Przełajowe Mistrzostwa Świata 2024. Mathieu van der Poel po raz szósty

Holender Mathieu van der Poel zdobył w czeskim Taborze tytuł mistrza świata w kolarstwie przełajowym.

Dla 29-latka to szósty tytuł mistrza świata w tej dyscyplinie: poprzednio złoto zdobywał w sezonach 2015, 2019, 2020, 2021 i 2023.

Srebrny medal wywalczył Holender Joris Nieuwenhuis, a brązowy Belg Michael Vanthourenhout.

Jedyny w stawce 49 zawodników reprezentant Polski – Marek Konwa – zajął 22. miejsce (+4:53).

Trasa

Trasa przełajowych mistrzostw świata w Taborze była wymagająca: trawiasta nawierzchnia była błotnista, a cały teren rywalizacji smagały podmuchy wiatru. Zawodnicy musieli się zmagać z kilkoma hopkami, sekcją schodów, błotnistymi zakrętami i wysokimi deskami.

Przebieg wyścigu

Po dwóch minutach rywalizacji było jasne, że Mathieu van der Poel nie zamierza na nikogo czekać. Broniący tytułu mistrz świata na pierwszych metrach przypuścił atak i błyskawicznie odjechał konkurencji. Tempo przez trzy minuty wytrzymał Belg Niels Vandeputte, ale w połowie pierwszego kółka objechał go drugi Holender: Joris Nieuwenhuis. Marek Konwa w tym punkcie zajmował 31. miejsce.

Pogoń prowadzili Belgowi Vandeputte, Toon Vandebosch i Eli Iserbyt oraz Francuz Clement Venturini. Van der Poel pierwszą rundę pokonał w 9 minut i 32 sekundy, notując 8 sekund zapasu nad Nieuwenhuisem, 25 sekund nad Venturinim, Vandeboschem i Vandeputtem oraz 29 nad Iserbytem, Michaelem Vanthourenhoutem.

Na drugiej rundzie za dwójką Holendrów zaczęła się kształtować grupa pościgowa. Tempo nadawał Vanthourenhout, jego wysiłki starał się neutralizować Ronhaar, a dalej męczyła się belgijska trójka: Vandeputte, Iserbyt i przebijający się Thibau Nys oraz świetnie dysponowany Francuz Venturini. Nieco dalej na 27. miejsce przebił się Konwa.

Van der Poel zaczął trzecie z sześciu okrążeń 12 sekund przed Nieuwenhuisem, 39 sekund przed Vanthourenhoutem i Ronhaarem. Nys Iserbyt, Venturini i Lars van der Haar tracili tu niecałe 50 sekund.

Przed półmetkiem sytuacja nie uległa zmianie: przewaga prowadzącego Van der Poela rosła (30 sekund tracił Nieuwenhuis, 56 sekund Vanthourenhout i Ronhaar), natomiast Iserbytowi i Nysowi w walce o piąte miejsce zaczął odjeżdżać Van der Haar.

Van der Poel kontynuował marsz po zwycięstwo, Nieuwenhuis po srebro, natomiast Vanthourenhout robił co mógł, aby uchronić Belgów przed klęską i wyjechać z Czech z medalem. W trzeciej dziesiątce Konwa przesuwał się coraz wyżej, mając widoki na 20. miejsce.

Po czterech kółkach Nieuwenhuis notował 43 sekundy straty, a Vanthourenhout, któremu udało się pozbyć Ronhaara, 56 sekund. Kwestia medali zdawała się rozstrzygnięta.

Dwie ostatnie rundy niczego nie zmieniły: Van der Poel i Nieuwenhuis swoim tempem dojechali po pierwsze i drugie miejsce. Vanthourenhout zmniejszał stratę do Nieuwenhuisa, ale nie zdołał ugrać więcej niż brąz.