Ronde van Vlaanderen 2024. Mathieu van der Poel po raz trzeci

fot. (c) Flanders Classics

Mistrz świata Mathieu van der Poel, po ataku na Koppenbergu, został zwycięzcą kolarskiego monumentu Ronde van Vlaanderen.

Holender z zespołu Alpecin-Deceuninck na mecie 108. edycji zameldował się po ponad sześciu godzinach ścigania.

Goniącą go grupkę przyprowadził Włoch Luca Mozzato (Arkea-B&B Hotels), który na finiszu niespodziewanie pokonał Michaela Matthewsa (Jayco AlUla). Australijczyk został zdyskwalifikowany za nieregulaminowy sprint, przez co miejsce na podium otrzymał czwarty Nils Politt (UAE Team Emirates).

Kamil Małecki (Q36.5) dotarł do mety w drugiej grupie, na wysokiej 14. pozycji.

Trasa i warunki pogodowe

Wyścig Ronde van Vlaanderen prowadził z Antwerpii do Oudenaarde na długości 271 kilometrów. Na trasie znalazło się 17 hellingen, czyli krótkich flandryjskich wzniesień, zlokalizowanych na ostatnich 137 kilometrach oraz 7 kasseien, czyli płaskich odcinków brukowych, które odgrywają pośledniejszą rolę.

Kolarze wyruszyli o 10:00 w promieniach słońca, ale po południu zachmurzyło się i pojawiły się krople deszczu. Wiatr był słaby i umiarkowany, temperatura sięgnęła 13°C.

Przebieg wyścigu

Ucieczka dnia zawiązała się już po kilku kilometrach jazdy. W peletonie kotłowało się przez z górą następne 40 kilometrów, ostatecznie jednak nikt nie przeskoczył do czołówki, w której jechali Stanisław Aniołkowski (Cofidis), Bert Van Lerberghe (Soudal Quick-Step), David Dekker (Arkea-B&B Hotels), Damien Touze (Decathlon AG2R La Mondiale), Luke Durbridge, Elmar Reinders (obaj Jayco AlUla), Lionel Taminiaux (Lotto Dstny) i Jelle Vermoote (Bingoal WB).

Przewaga ósemki przekroczyła 4 minut, wynosząc przed pierwszym podjazdem – Oude Kwaremont (#1; 134 km do mety; 2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk) – dokładnie 4:10. Kolarze już z pewną nerwowością zaliczyli pierwszą przeszkodę, kierując się następnie na Kapelleberg (#2; 115 km; 1100 m; 5,9% – maks. 10,1%). Kraks nie brakowało, lecz bez udziału zawodników kandydujących do wysokich miejsc w wyścigu.

Na dojeździe do Wolvenbergu (#3; 112 km; 645 m; 7,9% – maks. 17,3%) zaatakował Jonas Abrahamsen (Uno-X Mobility), do którego dołączył młodzieżowy mistrz świata Axel Laurance (Alpecin-Deceuninck). Zareagowała na to ekipa Visma | Lease a Bike, mocno pociągną zwłaszcza Matteo Jorgenson, likwidując kontrakcję w zarodku.

Już na Molenbergu (#4; 99,5 km; 463 m; 7%, maks. 14,2%; 300 m po bruku) zaatakował Mads Pedersen (Lidl-Trek). Poczynania Duńczyka kontrolowali Jorgenson i Mathieu van der Poel (Alpecin-Deceuninck). Tempo było bardzo wysokie, ekipa Visma | Lease a Bike starała się wywierać presję na mistrza świata. Co chwila jeden z zawodników przyspieszał, Julian Alpahilippe (Soudal Quck-Step), Nils Politt (Bora-hansgrohe), Dylan Van Baarle (Visma | Lease a Bike), Ben Turner (Ineos Grenadiers). Z peletonu zostały strzępki.

Alpecin-Deceuninck udało się nieco zmniejszyć stratę, na tyle, że Van der Poel przeskoczył do czołówki na Valkenbergu (#7; 86 km; 540 m; 8,1%). Tempo siadło i wtedy odskoczył Pedersen, z Vermeerschem na kole. Dwójkę została odpuszczona na 31 sekund.

Przed drugim podejściem na Oude Kwaremont (#10; 54 km; 2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m po bruku) peleton zdążył się przegrupować.

Na podjeździe mocne, równe tempo narzucił Van der Poel. Dwójka została doścignięta, a za Holendrem utrzymali się Laurence Pithie (Groupama-FDJ), Oier Lazkano (Movistar Team), Tim Wellens (UAE Team Emirates) i Dylan Teuns (Israel-Premier Tech). Akcja nie nabrała jednak wiatru w żagle, dlatego jeszcze przed Paterbergiem (#11; 51 km; 360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku) dołączyli następni.

Na krótkiej ściance zaczął odjeżdżać Ivan Garcia Cortina (Movistar Team). Hiszpan zyskał 22 sekundy, jednak jego akcja została gwałtownie zatrzymana na Koppenbergu (#12; 45 km; 600 m; 11,6% – maks. 22%; całość po bruku).

Na mokrym bruku zaczęły buksować mu koła, dlatego musiał zejść z roweru. W tym samym czasie ponownie przyspieszył Van der Poel. Mistrz świata na szczycie zameldował się 6 sekund przed Jorgensonem. Trzeci w tym momencie Pedersen notował stratę wynoszącą już całe 30 sekund.

Van der Poel w błyskawicznym tempie zaczął powiększać swoją przewagę. Po Taaienbergu (#14; 37 km; 530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m po bruku) wyprzedzał Amerykanina o 56 sekund oraz o 1:04 grupę Teuns, Wellens, Garcia Cortina i Alberto Bettiol (EF Education-EasyPost). Jorgenson poczekał w tej sytuacji na wsparcie. Dołączyli również Rex i Pedersen, ale nie na długo.

Na Kruisbergu (#15; 26,5 km; 2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m po bruku) ruszył Bettiol, a siły na odpowiedź znalazł tylko Teuns. Wellens i Garcia Cortina próbowali dojechać, natomiast Pedersen i Jorgenson spłynęli jako pierwsi.

Van der Poel na ostatnią kombinację Oude Kwaremont (#16; 16,7 km; 2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m po bruku) i Paterberg (#17; 13,2 km; 360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku) pokonał z przewagą blisko półtorej minuty. Jego zwycięstwu nie zagrażało już nic: dojazd do Oudenaarde był tylko formalnością.

Za jego plecami walka o drugie miejsce toczyła się między Teunsem i Bettiolem. Belg odjechał Włochowi na Paterbergu, ale Betiiol wrócił do gry i dwójka pracowała, aby utrzymać się przed grupką goniącą. Pościg prowadzony przez zawodników UAE Team Emirates łapał ich na ostantiej prostej, ale o miejsce na podium walczyli Michael Matthews i Luca Mozzato. Włoch niespodziewanie wygrał ten pojedynek, natomiast Matthewsa sędziowie zdyskawlifikowali za nieprzepisowy sprint, co podium dało Nilsowi Polittowi.