Tour de France 2023: etap 8 – przekroje/mapki
Zapowiedź 8. etapu Tour de France 2023. 8 lipca (sobota): Libourne – Limoges (200,7 km).
Na papierze kolejny płaski etap, ale nieoczywista końcówka może utrudnić realizację planów sprinterów.
Kolarze wyruszą z Libourne, winnej stolicy północnej Żyrondy. Miasto otrzymało prawa w 1270 roku, a jego głównymi atrakcjami są XIV-wieczna wieża czy kamienny most nad rzeką Dordogne z XIX wieku.
Trasa prowadzi na północny-wschód, zbliżając kolumnę wyścigu do Masywu Centralnego. Pierwsza, płaska część prowadzi głównie po winnych terenach departamentu Żyronda, mijając m.in. miasteczko Abzac, w którym stoi XIII-wieczna świątynia i sięgające XVIII-wieku wiatrak i zamek. Dalej stawka wjedzie do regionu Dordogne. W Riberac stoi były kościół z XII wieku, a w Tocane-Saint-Apre, gdzie znajdzie się lotna premia – pozostałości po XVII-wiecznym zamku.
Dalej zawodnicy miną Brantôme-en-Périgord, leżąca na niewielkiej wysepce na rzece Dronne. Stoi tu opactwo – pierwszy budynek, później zniszczony, stanął w VIII wieku, zaś dzisiejszy budynek sięga XI wieku. Chwilę później pojawi się pierwszy podjazd – Côte de Champs-Romain (2,8 km; 5,2%; kat. 3).
Kolejna część rywalizacji prowadzi już na poziomie około 300 metrów n.p.m. Za Dournazac i Châlus, gdzie stoją zamki sięgające kolejno XIII i XI wieku, droga znów stanie się nieco bardziej pofałdowana. Côte de Masmont (1,3 km; 5,5%; kat. 4) i Côte de Condat-sur-Vienne (1,2 km; 5,4%; kat. 4) może nie są najbardziej wymagającymi podjazdami we Francji, ale ich umiejscowienie kolejno 16 i 9 kilometrów przed metą może zachęcić do ataków, lub wzmocnić szanse ucieczki.
Celem dla zawodników jest Limoges, czyli porcelanowe miasto – ta branża rozwijała się w tym miejscu począwszy od końcówki XVIII wieku. Znajdują się tu pozostałości budowanego w X, lecz zniszczonego w XIX wieku opactwa. Ponadto do zobaczenia jest budowana pomiędzy XIII, a XVIII wiekiem katedra. Meta zostanie usytuowana przy miejscowym dworcu kolejowym, wybudowanym w XIX wieku – stoi przy nim wysoka wieża, a sam budynek zdobi wysoka kopuła.
Końcówka, inna niż w 2016 roku, gdy wygrywał Marcel Kittel, jest nieco bardziej skomplikowana, ale mniej stroma. Zawodnicy wjadą do miasta 5 kilometrów przed metą, jadąc długą prostą przerwaną tylko rondem przez niemal dwa kilometry. Tam pojawi się łuk w prawo i zakręt w prawo. Kolejny wiraż w prawo pojawi się około 2700 metrów przed metą, gdy stawka wjedzie na bulwar wzdłuż rzeki Vienne.
Pod czerwonym trójkątem zawodnicy łagodnie skręcą w lewo, a ostatni zakręt czeka 800 metrów przed kreską. Tu też droga zacznie prowadzić pod górę – końcowe 700 metrów to średnio 3%, z tym że na początku tego odcinka liczniki pokażą około 6%.
Niewykluczone, że niektórzy klasykowcy mający już straty w klasyfikacji generalnej spróbują coś zdziałać na ostatnich dwóch podjazdach. Jeżeli nie, sprint w końcówce nie będzie klasycznym pojedynkiem najszybszych ze względu na nachylenie. Wzmocni to szanse m.in. Wouta van Aerta (Jumbo-Visma) czy Madsa Pedersena (Trek-Segafredo), choć nie spasują także mocni do tej pory Jasper Philipsen (Alpecin-Deceuninck), Phil Bauhaus (Bahrain Victorious), Caleb Ewan (Lotto-Dstny) czy Mark Cavendish (Astana Qazaqstan).
Premie górskie:
Côte de Champs-Romain (130,4 km – 70,3 km przed metą; 2,8 km; 5,2%; kat. 3)
Côte de Masmont (184,7 km – 16 km przed metą; 1,3 km; 5,5%; kat. 4)
Côte de Condat-sur-Vienne (191,4 km – 9,3 km przed metą; 1,2 km; 5,4%; kat. 4)
Lotna premia:
Tocane-Saint-Apre (79 km – 121,7 km przed metą)
Start honorowy do etapu o godz. 12:30, start ostry – 12:45 po 4,8-kilometrowym odcinku neutralnym. Planowany finisz: 17:07-17:32.
mapki i profile: ASO/Geoatlas
