Zapowiedź Tour de France 2023

Zapowiedź Tour de France: największego wyścigu kolarskiego świata. Tour de France można kochać, można nie znosić, najmniej jest chyba tych obojętnych. Nieistotne do którego zbioru ty się zaliczasz, zapowiedź startującego w sobotę wyścigu jest właśnie dla ciebie.

110. edycja “Wielkiej Pętli” rozpocznie się w Kraju Basków, siłą rzeczy odwiedzając najpierw Pireneje, następnie wygasły wulkan w Masywie Centralnym, Jurę i dopiero Alpy, a przed samym finałem w Paryżu zajrzy w Wogezy.

Wyścig zostanie rozegrany w dniach 1-23 lipca, a pośród 21 etapów znajdą się dwa dni wytchnienia.

Taka trasa to zapowiedź rewanżu za Tour de France z roku 2022: w walce o generalny sukces zapowiada się na pojedynek zeszłorocznego triumfatora Jonasa Vinengraada, z Tadejem Pogacarem, którego Duńczyk bezceremonialnie zepchnął z kolarskiego tronu. Przebieg tegorocznego Giro d’Italia przypomniał jednak, że papierowe spekulacje często w jednej chwili idą z dymem przez kraksę czy chorobę.

W peletonie wyścigu miejsce w tym roku znalazło dwóch biało-czerwonych: Michał Kwiatkowski (Ineos Grenadiers) i Rafał Majka (UAE Team Emirates), obaj w przeszłości z sukcesami na trasie lipcowego Wielkiego Touru. 

Trasa Tour de France 2023

Kolarze rywalizację rozpoczną 1 lipca w Bilbao, swoją drogę zakończą w stolicy Francji 23 lipca. Peleton tym razem odwiedzi tylko Hiszpanię, nie zaglądając później do innych krajów. 21 etapów przełoży się na 3 406 przejechanych kilometrów i ponad 55 000 metrów przewyższenia.

W programie znalazły się: 1 odcinek jazdy indywidualnej na czas, 8 etapów płaskich, 4 górzystych i 8 górskich, z 4 podjazdami na metę (Cauterets-Cambasque, Puy de Dôme, Col du Grand Colombier i Saint-Gervais Mont Blanc). 

Tour de France 2023 dzień do dniu

1 lipca (sobota) – etap 1: Bilbao – Bilbao (182 km)

Tour de France po raz drugi w historii rozpocznie się Kraju Basków – Bilbao. Na otwarcie organizatorzy przygotowali dość wymagającą trasę w okolicach Bilbao. W końcówce czekają dwa trudne podjazdy – Vivero i Pike – które gwarantują ciekawe widowisko i zwycięzcę ze znanym nazwiskiem. 

2 lipca (niedziela) – etap 2: Vitoria-Gasteiz – San Sebastian (208,9 km)

Etap ze stolicy Kraju Basków do San Sebastian, z którego “Wielka Pętla” wyruszyła w 1992 roku. Pagórkowaty odcinek, ze znanym wzniesieniem Jaizkibel, usytuowanym 16,5 kilometra przed metą. Ponownie można spodziewać się ciekawej końcówki, z atakami i pościgami. 

3 lipca (poniedziałek) – etap 3: Amorebieta-Etxano – Bajonna (187,4 km)

Pożegnanie z Hiszpanią i Krajem Basków. Peleton zawita do Bajonny w Nowej Akwitanii, a płaski profil tego etapu Tour de France to zapowiedź starcia sprinterów.

4 lipca (wtorek) – etap 4: Dax – Nogaro (181,8 km)

Klasyczny sprinterski etap, niezbyt długi i pozbawiony utrudnień wspinaczkowych. Finisz w Nogaro, leżący w regionie Oksytania, padnie niemal na pewno łupem sprintera.

5 lipca (środa) – etap 5: Pau – Laruns (162,7 km)

Piątego dnia wyścig wjedzie już w Pireneje. W połowie drogi do Laruns wyrośnie premia górska najwyższej kategorii Col de Soudet, następnie Col d’Ichere, a niespełna 20 kilometrów przed metą stroma przełęcz Marie Blanque.

Układ końcówki przypomina ten z 2020 roku, gdy odcinek padł łupem Tadeja Pogacara. Tym razem to dyspozycja Słoweńca może zostać tu sprawdzona przez Vingegaarda i spółkę. Faworyci nie będą chyba czekać: podjazdy są strome, jest gdzie odjechać.

6 lipca (czwartek) – etap 6: Tarbes – Cauterets-Cambasque (144,9 km)

Szósty etap to przeprawa przez Col d’Aspin i najwyższą przełęcz Pirenejów, czyli Col du Tourmalet. Po długim zjeździe z wysokości 2115 metrów czeka finał na Cauterets-Cambasque. Razem niemal 4000 metrów przewyższenia na 145 kilometrach, z czego większość dotyczy ostatnich 90 kilometrów.

Końcowa wspinaczka jest długa i stosunkowo łagodna, lecz biorąc pod uwagę skalę trudności całego etapu powstanie istotnych różnic w czołówce wyścigu jest bardzo prawdopodobne.

7 lipca (piątek) – etap 7: Mont-de-Marsan – Bordeaux (169,9 km)

Sprinterska okazja, na drodze do powracającego po 13 latach Bordeaux – stolicy Nowej Akwitanii, położonej na zachodzie Francji.

8 lipca (sobota) – etap 8: Libourne – Limoges (200,7 km)

Kolejny płaski etap na trasie Tour de France, z lekko pagórkowatą końcówką. Finisz w Limoges sprzyja mocnym sprinterom – w 2016 roku na lekko prowadzącym pod górę sprincie wygrał Marcel Kittel.

9 lipca (niedziela)– etap 9: Saint-Leonard-de-Noblat – Puy de Dôme (182,4 km)

Pierwszy tydzień zakończy się w Masywie Centralnym – po raz pierwszy od 35 lat kolarze wjadą na nieco już zapomnianą legendę Touru, wygasły wulkan Puy de Dôme. Etap Tour de France po pagórkach Owernii to zapowiedź niełatwego dnia w biurze, a zwieńczy go 13,3 kilometra o średnim nachyleniu 7,7%, w tym na ostatnich 4 kilometrach stromizna nie spada poniżej 10%. Zapowiada się odkrywczo i smakowicie.

10 lipca (poniedziałek) – dzień przerwy w Clermont-Ferrand

11 lipca (wtorek) – etap 10: Vulcania – Issoire (167,2 km)

Górzysty etap po Owernii, klasyczny dzień dla ucieczki. Raj dla zawodników polujących na punkty w klasyfikacji górskiej, dla faworytów dobry dzień na odpuszczenie mocnego odjazdu, aby nikomu nie przyszło do głowy ścigać się po bonifikaty.

12 lipca (środa) – etap 11: Clermont-Ferrand – Moulins (179,8 km)

Sprinterzy dojdą do głosu na następnym odcinku, do Moulins, położonej w centrum Francji. Na straty nie są zupełnie spisani uciekinierzy, ale szansa miałaby tu tylko dobrze obsadzona i współpracująca ze sobą grupka.

13 lipca (czwartek) – etap 12: Roanne – Belleville-en-Beaujolais (168,8 km)

Mocno pagórkowaty odcinek z metą w Belleville-en-Beaujolais. Obecność Col de la Croix Montmain i Col de la Croix Rosier, skreśla sprinterów, dlatego to będzie jeszcze jedna szansa dla uciekinierów.

14 lipca (piątek) – etap 13: Châtillon-sur-Chalaronne – Col du Grand Colombier (137,8 km)

W święto narodowe Francji, czternastego lipca, peleton wjedzie do Jury, aby zmierzyć się ze 138-kilometrowym górskim odcinkiem. Najpierw kolarze wykrwawią się próbując zabrać w odjazd, a na koniec czeka przepiękna i piekielna wspinaczka na Grand Colombier, pokonywana od Culoz. To ta sama strona co w 2020 roku, gdy etap zdobył Tadej Pogacar.

15 lipca (sobota) – etap 14: Annemasse – Morzine (151,8 km)

Na czternastym odcinku Tour de France pojawią się pierwsze alpejskie przełęcze. 152 kilometry i ponad 4200 metrów deniwelacji, do stacji narciarskiej Morzine wyrosną m.in. Col de Cou, Col du Feu i Col de la Ramaz. Ostatnim daniem będzie stroma przełęcz Joux Plane, z której do mety pozostanie 12 kilometrów zjazdu.

Taktycznie można to rozegrać na kilka sposobów, pytanie tylko, czy faworyci zaangażują całe siły na etapie stanowiącym półmetek górskiego tryptyku.

16 lipca (niedziela) – etap 15: Morzine les Portes du Soleil – Saint-Gervais Mont Blanc (179 km)

Niemal 4500 metrów przewyższenia na 179 kilometrach. Kolejna ciężka alpejska przeprawa, z  wymagającą końcówką pod Saint-Gervais Mont-Blanc (7,2 km; 7,7%), bezpośrednio poprzedzoną ścianką Côte des Amerands. 

Potencjał na widowisko jest tu duży, tylko kolarze muszą zechcieć z tego skorzystać.

17 lipca (poniedziałek) – dzień przerwy w Saint-Gervais Mont Blanc

18 lipca (wtorek) – etap 16: Passy – Combloux (22,4 km; jazda indywidualna na czas)

Ostatnie tydzień zmagań otworzy jazda indywidualna na czas, jedyna na trasie całego wyścigu.

Odcinek liczy tylko niecałe 23 kilometry, z czego 5 kilometrów to strome podjazdy. W pierwszej części pojawi się niekategoryzowana Côte de la Cascade de Coeur (1,3 km; 8,5%), w drugiej, dłuższa, podchodząca pod miano ścianki Côte de Domancy. Za to górską premią, na dobicie, do mety pozostanie 3,5 kilometra o nachyleniu 4,7%.

Fajna próba, które może, ale nie musi wnieść przetasowania w ścisłej czołówce wyścigu.

19 lipca (środa) – etap 17: Saint-Gervais Mont Blanc – Courchevel (165,7 km)

Siedemnasty etap Tour de France to królewski, poprowadzony przez wysokie Alpy, mądrze zaplanowany po, a nie przed odcinkiem jazdy na czas.

Na 166 kilometrach i 5400 metrach przewyższenia niemal nie ma kilometra płaskiego – krótko po starcie pojawi się Col des Saisies, następnie zawodnicy zdobędą Cormet de Roselend, po której będzie nieco oddechu. Zjazd w dolinę i Côte de Longefoy podprowadzą pod najwyższy podjazd wyścigu, położoną na wysokości 2304 metrów Col de la Loze (ostatnie 11,4 km; 8,4%).

W przeciwieństwie do 2020 roku, gdy etap tu zgarnął Miguel Angel Lopez, podjazd zakończy się prawie 7 kilometrów przed metą. Do tej, ulokowanej na lotnisku w Courchevel, doprowadzi zjazd i kilometrowa ścianka o nachyleniu niemal 11%. 

To już będzie przedostatni górski etap i oby w pełni zasłużył na miano królewskiego. Wszystko w głowach i nogach kolarzy.

20 lipca (czwartek) – etap 18: Moûtiers – Bourg-en-Bresse (184,9 km)

“Wielka Pętla” pożegna Alpy, kierując się do Bourg-en-Bresse. Sprinterzy, po trudnych dla nich dniach, powinni zostać wynagrodzeni finiszem z peletonu po etapowe zwycięstwo.

21 lipca (piątek) – etap 19: Moirans-en-Montagne – Poligny (172,8 km)

Pagórkowaty przejazd przez Jurę. Etap na dwoje babka wróżyła: albo pojedzie silna ucieczka, albo sprinterzy opanują sytuację na ostatnich 30 kilometrach i powalczą między sobą.

22 lipca (sobota) – etap 20: Belfort – Le Markstein Fellering (133,5 km)

Ostatnia górska próba – 133,5 kilometra i 3500 metrów przewyższenia – zawita w Wogezy. Ballon d’Alsace, Col de la Croix des Moinats, Col de Grosse Pierre i Col de la Schlucht poprzedzą dwie główne wspinaczki, strome Col du Petit Ballon i Col de Platzerwasel (7,1 km; 8,4%). Sama końcówka to 8-kilometrowy odcinek po płaskowyżu do mety w stacji narciarskiej Le Markstein.

W razie niewielkich różnic w klasyfikacji wyścigu znajdzie się tu teren do odwrócenia losów Tour de France.

23 lipca (niedziela) – etap 21: Saint-Quentin-en-Yvelines – Paryż (115,1 km)

Koniec w Paryżu i wieczorne ściganie po Polach Elizejskich. Tym razem gospodarzem startu będzie welodrom w Saint-Quentin-en-Yvelines.

Pretendenci do zwycięstwa

Faworyci Tour de France 2023

⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Jonas Vingegaard, Tadej Pogacar

⭐️⭐️⭐️⭐️

⭐️⭐️⭐️ Enric Mas, Jay Hindley, Richard Carapaz

⭐️⭐️ Carlos Rodriguez, Ben O’Connor, Mikel Landa, David Gaudu, Daniel Felipe Martinez, Simon Yates, Romain Bardet, Adam Yates

⭐️ Egan Bernal, Giulio Cicoone, Alexey Lutsenko, Mattias Skjelmose

Lista startowa Tour de France 2023

Zdobywcy koszulek w ostatnich edycjach Tour de France

Rok	Generalna	Punktowa	Górska	Młodzieżowa
2008	Carlos Sastre	Oscar Freire	-	Andy Schleck
2009	Alberto Contador	Thor Hushovd	-	Andy Schleck
2010	Andy Schleck	Alessandro Petacchi	Anthony Charteau	Andy Schleck
2011	Cadel Evans	Mark Cavendish	Samuel Sanchez	Pierre Rolland
2012	Bradley Wiggins	Peter Sagan	Thomas Voeckler	Tejay van Garderen
2013	Chris Froome	Peter Sagan	Nairo Quintana	Nairo Quintana
2014	Vincenzo Nibali	Peter Sagan	Rafał Majka	Thibaut Pinot
2015	Chris Froome	Peter Sagan	Chris Froome	Nairo Quintana
2016	Chris Froome	Peter Sagan	Rafał Majka	Adam Yates
2017	Chris Froome	Michael Matthews	Warren Barguil	Simon Yates
2018	Geraint Thomas	Peter Sagan	Julian Alaphilippe	Pierre Latour
2019	Egan Bernal	Peter Sagan	Romain Bardet	Egan Bernal
2020	Tadej Pogacar	Sam Bennett	Tadej Pogacar	Tadej Pogacar
2021	Tadej Pogacar	Mark Cavendish	Tadej Pogacar	Tadej Pogacar
2022	Jonas Vingegaard	Wout van Aert	Jonas Vingegaard	Tadej Pogacar

Technikalia

Bonifikaty czasowe na mecie: 10 – 6 – 4  sekundy (za wyjątkiem etapów jazdy na czas).

Bonifikata na premii bonusowej (etapy 2, 5, 12, 14 i 17): 8 – 5 – 2 sekundy.

Zawodnikowi, który upadnie lub zostanie zatrzymany przez defekt w strefie obejmującej 3 końcowe kilometry przed metą, zostanie zaliczony czas grupy, w której jechał w momencie wydarzenia. Zasada ta nie obowiązuje na etapie jazdy na czas (16) oraz na etapach 6, 9, 13, 15 i 17.

Na etapach zaliczonych do sprinterskich: 3, 4, 7, 8, 11, 18, 19 i 21 różnica na mecie pomiędzy finiszującymi grupami będzie naliczona, jeżeli wyniesie przynajmniej 3 sekundy. Na pozostałych odcinkach obowiązuje zasada jednej sekundy.

Koszulki:

generalna – żółta (maillot jaune)
punktowa – zielona (maillot vert)
górska – biała w czerwone grochy (polka dot jersey lub maillot a pois)
młodzieżowa (zawodnicy urodzeni w 1998 roku lub później) – biała (maillot blanc)

Punkty do klasyfikacji punktowej (najlepsza 15-stka):

meta (etap płaski): 50 – 30 – 20 – 18 – 16 – 14 – 12 – 10 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 pkt
meta (etap górzysty): 30 – 25 – 22 – 19 – 17 – 15 – 13 – 11 – 9 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2
meta (etap górski): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1
meta (etap indywidualny na czas): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1
lotna premia (jedna na etapie): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1

Punkty do klasyfikacji górskiej (kategoria podjazdu):

kat. HC: 20 – 15 – 12 – 10 – 8 – 6 – 4 – 2 pkt
kat. 1: 10 – 8 – 6 – 4 – 2 – 1
kat. 2: 5 – 3 – 2 – 1
kat. 3: 2 – 1
kat. 4: 1

Punkty na Col de la Loze (dach wyścigu, 2304 m n.p.m., 17 etap) zostaną podwojone.

grafiki: ASO