Paryż-Roubaix 2022. Dylan van Baarle zwycięża w „Piekle Północy”

Dylan van Baarle z Ineos Grenadiers został na welodromie w Roubaix zwycięzcą francuskiego monumentu Paryż-Roubaix.

29-letni Holender w 119. edycji „Piekła Północy” finiszował samotnie, wyprzedzając Wouta van Aerta (Jumbo-Visma) i Stefana Künga (Groupama-FDJ).

Najlepszy z polskich zawodników, Stanisław Aniołkowski (Bingoal Pauwels Sauces WB), został sklasyfikowany na 46. miejscu.

Tegoroczna trasa Paryż-Roubaix, „Królowej Klasyków”, liczyła 257 kilometrów, a w programie ponownie znalazło się 30 malejąco numerowanych sektorów brukowanych, o łącznej długości 55 kilometrów. Pierwszy pojawił się po niespełna 100 kilometrach.

Pogoda sprzyjała, peleton wyruszył z Compiegne w promieniach słońca. Od początku rozpoczęły się próby zawiązania akcji, jednak nic z nich nie wyszło. Naprawdę ciekawie zrobiło się po 47 kilometrach, kiedy to po zaciągu Michała Kwiatkowskiego (Ineos Grenadiers) peleton pękł na dwie części. W tej drugiej m.in. zostali główni faworyci do zwycięstwa Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) i Wout van Aert (Jumbo-Visma), a także Mads Pedersen (Trek-Segafredo) i Kasper Asgreen (Quick-Step Alpha Vinyl).

Na 55. kilometrze strata wynosiła minutę. Razem z Ineosem pracowali kolarze TotalEnergies, Quick-Step Alpha Vinyl, Bahrain Victorious i EF Education First-Easy Post. Różnica przez dłuższy czas ustabilizowała się na poziomie 1:15, a na pierwszy brukowany odcinek, Troisvilles – Inchy (#30 : 160,9 km do mety – 2,2 km ★★★☆☆), czołówka wpadła z przewagą 1:21.

Nadająca ton wyścigowi ekipa Ineos Grenadiers przed trzecim odcinkiem Quiévy – Saint-Python (#28 : 151,8 km – 3,7 km ★★★★☆) straciła po defekcie Filippo Gannę. Jego koledzy zwolnili, pozwalając Włochowi wrócić na swoje miejsce, a w tym samym czasie druga część peletonu zbliżyła się na 35 sekund.

Niki Terpstra (TotalEnergies) zaatakował na Saint-Python (#27 : 147,1 km – 1,5 km ★★☆☆☆). Po kolejnych kraksach na bruku grupy wymieszały się. Michał Kwiatkowski z widocznymi śladami po upadku spadł do tej z Mathieu van der Poelem.

Zwycięzca „Piekła Północy” 2014 zyskał 24 sekundy. Grupę pościgową tworzyli Timo Roosen, Mike Teunissen (Jumbo-Visma), Filippo Ganna, Ben Turner, Dylan Van Baarle (Ineos Grenadiers), Davide Ballerini, Yves Lampaert, Florian Senechal, Jannik Steimle (Quick-Step Alpha Vinyl), Maciej Bodnar, Daniel Oss (TotalEnergies), Nikias Arndt (Team DSM), Sebastian Langeveld, Stefan Bissegger (EF Education-EasyPost), Juan Sebastian Molano (UAE Team Emirates), Max Kanter (Movistar Team) i Jens Reynders (Sport Vlaanderen), a peleton jechał spóźniony o półtorej minuty.

Terpstra długo nie wytrzymał na prowadzeniu. Pierwsza grupa urosła do około 50 zawodników, część zdążyła tam powrócić na łatwiejszych fragmentach trasy.

Przed Haveluy – Wallers (#20 : 103,5 km – 2,5 km ★★★★☆) na czoło wysforowali się Davide Ballerini (Quick-Step Alpha Vinyl), Matej Mohoric (Bahrain Victorious), Casper Pedersen (Team DSM), Tom Devriendt (Intermarche-Wanty Gobert) i Laurent Pichon (Arkea Samsic), za którymi znaleźli się Connor Swift (Arkea Samsic) i Nils Politt (Bora-hansgrohe), a reszta zeszła się w duży peleton.

Tempo jazdy utrzymywało się bardzo wysokie, więc niemal niepostrzeżenie pojawiła się słynna Trouée d’Arenberg (#19 : 95,3 km – 2,3 km ★★★★★). Tu Balleriniego zwolnił defekt. Z peletonu odskoczył Kwiatkowski, ruszając w pogoń za Ganną, Stefanem Küngiem (Groupama-FDJ) i Jasperem Stuyvenem (Trek-Segafredo). Po wyjeździe z Lasku grupka z naszym zawodnikiem jechała ze stratą półtorej minuty do Mohorica, Devriendta i Pichona.

Prowadząca trójka Hornaing – Wandignies (#17 : 82,5 km – 3,7 km ★★★★☆) opuściła z przewagą 1:55. Na powrót w dużym peletonie pracował zespół Groupama-FDJ, a po defekcie Künga rolę tę przejął Ineos Grenadiers.

Ton ucieczce nadawał Mohoric. Za Tilloy – Sars-et-Rosières (#15 : 71,6 km – 2,4 km ★★★★☆) różnica wzrosła do 2:10. Na Orchies (#13 : 60,2 km – 1,7 km ★★★☆☆) wreszcie pokazała się ekipa Jumbo-Visma, co przełożyło się na zmniejszenie się straty do półtorej minuty. Tu odpadł zmęczony Michał Kwiatkowski.

Po mocnym przyspieszeniu wyłoniła się grupa pościgowa w składzie Mathieu van der Poel, Guillaume van Keirlsbuck (Alpecin-Fenix), Wout van Aert (Jumbo-Visma), Stefan Küng (Groupama-FDJ), Ben Turner, Dylan van Baarle (Ineos Grenadiers), Yves Lampaert, Florian Senechal (Quick-Step Alpha Vinyl), Jasper Stuyven (Trek-Segafredo), Adrien Petit, Taco Van der Hoorn (Intermarche-Wanty Gobert), Matteo Trentin (UAE Team Emirates). Przewaga ucieczki wciąż topniała, Auchy-lez-Orchies – Bersée (#12 : 54,1 km – 2,7 km ★★★★☆) uciekinierzy zaliczyli z zapasem 50 sekund.

Do przodu wyrywał Van Baarle, który przed pięciogwiazdkowym Mons-en-Pévèle (#11 : 48,6 km – 3 km ★★★★★) zyskał nad grupą pościgową kilkanaście sekund. Tu zaatakował Van Aert, do którego przeskoczyli Küng i Van der Poel. Trójka doścignęła Van Baarle’a i słabnącego Pichona. Na czele pozostali Mohoric i Devriendt, z zapasem 33 sekund.

Grupa pościgowa powiększyła się o Bena Turnera (Ineos Grenadiers), Yvesa Lampaerta (Quick-Step Alpha Vinyl), Jaspera Stuyvena (Trek-Segafredo) i Adriena Petita (Intermarche-Wanty Gobert). Van Aert musiał zmienić koło, na czym stracił kilkanaście sekund. Belg szybko to odrobił, a w tym samym czasie Mohorica również zatrzymał defekt, po którym spadł do grupy pościgowej.

Na czele pozostał samotny Devriendt. 28 kilometrów przed metą do Belga przeskoczyli Lampaert i … Mohoric, a na Cysoing – Bourghelles (#7 : 26,9 km – 1,3 km ★★★☆☆) kwartet uzupełnił Van Baarle. Druga grupa odstawała na 35 sekund. W pościg ruszył Stuyven, do akcji Belga dołączyli Van Aert i Küng. Chwilę później Stuyvena dopadł defekt.

Kolarze znaleźli się przed dwoma ostatnimi trudnymi sektorami. Na Camphin-en-Pévèle (#5 : 19,9 km – 1,8 km ★★★★☆) zaatakował Van Baarle. Holender opuścił ten odcinek 5 sekund przed Mohoricem i Lampaertem i 35 sekund przed Küngiem i Van Aertem. Wicemistrz świata w jeździe na czas frunął, powiększając przewagę na Carrefour de l’Arbre (#4 : 17,2 km – 2,1 km ★★★★★) i Gruson (#3 : 14,9 km – 1,1 km ★★☆☆☆) do 20 sekund.

Ostatnie fragmenty trasy Van Baarle pokonał już spokojnie, odnosząc pierwsze w historii zwycięstwo w „Piekle Północy” dla brytyjskiej formacji. Tuż za metą wpadł w ramiona szefa ekipy Dave’a Brailsforda.

Wiele działo się za to za plecami zawodnika Ineos Grenadiers. Lamapaert stracił szansę na podium na Willems – Hem (#2 : 8,2 km – 1,4 km ★★☆☆☆). Belg wjechał w bijącego w dłonie widza, zaliczając groźny upadek. Mohorica doścignęli zaraz Van Aert, Küng i Devriendt. Czwórka razem wjechała na welodrom. Küng wcześnie rozpoczął finisz, ale Szwajcar dał się wyprzedzić Van Aertowi.