchy wód i trwa na swoim miejscu od jedenastu stuleci, podobnie jak “Wielka Pętla” od ponad stu lat pozostaje stałym elementem krajobrazu zmieniającej się Francji.

Karawana wyścigu przejedzie przez Francję pomimo wszystkich kłopotów dotykających imprezę pośrednio i bezpośrednio – od zagrożenia atakiem terrorystycznym, politycznych niepokojów, przez rosnącą liczbę wypadków na trasach z udziałem zawodników, po widmo dopingu – tak tego farmaceutycznego, jak i mechanicznego – oraz braku wizji stworzenia stabilnej przyszłości dla kolarstwa szosowego i wojny na linii UCI – ASO.

Tour co roku przyciąga na trasę miliony kibiców, skupia przed telewizorami rzesze fanów. Jego magia działa nieodparcie od lat – zarówno na kolarzy, jak i kibiców. Przed nami trzy tygodnie ścigania na najwyższym poziomie i oglądania świata przez żółte okulary. Kolarskie święto rozpoczynamy od przedstawienia trasy tegorocznego wyścigu.

Trasa Tour de France 2016

Wyścig rozpocznie się na północy Francji w Normandii, zakończy po 23 dniach na Polach Elizejskich w Paryżu.  W programie o długości 3519 kilometrów znalazło się dziewięć odcinków górskich, z których cztery zakończy się na podjeździe (Andora-Arcalis, Mont Ventoux, Finhaut-Emosson i Saint-Gervais Mont Blanc), zaplanowano jeden etap górzysty, dziewięć okazji otrzymają sprinterzy, a walkę o “maillot jaune” ubarwią dwa odcinki jazdy na czas, o łącznej długości 54,5 kilometrów.

Peleton w pierwszym tygodniu zjedzie do Masywu Centralnego, a następnie dotrze w Pireneje, odwiedzając Hiszpanię i Andorę. W drugim odbije na wschód, kierując się przez Mont Ventoux ku Alpom. Finałowy tydzień rozpocznie górski etap w Szwajcarii, po którym pozostanie górska czasówka, dwa odcinki w Alpach Francuskich oraz zakończenie w Paryżu.

Etapy

etap 1 – 2 lipca: Mont-Saint-Michel – Utah Beach Sainte-Marie-du-Mont, 188 km

Po raz pierwszy w historii “Wielkie Otwarcie” zorganizuje departament Manche w Normandii. Peleton wyruszy  z Mont Saint Michel. Miejscowość kojarzona ze słynnym klasztorem, usytuowanym na wyspie pływowej,  oddzielonej od lądu 1800-metrową groblą. Wzgórze Świętego Michała ostatnio gościło wyścig w 2013 roku, gdy kolarze mierzyli się z trasą jazdy na czas. Finał przy plaży “Utah”, która podczas II Wojny Światowej była kryptonimem jednego z miejsc lądowania Aliantów w Europie 6 czerwca 1944.

Płaski odcinek, na którym może powiać, a na pewno będzie bardzo nerwowo. Wielka okazja dla sprinterów do sięgnięcia po żółtą koszulkę.

etap 2 – 3 lipca: Saint Lô – Cherbourg-Octeville, 183 km

Wyścig pozostanie w Normandii, ale etap będzie nieco trudniejszy od otwarcia. Finał z końcówką na przełęczy La Glacerie o długości 1,9 km i nachyleniu 6,5% (maks. 14%), stworzy szansę dla szybkich i dynamicznych kolarzy.

etap 3 – 4 lipca: Grenville – Angers, 223,5 km

Bardzo długi i płaski odcinek w regionie Kraju Loary. Prawdopodobnie bez dłuższej historii.

etap 4 – 5 lipca: Saumur – Limoges, 237,5 km

Drugi z przelotowych odcinków  i najdłuższy w programie. Blisko 240 kilometrów, z finałem w Limoges na przedmurzu Masywu Centralnego.

etap 5 – 6 lipca: Limoges – Le Lioran, 216 km

Piątego dnia pierwszy z wymagających odcinków wyścigu. Górzysta trasa w pięknych okolicznościach przyrody Masywu Centralnego. W drugiej części wysokie tempo oraz Pas de Peyrol (5,4 km; 8,1%), Col du Perthus (4,4 km; 7,9%) i Col de Font de Cère (3,3 km; 5,8%) rozbiją peleton w pył. Na mecie możemy się spodziewać nie większej niż 30-osobowej grupy.

etap 6 – 7 lipca: Arpajon-sur-Cère – Montauban, 190,5 km

Wyścig dotrze na południe Francji. Ostatnia szansa dla sprinterów przed górami w Pirenejach.

etap 7 – 8 lipca: Viernes 8. L’Isle-Jourdain – Lac de Payolle, 162,5 km

Pireneje przywitają przełęczą Aspin (12 km; 6,5%), za którą pozostanie, krótki techniczny zjazd do Lac de Payolle. Pachnie etapem dla uciekinierów, za plecami których rozegra się bitwa o sekundy pomiędzy faworytami wyścigu.

etap 8 – 9 lipca: Pau – Bagnères-de-Luchon, 184 km

Klasyczny pirenejski odcinek przez cztery przełęcze, począwszy od legendarnej Tourmalet. Z ostatniej, Col de Peyresourde (7,1 km; 7,8%), pozostanie do mety 15 kilometrów drogi w dół.

etap 9 – 10 lipca: Vielha (Spa) – Andora (Arcalís), 184,5 km

Czyż ten etap nie kwalifikuje się do miana królewskiego? Hiszpańska eskapada, z finałem na wysokości 2240 metrów w Andorze (10,1 km; 7,2%), zakończy pierwszy tydzień wyścigu, wyłaniając ścisłą czołówkę peletonu.

etap 10 – 12 lipca: Andora – Revel, 197 km

Po dniu przerwy 10. odcinek rozpocznie wjazd na “dach wyścigu” – Port d’Envalira (2408 m n.p.m.). W dalszej części sytuację powinny kontrolować ekipy sprinterów, którym szyki może popsuć leżąca 7 kilometrów przed metą Côte de Saint-Ferréol (1,8 km; 6,6%).

etap 11 – 13 lipca: Carcassone – Montpellier, 162,5 km

Przelotowy odcinek do Montpellier, który miastem etapowym Touru zostanie po raz 32.

etap 12 – 14 lipca: Montpellier – Mont Ventoux, 184 km

W Dniu Bastylii oczy całego świata skierują się na legendarnego “Olbrzyma Prowansji”. Mont Ventoux nie wybacza, wielkie emocje tego dnia gwarantowane.

etap 13 – 15 lipca: Bourg Saint-Andréol – La Caverne du Pont d’Arc, 37,5 km (jazda indywidualna)

Wymagająca miejscami jazda indywidualna, do której kluczem okaże się celne rozłożenie sił. Początkowe 7,5 km poprowadzi w górę przy średnim nachyleniu 4,5%, następnie długie płaskie fragmenty doprowadzą do końcówki na La Caverne du Pont d’Arc (3,3 km; 4,9%).

etap 14 – 16 lipca: Montélimar – Villars-les-Dombes, 208,5 km

Następna okazja dla czołowych sprinterów, z metą w regionie Owernia-Rodan-Alpy.

etap 15 – 17 lipca: Bourg-en-Bresse – Culoz, 160 km

Wymagający alpejski etap, niemal bez fragmentu odcinka płaskiego. W drugiej części trasy Grand Colombier (12,8 km; 6,8%) i Lacets du Grand Colombier (8,4 km; 7,6%) nie pozostawią marginesu na chwilę słabości.

etap 16 – 18 lipca: Moirans-en-Montagne – Berno, 209 km

Wizyta w Szwajcarii. Wyścig po raz pierwszy ugości Berno, na ulicach którego będzie gdzie wyprowadzić udaną akcję po etap.

etap 17 – 20 lipca: Berno – Finhaut-Emosson, 184,5 km

Po drugim dniu odpoczynku wyścig wejdzie w decydującą fazę. Według wielu to  najtrudniejszy etap, za sprawą dwóch długich i stromych szwajcarskich wspinaczek Col de la Forclaz (13 km; 7,9%) i finałowi do Finhaut-Emosson (10,4 km; 8,4%).

etap 18 – 21 lipca: Sallanches – Megève, 17 km (jazda indywidualna)

Bardzo ciekawie zapowiadająca się, nietypowa jazda na czas. Miks płaskich i bardzo stromych fragmentów + końcowy zjazd, powinny promować wspinaczy.

etap 19 – 22 lipca: Albertville – Saint-Gervais-Mont Blanc, 146 km

Krótki, dynamiczny odcinek, przez cztery górskie premie wysokich kategorii. Po trzech tygodniach ścigania zapowiada się walka na wyniszczenie, zwłaszcza że Montée de Bisanne (12,4 km; 8,2%) i finał na Le Bettex (9,8 km; 8%) dadzą ostro popalić.

etap 20 – 23 lipca: Saint-Gervais-les-Bains – Morzine, 146,5 km

Ostatnie górskie etapy Touru zwykle nie przewracają klasyfikacji do góry nogami. Tym razem sytuacja prawdopodobnie powtórzy się, choć krótki odcinek i cztery podjazdy, na koniec z Col de Joux Plane (11,6 km; 8,5%), mogą okazać się wyjątkiem od reguły.

etap 21 – 24 lipca: Chantilly – Paryż, 113 km

Tradycyjne pożegnanie na Polach Elizejskich.

Obsada

Głównymi pretendentami do najwyższego stopniu podium w Paryżu są Christopher Froome (Team Sky), Alberto Contador (Tinkoff) i Nairo Quintana (Movistar Team). Wymieniona trójka w karierze wygrywała już imprezy trzytygodniowe, zarówno Hiszpan, jak i Brytyjczyk w “Wielkiej Pętli” triumfowali dwukrotnie.

Froome, który sezon rozpoczął jak na siebie bardzo spokojnie, wygrał czerwcowe Criterium du Dauphine, zyskując nieco pewności siebie po pokonaniu Contadora. Hiszpan, który w pierwszej części sezonu stał na podium czterech etapówek, nie wyjechał z Francji całkowicie pobity – na górskim prologu okazał się znacznie lepszy od Brytyjczyka, a ponoszone na górskich odcinkach straty zamykały się w przedziale 20 sekund.

Biorąc pod uwagę, że dwójka w bezpośrednim i niezakłóconym pojedynku o maillot jaune spotkała się po raz ostatni w 2013 roku, batalia w 2016 będzie czymś długo wyczekiwanym. Dwa lata temu obaj zawodnicy wyścigu nie ukończyli, rok temu Froome triumfował, a mający za sobą trudy Giro d’Italia Contador finiszował piąty.

Po dwóch drugich miejscach (2013 i 2015) w Tourze i wygranej w Giro (2014), w zwycięstwo w Paryżu wierzy Nairo Quintana. Lider Movistar Team w tym roku wygrał w Katalonii, Romandii, a ostatnio, po powrocie z Kolumbii, Route du Sud. Kolumbijczyk będzie za wszelką cenę chciał uniknąć strat w pierwszych dniach – w dotychczasowych startach to tam ponosił straty, a rozkręcał się na górskich etapach pod koniec imprezy.

Za plecami tercetu mamy grupę zawodników, którzy występami w wielkich imprezach zademonstrowali potencjał walki o czołową piątkę lub podium. Wymienić tu należy Włocha Fabio Aru (Astana), Australijczyka Richiego Porte’a i Amerykanina Tejaya van Garderena (obaj BMC) i młodych Francuzów – Romaina Bardeta (Ag2r La Mondiale) i Thibaut Pinota (FDJ).

Nieco niżej stoją akcje Holendra Bauke Mollemy (Trek-Segafredo), Francuza Warrena Barguila (Giant-Alpecin), Szwajcara Mathiasa Franka (IAM Cycling) czy Hiszpana Daniela Navarro (Cofidis).

W wyścigu zobaczymy zwycięzcę z 2014 roku – Vincenzo Nibalego – acz Włoch po wygranym Giro d’Italia start we Francji traktuje jako formę treningu przed sierpniowymi igrzyskami. W podobnej sytuacji jest Hiszpan Alejandro Valverde, który pracował będzie na Quintanę.

W kontekście niespodzianek w klasyfikacji generalnej patrzeć należy na młodego Louisa Meintjesa (Lampre-Merida), być może także na Brytyjczyka Adam Yatesa (Orica-GreenEdge).

Sprinterzy

Obsada sprinterska zapewni, że płaskie odcinki nie będą wiały nudą. Norweg Alexander Kristoff (Katusha) w tym sezonie dopiero rozgrzewa silniki i walczył będzie z Niemcami Marcelem Kittelem (Etixx-Quick Step) i Andre Greipelem (Lotto Soudal), a także Brytyjczykiem Markiem Cavendishem (Dimension Data) i Australijczykiem Michaelem Matthewsem (Orica-BikeExchange).

Niemieccy sprinterzy do płaskich odcinków przystąpią jako faworyci – w maju demolowali konkurencję na Giro d’Italia, razem wygrywając 5 etapów w pierwszych dwóch tygodniach wyścigu. Cavendish w tym roku nie błyszczy, natomiast Matthews startował dość sporadycznie, notując jednak wyniki w wyścigach o bardziej wymagających profilach.

Na płaskich odcinkach próbować swoich sił będą młode wilki – Bryan Coquard (Direct Energie), Dylan Groenewegen (Team LottoNL – Jumbo), Sam Bennett (Bora-Argon 18) czy Daniel McLay (Fortuneo-Vital Concept).

Do kategorii sprinterów wypada zaliczyć także mistrza świata Petera Sagan (Tinkoff), który nie stroni od walki na ostatnich metrach. Słowak w tym roku pomagał będzie Alberto Contadorowi i grać będzie rolę rozrabiaki, mającego rozrywać peleton czy wprowadzać chaos i wpędzać rywali w kłopoty. To, jak udowodnił już na przestrzeni lat, nie powinno przeszkodzić w skutecznej walce o etapowe skalpy, a być może nawet zieloną koszulkę najlepszego sprintera.

Polacy

Na trasie zobaczymy trzech Polaków – w barwach rosyjskiej ekipy Tinkoff pojadą Rafał Majka i Maciej Bodnar, obaj mający za zadanie pracować na Alberto Contadora. Polską flagę w niejednej ucieczce zatknie z pewnością doświadczony Bartosz Huzarski (Bora-Argon 18), na Tourze przed rokiem za aktywność odznaczony czerwonym numerem.

Zdobywcy koszulek

Rok  Generalka         Punktowa            Górska             Młodzieżowa
2006 Oscar Pereiro     Robbie McEwen       Michael Rasmussen  Damiano Cunego
2007 Alberto Contador  Tom Boonen          Mauricio Soler     Alberto Contador
2008 Carlos Sastre     Oscar Freire              -            Andy Schleck
2009 Alberto Contador  Thor Hushovd              -            Andy Schleck
2010 Andy Schleck      Alessandro Petacchi Anthony Charteau   Andy Schleck
2011 Cadel Evans       Mark Cavendish      Samuel Sanchez     Pierre Rolland
2012 Bradley Wiggins   Peter Sagan         Thomas Voeckler    Tejay van Garderen
2013 Chris Froome      Peter Sagan         Nairo Quintana     Nairo Quintana
2014 Vincenzo Nibali   Peter Sagan         Rafał Majka        Thibaut Pinot
2015 Chris Froome      Peter Sagan         Chris Froome       Nairo Quintana

przed rokiem:

  1 Christopher Froome (GBr) Team Sky                         84:46:14
  2 Nairo Quintana (Col) Movistar Team                           01:12
  3 Alejandro Valverde (Spa) Movistar Team                       05:25
  4 Vincenzo Nibali (Ita) Astana Pro Team                        08:36
  5 Alberto Contador (Spa) Tinkoff-Saxo                          09:48
  6 Robert Gesink (Ned) Team LottoNL-Jumbo                       10:47
  7 Bauke Mollema (Ned) Trek Factory Racing                      15:14
  8 Mathias Frank (Swi) IAM Cycling                              15:39
  9 Romain Bardet (Fra) AG2R La Mondiale                         16:00
 10 Pierre Rolland (Fra) Team Europcar                           17:30
...
 27 Rafał Majka (Pol) Tinkoff-Saxo                             1:35:06
 90 Michał Gołaś (Pol) Etixx - Quick-Step                      3:21:17
103 Bartosz Huzarski (Pol) Bora-Argon 18                       3:38:06

Technikalia

Bonifikaty czasowe na mecie: 10 – 6 – 4  sekundy (za wyjątkiem etapów jazdy na czas).

Zawodnikowi, któremu przytrafi się defekt lub upadnie w strefie obejmującej 3 końcowe kilometry przed metą, zostaje zaliczony czas grupy w jakiej znajdował się w momencie wydarzenia. Zasada ta nie obowiązuje na etapach jazdy na czas oraz etapach zakończonych podjazdem.

Koszulki:

generalna – żółta (maillot jaune)
punktowa – zielona (maillot vert)
górska – biała w czerwone grochy (polka dot jersey lub maillot a pois)
młodzieżowa – biała (maillot blanc)

Zdobywane punkty do klasyfikacji punktowej (najlepsza 15-stka):

meta (etap płaski): 50 – 30 – 20 – 18 – 16 – 14 – 12 – 10 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 pkt
meta (etap górzysty): 30 – 25 – 22 – 19 – 17 – 15 – 13 – 11 – 9 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2
meta (etap górski): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1
meta (etap na czas): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1
lotna premia (jedna na etapie): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1

Zdobywane punkty do klasyfikacji górskiej (kategoria podjazdu):

kat. HC: 25 – 20 – 16 – 14 – 12 – 10 – 8 – 6 – 4 – 2 pkt
kat. 1: 10 – 8 – 6 – 4 – 2 – 1
kat. 2: 5 – 3 – 2 – 1
kat. 3: 2- 1
kat. 4: 1

Punkty na premiach 2., 1. i HC prowadzących do mety (Andora-Arcalis, Mont Ventoux, Finhaut-Emosson i Saint-Gervais Mont Blanc) zostaną podwojone.

Nagrody finansowe:

Zwycięzca wyścigu – 500 tys. €
Zwycięzca etapowy – 11 tys. €

mapki: ASO