UCI przedstawiła szczegóły modelu kolarstwa kobiet

Międzynarodowa Unia Kolarska (UCI) przedstawiła szczegóły stopniowej reformy modelu kolarstwa kobiet.

Projekt opracowany przez Unię pod kierownictwem prezydenta Davida Lappartienta zakłada wdrożenie w życie znaczących zmian, których propozycje po kolarskim światku krążyły od kilku lat.

Najważniejszymi zmianami, zgodnie z informacjami podawanymi już jesienią 2018 roku, są wprowadzenie pensji minimalnej i zabezpieczeń socjalnych, podział ekip i wyścigów na dywizje oraz zmiany regulaminowe mające na celu wprowadzenie większego stopnia profesjonalizacji w rywalizacji kobiet.

Od 2020 roku wyścigi pań podzielone będą na cztery klasy. Najwyżej klasyfikowane będą imprezy Women’s WorldTour, których UCI planuje zarejestrować maksymalnie 23. W znajdującej się w drugiej serii UCI ProSeries znajdzie się od 20 do 30 wyścigów, a w dwóch niższych ligach – pozostałe – w wyścigach pierwszej kategorii (Class 1) około 25 wyścigów, a w wyścigach drugiej kategorii (Class 2) około 30 wyścigów.

Wyścigi w dwóch pierwszych kategoriach obowiązywał będzie znowelizowany standard organizacyjny, a z deklaracji UCI wynika, że nacisk położony zostanie w szczególności na relację telewizyjną. Pod uwagę przy przyznawaniu wyścigom statusu brane będą także prestiż, jego historia, ale także konkurencja wśród organizatorów chcących dołączyć do pierwszych dwóch lig.

Zespoły, dziś zgrupowane jako UCI Women Teams, podzielone zostaną na dwie dywizje UCI Women’s WorldTeams oraz UCI Women’s Continental Teams, czyli WorldTeams i kontynentalne.

UCI podała, że w latach 2020-21 grupy z najwyższego szczebla składać się będą miały z co najmniej 9 a maksymalnie 16 zawodniczek, a od 2022 od 10 do 20. Unia planuje przyznawać 15 licencji na podstawie aplikacji pod kątem sportowym, etycznym, finansowym i administracyjnym, a od 2021 roku – także organizacyjnym.

W 2020 roku Unia wyda maksymalnie 8 licencji na cztery lata. W 2021 roku liczba ta podskoczyć może do 12 (wydawanych na trzy lata), a od 2022 w czołowej grupie znaleźć się będzie mogło do 15 ekip, z licencjami na dwa sezony.

Według ogłoszonych ustaleń, po 2024 roku długość licencji wyznaczał będzie ranking zespołowy. Pierwsza piątka ekip otrzyma licencję na cztery lata, kolejna piątka (miejsca 6-10) na trzy lata, a trzecia piątka (11-15) na dwa lata. Ostatnia w rankingu drużyna opuścić będzie mogła grono najlepszych zespołów, jeśli na jej miejsce znajdzie się kandydat lepiej spełniający kryteria UCI spośród zespołów kontynentalnych.

Zespoły kontynentalne rejestrowane będą przez narodowe federacje i prowadziły będą składy złożone z minimum 8 a maksimum 16 zawodniczek.

W wyścigach WorldTour uczestniczyć będzie mogło od 15 do 24 zespołów, co oznacza, że oprócz 15 ekip najwyższego szczebla organizatorzy zaprosić będą mogli kolejne 9 zespołów kontynentalnych. Liczebność składów na poszczególne wyścigi wahała się będzie od 6 do siedmiu zawodniczek na ekipę.

W wyścigach UCI ProSeries startować będzie musiało co najmniej 4 a maksymalnie 10 ekip WordTour, natomiast peleton (złożony z co najmniej 15 a maksymalnie 24 ekip) skompletują zaproszone przez organizatorów ekipy kontynentalne, reprezentacje narodowe i ekipy regionalne/kluby, których na liście startowej nie może być więcej niż dwa.

W wyścigach klasy pierwszej pojawić się będzie mogło 15 zespołów – 5 WorldTour, 10 kontynentalnych, narodowych, klubowych.

W wyścigu klasy drugiej startować nie mogą ekipy WorldTour, natomiast pojawić się musi co najmniej 10 ekip a także zespoły mieszane, złożone z zawodniczek bez zespołów.

Od 2020 roku ekipy Women’s WorldTeam wypłacały będą zawodniczkom roczną pensję minimalną, w sumę której nie wliczana będzie suma nagród. Pensja minimalna to 15 000 euro w 2020 roku, 20 000 euro w 2021 a w 2022 27 500 euro. Od 2024 suma ta równa będzie tej wypłacanej zawodnikom ścigającym się w męskich ekipach Professional Continental, obecnie nieco ponad 32 tysiące euro.

Od 2023 roku wprowadzony zostanie także status neo-pro, co oznaczać może większe położenie nacisku na kategorię młodzieżową.

W ramach znowelizowanych przepisów zawodniczki nie będą mogły ścigać się więcej niż 75 dni w roku (w co nie wliczane będą starty pod banderą narodową lub indywidualne), przysługiwało im będzie 30 dni urlopu, pokrywane będą ubezpieczenia i urlop macierzyński, który zostanie oficjalnie zinstytucjonalizowany w 2020 roku.