Vuelta a Espana 2020. Richard Carapaz drugi, ale szczęśliwy

Bez zwycięstwa, ale z podniesioną głową wyjedzie Richard Carapaz z Hiszpanii. Drugim miejscem i waleczną jazdą Ekwadorczyk z Ineos Grenadiers potwierdził, że w przyszłości znów będzie walczył o sukces w Wielkim Tourze.

Carapaz w tym roku nie był główną gwiazdą i kandydatem do zwycięstw w ekipie sir Dave’a Brailsforda. Na Tour de France jechał w cieniu Egana Bernala, a w końcówce, po wycofaniu się Kolumbijczyka, musiał zadowolić się walką o etapy, i to jeszcze nieskutecznej – choć był blisko na ostatnim etapie w Alpach, oddał pierwszą pozycję Michałowi Kwiatkowskiemu. 

Na Vuelta a Espana przyjechał jako jeden z dwóch liderów, ale już po pierwszym etapie, na którym Chris Froome poniósł zauważalne straty, pozostał jedynym asem w talii “grenadierów”.

Mimo tego był o krok od wywalczenia drugiego Wielkiego Touru dla Ineos Grenadiers w tym sezonie i dodania do sukcesu Tao Geoghana Harta z Giro d’Italia. Do pełni szczęścia 27-latkowi zabrakło tylko lepszej czasówki i 24 sekund. 

Jestem bardzo zadowolony ze sposobu, w jaki potoczyła się ta Vuelta. Liczyliśmy się w walce i przede wszystkim jestem bardzo poruszony. Mamy przed sobą piękne podium

– powiedział na mecie sobotniego etapu. 

fot. Photo Gomez Sport / Unipublic

Gdyby odjąć od klasyfikacji generalnej sekundowe bonifikaty uzyskane przez Primoza Roglicia (Jumbo-Visma), zwycięzcą Vuelta a Espana zostałby Carapaz. 27-latek w górach trzykrotnie zdołał urwać swojego głównego rywala – zyskał nad nim na drodze do Aramon Formigal, a także na Alto de l’Angliru i wczoraj, na La Covatilla. 

Atak Ekwadorczyka na wczorajszym odcinku cztery kilometry przed metą mógł się wydawać nieco spóźniony, aczkolwiek został przymusowo opóźniony przez czołowy wiatr. Carapaz zaczął w zawrotnym tempie nadrabiać nad kolarzem Jumbo-Visma, a powoli realna stawała się szansa, że zostanie on drugim kolarzem w tym roku, który zdetronizował Roglica na przedostatnim etapie trzytygodniowej rywalizacji. 

Z tyłu Słoweniec korzystał jednak z tempa dyktowanego przez Enrica Masa i Marca Solera, nie tracąc wystarczająco, aby przekazać czerwoną koszulkę. 

Każdy szuka swoich szans, nie mam żadnych komentarzy [wobec ich pościgu]. Znałem ostatni podjazd, przyjechałem go w 2018, gdy przyjechaliśmy z Nairo [Quintaną] i wiedziałem dokładnie jak on wygląda, zwłaszcza przy wietrze

– przyznał. 

Skrócony przez pandemię sezon Carapaz raczej może jednak zapisać na plus. Co prawda zabrakło triumfu na Wielkim Tourze, lecz Ekwadorczyk znów jeździł ambitnie i nie bał się atakować we właściwym terenie, a do pełni szczęścia w formie kolejnych zwycięstw brakuje mu naprawdę niewiele. 

W przyszłym roku zwycięzca Giro d’Italia (2019), przy kilku zmianach personalnych w ekipie, z pewnością będzie zatem kluczową kartą na Wielkie Toury. 

Tak naprawdę to dobry [wynik], jestem zadowolony ze swoich wysiłków i tak naprawdę walczyliśmy tyle, ile mogliśmy. To był po prostu piękny sezon

– podkreślił.