Tokio 2020. Tor #3. Szybko i wściekle. Keirin, sprint i finał wyścigu drużynowego

Keirin i sprint indywidualny, w których zobaczymy Polaków, oraz finał wyścigu drużynowego na dochodzenie czekają trzeciego dnia rywalizacji w kolarstwie torowym na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio.

Urszula Łoś i Marlena Karwacka w keirinie, Patryk Rajkowski i Mateusz Rudyk w sprincie indywidualnym. Trzeciego dnia olimpijskiej rywalizacji w kolarstwie torowym upłynie pod znakiem wyścigów sprinterskich, ale perełką trzeciej sesji powinien być finał wyścigu na 4 kilometry.

W Izu, 150 kilometrów na południe od Tokio, 2 sierpnia rozpoczęła się rywalizacja w kolarstwie torowym. Do zdobycia 12 kompletów medali, a zawody rozpisano na sesje do 8 sierpnia.

Reprezentantów i reprezentantki Polski zobaczymy zarówno w konkurencjach szybkościowych, jak i średniodystansowych. W sumie do Japonii poleciało 12 biało-czerwonych torowców, w tym trójka rezerwowych.

W poniedziałek na 7. miejscu sprint drużynowy zakończyły Urszula Łoś i Marlena Karwacka, natomiast we wtorek na 8. miejscu swój wyścig zakończyli Krzysztof Maksel, Patryk Rajkowski i Mateusz Rudyk.

Dzień 3. Program

Trzeciego dnia zmagań na torze w Izu rozegrane zostaną trzy konkurencje: sprint indywidualny mężczyzn (do 1/16), finał wyścigu drużynowego na dochodzenie mężczyzn oraz keirin kobiet (do repasaży).

Sprinterzy powalczą najpierw w kwalifikacjach, potem w dwóch kolejnych rundach i ich repasażach. Ostatnim akcentem rywalizacji w wyścigu na 4 kilometry będą finały w gronie mężczyzn. Rywalizację w keirinie chwilę wcześniej rozpoczną kobiety.

Sprint indywidualny mężczyzn: o co chodzi?

Sprint indywidualny to konkurencja, w której sprinterzy rywalizują na dystansie dwóch lub trzech okrążeń toru. Tor w Izu ma 250 metrów, więc, zgodnie z przepisami, startujący pokonają trzy kółka. Czas mierzony jest na ostatnich 200 metrach.

fot. Dominik Smolarek | www.dominiksmolarek.pl

W formacie olimpijskim rywalizację otworzy wyścig na 200 metrów ze startu lotnego (3,5 okrążenia, czas mierzony na ostatnich 200 metrach), który z 30 startujących wyłoni 24, którzy rozpoczną rywalizację.

W 1/32 do kolejnej rundy awansuje 12 zwycięzców oraz 4 zwycięzców rozgrywanych później czterech repasaży (po 3 przegranych w każdej). W 1/16 do kolejnej rundy awansuje 8 zwycięzców oraz 4 triumfatorów repasaży (tu biegi są już dwójkowe). Do 1/8 tym samym awansuje 12 zawodników. Na tym etapie rywalizacji do ćwierćfinałów przejdzie 6 zwycięzców i dwóch triumfatorów repasaży (dwa biegi trójkowe).

Z ćwierćfinałów awansuje już tylko czterech zawodników, którzy w półfinałach walczą o miejsca w finałach. Zwycięzcy jadą po złoto, przegrani w walce o brąz.

O ile w 1/32, 1/16 i 1/8 o wygranej decyduje jeden bieg, o tyle od ćwierćfinałów do awansu potrzebne są dwie wygrane. To sprawia, że w każdym starciu możemy być świadkami trzech biegów.

fot. Dominik Smolarek | www.dominiksmolarek.pl

Przed startem zawodnicy zajmują pozycje startowe, o których decyduje losowanie. Zawodnik startujący po wewnętrznej stronie toru, jeśli nie zostanie wyprzedzony przez rywala, prowadzi. Przez pół okrążenia zabronione jest wykonywanie manewrów zmuszających rywala do wyjścia na przód, a dozwolone są maksymalnie dwie “stójki” (po 30 sekund każda).

Przed ostatnim okrążeniem lub przed rozpoczęciem sprintu zawodnicy mogą korzystać z całej szerokości toru, ale pozostawiając wystarczająco dużo miejsca, aby wyprzedzić ich mógł przeciwnik. Zabronione są manewry, które doprowadzić mogą do upadku. Podczas sprintu należy zachować swój tor jazdy, a jego zmiana możliwa jest tylko w przypadku uzyskania prowadzenia o długości roweru.

Nie jest dozwolone wyprzedzanie po lewej stronie rywala jadącego poniżej linii sprinterskiej (czerwonej) ani, w przypadku wyprzedzania po prawej stronie, popychanie lub naciskanie na niego tak, aby ten zwolnił.

Sprint indywidualny mężczyzn w programie Igrzysk Olimpijskich po raz pierwszy pojawił się w roku 1896 roku, ale nieprzerwanie organizowany jest od 1920 roku. Kobiety rywalizować zaczęły w 1988 roku.

Rekord olimpijski w wyścigu na 200 metrów ze startu lotnego należy do Nicholasa Paula z Trynidadu i Tobago. Paul w 2019 roku uzyskał wynik 9.100 sekundy. Rekord olimpijski należy do Brytyjczyka Jasona Kenny’ego, który w Rio de Janeiro w 2016 roku zapisał 9.551.

Wyścig drużynowy na dochodzenie mężczyzn: o co chodzi?

Wyścig drużynowy na dochodzenie to konkurencja średniodystansowa, w której czteroosobowe drużyny walczą o uzyskanie jak najlepszego czasu na dystansie 4 kilometrów (16 okrążeń toru). Czterominutowa jazda drużynowa na czas to test zgranie zespołu i umiejętności rozłożenia sił. Liczy się mechaniczna powtarzalność poparta świetnym przygotowaniem sprzętu i aerodynamiki, które przekładają się na zyski przy bardzo dużej prędkości.

fot. Dominik Smolarek | www.dominiksmolarek.pl

W kwalifikacjach czwórki startują pojedynczo, walcząc o jak najlepszy czas. Na kolejnych etapach rywalizacji dwa zespoły ustawiają się po przeciwnych stronach toru i równocześnie zaczynają wyścig. Zawodnicy / Zawodniczki zmieniają się na prowadzeniu: zejście ze zmiany odbywa się przez odbicie ku bandzie i następnie wskoczenie na ostatnie miejsce w czteroosobowym pociągu.

Na kresce liczy się czas trzeciego “wagonika”, zatrzymywany w momencie, gdy przednie koło roweru dotknie linii mety. Jeśli jednak jeden z zespołów złapie (zbliży się na 1 metr do) rywali / rywalki, w pierwszej rundzie musi kontynuować swój wysiłek, aby uzyskać oficjalny czas przejazdu. Złapanie w finale oznacza zwycięstwo przed czasem.

Format zmagań w trakcie Igrzysk Olimpijskich to kwalifikacje, następnie pierwsza runda i finały. W kwalifikacjach każdy zespół startuje osobno, walcząc o jak najlepszy wynik. W pierwszej rundzie najlepszy skład rywalizuje z czwartym, drugi z trzecim, piąty z ósmym, a szósty z siódmym.

Zwycięzcy dwóch pierwszych biegów walczą w finale o złoto, natomiast dwa najszybsze zespoły z pozostałej szóstki wchodzą do małego finału i rywalizują o brąz. Dodatkowo rozgrywane są dwa kolejne wyścigi, które decydują o miejscach 5-8.

Wyścig drużyn męskich na 4 kilometry w programie Igrzysk znajdował się już w 1908 roku, a następnie regularnie od 1924 roku. Rywalizacja kobiet dopisana została zaledwie w 2012 roku. Kobiety początkowo jeździły w trzyosobowych składach na dystansie 3 kilometrów, ale od Igrzysk w Rio de Janeiro (2016) rywalizują na takich samych zasadach jak mężczyźni.

Rekord olimpijski należał do Duńczyków, którzy w Tokio 4 kilometry pokonali w 3:45.014. Wynik ten pobili Włosi, którzy we wtorek uzyskali 3:42.307.

Keirin kobiet: o co chodzi?

Keirin to konkurencja sprinterska, w której zawodniczki rywalizują w grupkach 5 do 7 na dystansie 6 okrążeń toru. Sprint rozgrywany jest po przejechaniu trzech okrążeń toru za pilotem na motorowerze. Od momentu opuszczenia toru przez pilota do końca wyścigu pozostają trzy kółka, czyli 750 metrów.

Pilot jedzie z prędkością 30 km/h i zwiększa ją do 50 km/h przed opuszczeniem toru. Startujące zawodniczki losują kolejność na kole pilota i taką utrzymują przynajmniej przez pierwsze okrążenie. Zabronione jest wyprzedzenie przedniego koła motoroweru pilota przed opuszczeniem przez niego toru na linii startu/mety. Naruszenie tych dwóch reguł w obu przypadkach kończy się dyskwalifikacją.

Po opuszczeniu toru przez pilota wyścig rozgrywany jest według zasad sprintu. 

fot. Dominik Smolarek | www.dominiksmolarek.pl

W Japonii zmagania rozpocznie pięć biegów, po sześć zawodniczek w każdej. Do ćwierćfinału awansują dwie najlepsze zawodniczki z każdego biegu oraz po dwie zwyciężczynie rozgrywanych następnie czterech repasaży.  

Osiemnastka ta rywalizuje w trzech biegach (6 zawodniczek w każdym). Do półfinału awansują cztery najlepsze zawodniczki każdego biegu. Dwunastka ta walczy w dwóch biegach, z których pierwsze trójki kwalifikują się do finałowego biegu o złoto. Reszta uczestniczy w wyścigu o miejsca 7-12.

Keirin mężczyzn w programie Igrzysk Olimpijskich pojawia się od 2000 roku. Kobiety rywalizują od 2012 roku.

Dzień 3. Lista startowa

Przebieg tegorocznej rywalizacji był trudny do przewidzenia, gdyż światowa czołówka nie miała okazji sprawdzenia się w bezpośrednim starciu. Po dwóch dniach rywalizacji wiemy nieco więcej o formie sprinterskich gwiazd.

Sprint indywidualny mężczyzn

Faworytami są złoci medaliści sprintu drużynowego i wielokrotni medaliści mistrzostw świata i Europy: Holendrzy. Na liście startowej są mistrz świata w sprincie (2019 i 2020) i keirinie (2020) Harrie Lavreysen oraz mistrz Europy w sprincie (2015, 2019) i w wyścigu na kilometr (2018) Jeffrey Hoogland.

Czy ktoś zdoła wejść im w drogę? Spróbują brązowy medalista MŚ (2019) Mateusz Rudyk, Malezyjczyk Mohd Azizulhasni Awang, Brytyjczyk Jason Kenny, Francuz Sebastien Vigier, Rosjanin Denis Dmitriev i Nowozelandczyk Sam Webster.

Lista startowa

Wyścig drużynowy na dochodzenie mężczyzn

Duńczycy Lasse Norman Hansen, Niklas Larsen, Frederik Madsen i Rasmus Pedersen zmierzą się z Włochami. Simone Consonni, Filippo Ganna, Francesco Lamon i Jonathan Milan w pierwszej rundzie pobili rekord świata, przesuwając granicę na 3:42.307. Czy można pojechać szybciej? Odpowiedź w nogach Filippo Ganny, który kadrę azzuri prowadził sam przez trzy okrążenia.

O brązowy medal powalczą Nowozelandczycy Aaron Gate, Campbell Stewart, Regan Gough i Jordan Kerby, których czeka pojedynek z Australijczykami. Kellend O’Brien, Sam Welsford, Leigh Howard i Lucas Plapp będą musieli wycisnąć z siebie wszystkie siły, gdyż rywale z Nowej Zelandii w pierwszej rundzie tylko nieznacznie ulegli bijącym rekord globu Włochom.

Lista startowa

Keirin kobiet

Grono kandydatek do złotego medalu jest spore i niespodzianki na pozycji medalowej można się spodziewać. Na liście startowej są mistrzyni świata z 2020 roku, Niemka Emma Hinze, Francuzka Mathilde Gros, mistrzyni Europy z 2019 roku, Koreanka Lee Hye-jin, wicemistrzyni świata z 2020 roku, czy brązowa medalistka mistrzostw Europy z 2018 roku – Rosjanka Daria Shmeleva.

Jedną z bardziej doświadczonych zawodniczek w stawce jest Wai Sze Lee. Reprezentantka Hong Kongu na koncie ma olimpijski brąz w keirinie (2012), a także tytuły mistrzyni świata w sprincie i keirinie (2019). 

Lista startowa

Transmisja

Wyścigi pokaże stacja Eurosport, również na platformie Player od 8:25 do 12:03.