Amstel Gold Race Ladies 2021. Marianne Vos na ostatnich metrach

Marianne Vos (Jumbo-Visma Women) wygrała po finiszu z grupki  faworytek siódmą edycję holenderskiego wyścigu Amstel Gold Race.

Holenderka pokonała na ostatnich metrach dwie rodaczki: Demi Vollering (Team SD Worx) i Annemiek van Vleuten (Movistar Team).

Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM) po ataku na Caubergu złapana została 400 metrów przed metą i linię mety przecięła jako 10.

Zmagania toczyły się na zamkniętej rundzie w okolicach Valkenburga, w Limburgii. Okrążenie liczyło 16,9 kilometra i naznaczone było trzema podjazdami: najpierw Geulhemmerbergiem (1200 m; 4,6%, maks. 8%), potem Bemelerbergiem (900 m; 4,5%, maks. 7%) i wreszcie Caubergiem (800 m; 6,5%, maks. 12,8%).

Peleton kobiet po starcie neutralnym pokonywał najpierw skróconą (14,9 km) wersję rundy, a następnie całość sześć razy, co dawało dystans 116,3 kilometra. W sumie do pokonania zawodniczki miały 21 podjazdów.

Zmagania toczyły się będą na zamkniętej rundzie w okolicach Valkenburga, w Limburgii. Trasa liczy 16,9 kilometra i naznaczona jest trzema podjazdami: najpierw Geulhemmerbergiem (1200 m; 4,6%, maks. 8%), potem Bemelerbergiem (900 m; 4,5%, maks. 7%) i wreszcie Caubergiem (800 m; 6,5%, maks. 12,8%).

Peleton kobiet po starcie neutralnym pokonywał najpierw skróconą (14,9 km) wersję rundy, a następnie całość sześć razy, co dawało dystans 116,3 kilometra. W sumie do pokonania zawodniczki miały 21 podjazdów.

Wyścig na rundzie rozpoczął się bez zbędnych ceremonii, a atak wyprowadziły Quinty Ton (GT Krush Tunap) i Katherin Hammes (Ceratizit-WNT), na Caubergu uzyskując 1:10 przewagi nad peletonem. Na drugiej rundzie Bemelerberg okazał się świetną platformą do odpalenia ataków, co czołówkę powiększyło do około 20 zawodniczek. W niej znalazły się Ton, Hammes i Julie Leth i Marta Lach (Ceratizit-WNT), Lucinda Brand i Lauretta Hanson (Trek-Segafredo), Franziska Koch (Team DSM), Niamh Fisher-Black (Team SD Worx), Lucy Kennedy (Team BikeExchange), Sara Martin, Katerine Aalerud i Jelena Eric (Movistar Team), Elise Chabbey i Mikayla Harvey (Canyon-SRAM), Alison Jackson (Liv Racing), Amelia Sharpe (NXTG Racing) i Brodie Chapman (FDJ Nouvelle Aquitaine Futuroscope), Frederika Piergiovanni (Valar – Travel & Service), Maria Novolodskaya i Katia Ragusa (A.R. Monex) oraz Teuntje Beekhuis (Jumbo-Visma).

Grupa na drugiej rundzie zyskała 1:45 przewagi nad peletonem, w którym ataki rozpoczęły zawodniczki SD Worx. Akcję Demi Vollering kasowała Kristen Faulkner (TIBCO-SVB), a tempo w czołówce dyktowała Anna van der Breggen. Peleton okrojony została do około 20 zawodniczek, a gonić musiały m.in. Annemiek van Vleuten (Movistar Team), Cecilie Uttrup Ludwig (FDJ Nouvelle Aquitaine Futuroscope) i Marianne Vos (Jumbo-Visma Women).

Pod kolejny atak Van der Breggen podpiąć próbowały się Marlen Reusser (Ale BTC Ljubljana) i Jeanne Korevaar (Liv Racing), ale mistrzyni świata na 78 kilometrów przed metą odjechać udało się z Grace Brown (Team BikeExchange). Dwójka szybko złapała ucieczkę, a przed trzecim przejazdem przez Bemelerbergiem dojechał też okrojony peleton.

Cauberg na trzeciej rundzie grupa prowadząca pokonała razem. Tempo dyktowały zawodniczki Team BikeExchange i SD Worx, wysoko jechała też Katarzyna Niewiadoma i jej koleżanki z Canyon-SRAM, ale tym razem obyło się bez ataków. Na tyle grupy siedziała Van der Breggen, natomiast ataki na czwartej rundzie nie zmieniły zasadniczo układu wyścigu.

42 kilometry przed metą, na piątym przejeździe przez Bemelerberg zaatakowała Alena Amialiusik (Canyon-SRAM). Aktywnie jechały również Kennedy i Tyler Wiles (Trek-Segafredo), a także zawodniczki Liv Racing. Na Caubergu tempo podkręciła Van Vleuten, ale koło spokojnie trzymały Niewiadoma, Vos, Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo), Amanda Spratt (Team BikeExchange), Soraya Paladin (Liv Racing), Demi Vollering i Ashleigh Moolman-Pasio Moolman (SD Worx) czy Uttrup Ludwig. Odstawała za to Van der Breggen, widocznie jadąca na koleżanki.

Na szóstej rundzie powstała z tego kilkunastoosobowa grupka z faworytkami wyścigu, z której na Guelhemmerbergu ruszyła Lucinda Brand. Za Holenderką podążyły kolejne zawodniczki, ale grupa trzymała się razem. Van Vleuten w grupce pomagały Leah Thomas i Katherine Aalerud, Niewiadomą wspomagała Tiffany Cromwell, Amandę Spratt osłaniała Kennedy, natomiast Vollering liczyć mogła na Moolman-Pasio, Annę Shackley i Niamh Fisher-Black. Jadąca dość zachowawczo do tego momentu Elisa Longo Borghini do pomocy miała jeszcze Brand i mistrzynię USA Ruth Winder.

Brown odjechała z Paulieną Roijakkers (Liv Racing) na 23 kilometry przed metą i dwójka razem rozpoczęła przedostatnią wspinaczkę na Cauberg. Tu Van Vleuten sprawdziła Niewiadomą, ale Polce nie drgnął nawet muskuł na twarzy. Tempo pogoni nadawały Mavi Garcia (Ale BTC Ljubljana) i Moolman-Pasio, co jednak krzywdy nikomu nie zrobiło. Ostatnią rundę Brown i Roijakkers rozpoczęły 16 sekund przed grupką faworytek.

Na Guelhemmerbergu atakowała Erica Magnaldi (Ceratizit-WNT), przeskakując do Roijakkers, która na podjeździe straciła koło Brown. Australijka 15 kilometrów przed metą wyszła na prowadzenie, co do kontry sprowokowało Uttrup Ludwig i Vos. Dunka i Holenderka dociągnęły grupę do Magnaldi, po czym w grupie zaczęło się poszukiwanie chętnych do pogonienia za Australijką.

Ta 12 kilometrów przed metą miała 24 sekundy przewagi, a do pracy wziąć musiały się Winder i Brand. Zawodniczki Trek-Segafredo z pomocą ekipy SD Worx zdołały opanować sytuację i na dojeździe do Caubergu miały już Brown w zasięgu wzroku.

Na ostatniej wspinaczce dnia od razu ruszyła Van Vluten. Holenderkę goniła Niewiadoma, a gdy ta spuchła, Polka poprawiła i rozpoczęła podobny do tego z 2019 roku atak. Za odrywającą się od czołówki zawodniczką Canyon-SRAM jechała Longo Boghini i to dwójka opuściła Cauberg na prowadzeniu. Włoszka próbowała odjechać Polce, ale zyskała tylko kilkanaście metrów. Dwójka oglądała się i nie pracowała razem na ostatnim kilometrze: Longo Borghini siedziała na kole Niewiadomej, co przekreśliło szanse akcji. Grupka goniąca prowadzona przez Moolman-Pasio zbliżała się, a w niej czaiła się Marianne Vos. Polkę i Włoszkę złapano 400 metrów przed metą, a sprint poszedł po myśli liderki Jumbo-Visma, choć do zwycięstwa niewiele zabrakło ruszającej zbyt późno Vollering.