Gdzie szosa zmienia się w tor. Trasy i program MŚ Imola 2020

Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym – Imola 2020. Trasa, program, plan transmisji, listy startowe i analiza. 

Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym organizuje w dniach 24-27 września włoska miejscowość Imola. Hucząca zwykle niczym ul impreza tym razem odbywa się w okrojonej formie, w pośpiechu i  przy obowiązującym na wyścigach reżimie sanitarnym, który chronić ma przed zarażeniem wirusem SARS-Cov-2.

Imola to niespełna 70-tysięczne miasteczko położone w regionie Emilia-Romania, w północnej partii Półwyspu Apenińskiego. Imprezę organizuje w trybie awaryjnym, zastępując szwajcarskie miejscowości Aigle i Martigny, którym na przeprowadzenie mistrzostw nie pozwoliły lokalne regulacje sanitarne.

Zmiana organizatora na miesiąc przed wyścigiem i protokół sanitarny to nie jedyne znaki wyjątkowości roku 2020. Ze względu na ograniczenia wymuszone pandemią zmagania odbędą się tylko w gronie elity kobiet i mężczyzn, co całość imprezy ograniczy do 4 wyścigów: dwóch czasówek i dwóch startów wspólnych.

W okresie pandemii wirusa SARS-Cov-2 cały kolarski sezon stoi na głowie: mistrzostwa świata normalnie kończyłyby sezon, tym razem są preludium do Giro d’Italia i kampanii klasyków. Zawodnicy i zawodniczki są więc na zupełnie innym etapie przygotowań niż normalnie o tej porze roku, jedni po przejechaniu Tour de France czy Giro Rosa, inni tylko po kilku startach w krótszych wyścigach. Dyspozycja najlepszych jest już mniej więcej znana, ale spodziewamy się otwartego i mało przewidywalnego ścigania.

Organizatorzy stanęli na wysokości zadania i przygotowali trudne trasy, które faworyzują górali oraz silnych klasykowców. Start i metę wyścigów wyznaczono na torze wyścigowym Formuły 1. O ile trasa czasówek premiowała będzie specjalistów i specjalistki w tej konkurencji, o tyle runda wyścigów ze startu wspólnego powinna sprawnie zawęzić grono faworytek i faworytów, zwłaszcza jeśli swoje trzy grosze wtrąci pogoda.

Kadra Polski do wyścigów ze startu wspólnego przystąpi z mocnymi kartami: zwycięzca etapowy Tour de France Michał Kwiatkowski poprowadzi zespół mężczyzn, natomiast druga w Giro Rosa Katarzyna Niewiadoma skład kobiet.

Program

Data	Wyścig	TV	Lista startowa
24 września (czwartek)
14:40 – 16:33	jazda indywidualna na czas elity kobiet (31,7 km)	TVP Sport: 14:30-17:00 Eurosport 1: 14:35-16:40	tutaj
25 września (piątek)
14:30 – 16:35	jazda indywidualna na czas elity mężczyzn (31,7 km)	TVP Sport: 14:20-16:55 Eurosport 1: 14:25-16:40	tutaj
26 września (sobota)
12:45 – 16:30/16:57	wyścig ze startu wspólnego elity kobiet (143 km)	TVP Sport: 15:00-17:00 Eurosport 1: 12:30-16:50	tutaj
27 września (niedziela)
9:55 – 16:22/17:05	wyścig ze startu wspólnego elity mężczyzn (258,2 km)	TVP Sport: 9:40-17:15 Eurosport 2: 9:40-16:50	tutaj

Trasy

Jazda indywidualna na czas

Mężczyźni i kobiety pokonają tę samą trasę jazdy indywidualnej na czas. Odcinek jest delikatnie pofałdowany i liczy 31,7 kilometra, a jego charakterystyka powinna sprzyjać specjalistom i specjalistkom w tej dziedzinie kolarskiego fachu. 

Rywalizacja rozpocznie się i zakończy na torze wyścigowym, a trasa poprowadzi na południe do Borgo Tosignano, gdzie po niemal 15 kilometrach wyznaczono punkt pomiaru czasu. Trasa nie ma wielu sekcji technicznych: najwięcej manewrowania będzie na ostatnich 5 kilometrach, gdy wąska droga zaprowadzi na tor wyścigowy.

Wyścigi ze startu wspólnego

Runda wyścigu ze startu wspólnego liczy 28,8 kilometra, a zmagania rozpoczną się i zakończą na torze wyścigowym Autodromo Enzo e Dino Ferrari. Ten w latach 1980-2006 był areną wyścigów Formuły 1, a rozgrywane na nim GP San Marino kojarzone jest najbardziej z tragicznymi wypadkami z roku 1994, gdy śmiertelnymi ofiarami wypadków padli trzykrotny mistrz świata Ayrton Senna i Roland Ratzenberger.

Runda naznaczona jest dwiema wspinaczkami: Mazzolano (2,8 km; 5,9%) oraz Cima Gallisterna (2,7 km; 6,4%). Pierwsza z nich rozpoczyna się kilometrową sekcją, na której średnie nachylenie to prawie 10%, natomiast druga zawiera sekcję o długości 1300 metrów i średnim nachyleniu prawie 11%.

Do obu podjazdów prowadzą bardzo techniczne dojazdy, co sprawi, że ustawienie się będzie kluczowym zadaniem wszystkich wspomagających liderów i liderki.

Ze szczytu drugiego podjazdu do mety pozostaje 11,5 kilometra. Zjazdy przerwą dwie hopki, a wąska droga bardziej sprzyjała będzie mniejszym grupkom lub samotnym śmiałkom. Wjazd na tor znajduje się 3400 metrów przed metą, a 2800 metrów przed metą droga wznosiła się będzie na odcinku 400 metrów (4%). Będzie to ostatnia trudność przed metą, po której pozostanie już tylko manewrowanie na torze wyścigowym.

Elita mężczyzn pokona 9 rund, co złoży się na 258,2 kilometra i blisko 5000 metrów przewyższenia. Elita kobiet rundę przejedzie pięć razy, co da 143 kilometry z łącznym przewyższeniem 2800 metrów.

Obsada

Jazda indywidualna na czas

Kobiety

Tytułu wywalczonego przed rokiem broniła będzie Chloe Dygert. Amerykanka nie startowała w tym roku w żadnym wyścigu z kalendarza szosowego UCI, a po raz ostatni ścigała się w lutym. Wtedy, na torze w Berlinie, wywalczyła tytuły mistrzyni świata w wyścigach indywidualnym i drużynowym na dochodzeni. Jej dyspozycja pozostaje zatem zagadką, także dla niej samej.

Anna van der Breggen po wygranej w Giro Rosa i z tytułem mistrzyni Europy w jeździe na czas na koncie będzie główną kandydatką do złota. Holenderkom drugi medal może zapewnić Ellen van Dijk, mistrzyni świata (2013) i czterokrotna mistrzyni Europy (2016-2019) w tej konkurencji.

Do tej rozgrywki włączyć się powinna także Marlen Reusser. Szwajcarka w Plouay wywalczyła brąz mistrzostw Europy i na włoskich szosach będzie kandydatką do podium. W czołówce zakręcić się będzie również chciała Niemka Lisa Brennauer: mistrzyni globu z 2014 roku, brązowa medalistka z 2015 i czwarta zawodniczka tegorocznych mistrzostw Europy.

Polskę reprezentowała będzie siódma zawodniczka mistrzostw Europy Anna Plichta.

Mężczyźni

Tytułu bronił będzie Australijczyk Rohan Dennis, a na jego drodze do złota szansę ma stanąć sześciu zawodników. W tym gronie znajdują się mistrz Europy Stefan Küng, Francuz Remi Cavagna, Holender Tom Dumoulin, Belgowie Victor Campenaerts i Wout van Aert oraz Włoch Filippo Ganna.

Grupka ta w ostatnich tygodniach sprawdzała się w rywalizacji na trasach mistrzostw Europy, Tirreno-Adriatico i Tour de France. Faworyta trudno wskazać, gdyż różnice nie były wielkie, aczkolwiek występ Ganny na 10-kilometrowej próbie we Włoszech może budzić uznanie: Włoch na tak krótkim dystansie pokonał o 18 sekund Campenaertsa i o 26 sekund Dennisa.

Küng w sierpniu został mistrzem Europy przed Cavagną i Campenaertsem, ale Cavagna ostatnio świetnie pojechał czasówkę na zakończenie Tour de France. Z kolei Tom Dumoulin i Wout van Aert do Imoli zmierzają w formie, która pozwalała im rozdawać karty na trasie “Wielkiej Pętli”.

Przy dobrych wiatrach do pierwszej piątki zapukać powinni Brytyjczycy Alex Dowsett i Geraint Thomas, Słoweniec Jan Tratnik, Duńczyk Kasper Asgreen i Holender Jos van Emden.

Polskie kolarstwo reprezentowali będą Kamil Gradek i Maciej Bodnar.

Wyścigi ze startu wspólnego

Kobiety

Na starcie zabraknie najprawdopodobniej ubiegłorocznej mistrzyni: Annemiek van Vleuten oraz medalistki dwóch ostatnich edycji Amandy Spratt. Dwójka po kraksie na trasie Giro Rosa leczy kontuzje, aczkolwiek Van Vleuten nie chce rezygnować. Holenderka z usztywnionym nadgarstkiem już trenuje, a w piątek podejmie decyzję o ewentualnym starcie.

W tych okolicznościach kandydatką do złotego medalu jest mistrzyni z roku 2018, Anna van der Breggen. Holenderka w tym roku wygrała krajowe mistrzostwa, zdobyła złoto mistrzostw Europy w jeździe indywidualnej na czas i na koncie zapisała trzecie w karierze Giro Rosa. 30-latka nie ma w zasadzie słabych stron i przy wsparciu silnej kadry Holandii znajduje się na pole position by na torze w Imoli wygrać.

Grono zawodniczek, które mogą myśleć o podium, jest nieco szersze. Włoszka Elisa Longo Borghini na trasie mistrzostw Europy pokazała, że potrafi walczyć z Van Vleuten, a na trasie Giro Rosa potrafiła przetrzymać atak Van der Breggen. 28-latka nie finiszuje najlepiej, ale braki te nadrabia walecznością i poświęceniem na trasie. Jej akcje na pewno będą nakręcały walkę o krążki.

W czołówce zakręcić chciałaby się też Brytyjka Elizabeth Deignan, która Giro przejechała pracując na Longo Borghini. Była mistrzyni świata narzucała bardzo dobre tempo, potrafiła odnaleźć się też na finiszach: z nią rywalki na ostatnie metry nie będą chciały dojechać.

Polka Katarzyna Niewiadoma i Dunka Cecilie Uttrup Ludwig, zawodniczki sklasyfikowane odpowiednio na drugim i czwartym miejscu w Giro Rosa, na ostatnie metry chętniej dojechałyby z Longo Borghini niż z Deignan. Ich akcji na stromiznach można się zatem spodziewać: obie dobrze czują się w takim terenie i lubią jeździć ofensywnie, aczkolwiek muszą opracować dobrą taktykę wobec sporej przewagi zespołu Holandii.

W czołówce powinny zakręcić się też Mikayla Harvey z Nowej Zelandii oraz Audrey Cordon-Ragot z Francji, przy dobrym dniu także Chloe Dygert, przed rokiem czwarta zawodniczka wyścigu ze startu wspólnego.

Mężczyźni

Zmiana miejsca rozgrywania mistrzostw oraz ich termin między Tour de France a Giro d’Italia, wpłyną zasadniczo na skład peletonu.

Po dobrze przejechanym Tour de France do Włoch zmierzają dwaj byli mistrzowie globu: Michał Kwiatkowski i Alejandro Valverde. Pierwszy wygrał etap “Wielkiej Pętli” i prezentował wysoki poziom przez trzy tygodnie zmagań, drugi w wieku 40 lat wyścig skończył jako 12. Z Francji do Imoli podążają też Francuz Julian Alaphilippe oraz Niemiec Maximilian Schachmann, a także Belgowie: Wout van Aert, Greg van Avermaet i Tiesj Benoot.

W gronie tym trudno wskazać słabszych i silniejszych. Kwiatkowski i Van Aert dla swoich liderów we Francji zrobili dużo, a jeśli forma z trzeciego tygodnia pozostanie im w nogach, powinni walczyć o medale. Van Avermaet jest w stanie wygrać finisz z najmocniejszej nawet grupki, pytanie tyko czy będzie to finisz po złoto. Alaphilippe’owi odpowiadały będą krótkie podjazdy, natomiast Schachmann pokazał, że złamane żebro nie jest przeszkodą by walczyć z najlepszymi. Niemiec powinien jechać ofensywnie, bo na rękę nie będzie mu finisz z grupki.

Trochę po cichu do mistrzostw podchodzi Jakob Fuglsang. Duńczyk był mniej widoczny na Tirreno-Adriatico, ale w tym sezonie wygrał już Il Lombardia i na takiej trasie w Imoli powinien czuć się jak ryba w wodzie. 35-latek na takich wspinaczkach powinien wytrzymać atak każdego rywala, a jeśli w finale zostanie mu coś na poprawkę, to nie zatrzymają go żadne siły ludzkie.

Na stromych podjazdach szansę powinien mieć także Michael Woods. Kanadyjczyk na trasie Tirreno-Adriatico pokazał, że na stromiznach może odjechać najlepszym i do Imoli zmierza z zamiarem poprawienia trzeciego miejsca w światowym czempionacie, które wywalczył w 2018 roku.

Po aktywnie przejechanym Tirreno-Adriatico oraz wygranej w Bretagne Classic wyżej stoją akcje Michaela Matthewsa. Australijczyk w latach 2015-107 zajmował kolejno drugie, czwarte i trzecie miejsca w walce o tytuł mistrza świata. W tym roku marzy mu się tęczowa koszulka, którą mógłby zabrać już na Giro.

Przed Giro d’Italia do walki włączyć się będzie chciał Vincenzo Nibali (Trek-Segafredo), ale na Włochu wielkiej presji nie będzie, gdyż w kładzie znaleźli się też bardzo dobrze dysponowani Diego Ulissi i Fausto Masnada. Na starcie pojawi się też pierwsza dwójka Tour de France: Tadej Pogacar i Primoz Roglic, a także warty wyróżnienia zwycięzca etapowy z Le Puy Mary: Kolumbijczyk Daniel Felipe Martinez.

Pogoda

Synoptycy nie mają najlepszych wieści dla gromadzących się w Imoli składów. Póki co wygląda na to, że lepiej z pogodą trafią panie: czwartek powinien być ciepły i suchy, natomiast w piątek ma się minimalnie ochłodzić, a na niebie pojawią się chmury przynoszone nieco silniejszym wiatrem.

W nocy z piątku na sobotę zapowiadane są opady deszczu, ale po południu ma się wypogodzić. Temperatura powietrza nie przekroczy 19 stopni Celsjusza. W niedzielę deszcz jak w banku, temperatura około 11 stopni, co nie wróży dobrze wyruszającym rano kolarzom.

mapki i profile: UCI