Zapowiedź Tour de France Femmes 2022

Zapowiedź Tour de France Femmes: nowego otwarcia w dziejach wyścigu Tour de France kobiet. Trasa, regulamin, program relacji telewizyjnej.

W ostatnich latach o Tour de France kobiet mówiono, kalkulowano, wspominano w każdej dyskusji o rozwoju kolarstwa kobiet. Tour de France kobiet planowano, ba wyścig był swego czasu organizowany, w ostatnich sezonach w formie jednodniowego klasyku czy kryterium przy Tour de France.

W roku 2022 nadchodzą zmiany. Impreza, którą obejrzymy na żywo w telewizji w ostatnim tygodniu lipca jest produktem zmian w ostatniej dekadzie, profesjonalizacji sportu i działań na rzecz rozszerzenia jego zasięgu i atrakcyjności.

Tour de France Femmes odbędzie w dniach 24-31 lipca i wystartuje z Paryża tego samego dnia, kiedy zakończy się 109. edycja wyścigu Tour de France. W programie znalazło się 8 etapów, w tym cztery płaskie, dwa pagórkowate i dwa górskie. W sumie zawodniczki pokonają 1029 kilometrów.

Trasa wyścigu tour de France kobiet z Paryża skieruje się na wschód, pozostając na północy Francji. Peleton rywalizował będzie na szosach regionów Île-de-France, Grand Est oraz Bourgogne-Franche-Comté. Podróż na wschód urozmaici etap z szutrami, a w finale dwa górskie odcinki w Wogezach.

Głównym partnerem imprezy jest firma Zwift, stąd oficjalna nazwa wyścigu to Tour de France Femmes avec Zwift.

W wyścigu wystartują dwie Polki: Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM) i Marta Lach (Ceratizit-WNT).

Trasa Tour de France Femmes 2022

24 lipca (niedziela) – etap 1: Paryż – Paryż (81,6 km)

Zmagania otworzy 82-kilometrowe kryterium w Paryżu, z finiszem na Polach Elizejskich. Start spod wieży Eiffela i osiem rund na Polach Elizejskich (6,8 km każda) to zapowiedź pokazu umiejętności sprinterek.

25 lipca (poniedziałek) – etap 2: Meaux – Provins (136,4 km)

Peleton pozostaje w centralnym rejonie Francji, Île-de-France. W teorii etap to druga szansa dla sprinterek, ale po 136 kilometrach trzeba dobrze odnaleźć się na wijącej się w centrum Provins trasie. Droga na ostatnim kilometrze lekko się wznosi (średnio 2,5%), co powinno pomóc specjalistkom od klasyków.

26 lipca (wtorek) – etap 3: Reims – Épernay (133,6 km)

Odcinek prowadzący do Épernay, zaoferuje pięć krótkich podjazdów, w tym dwa na ostatnich 17 kilometrach. Na rundzie w finale czekają ścianka Mutigny (900 m; 12,2%) oraz Mont Bernon (1 km, 4,6%). Tu koszulkę liderki przejąć powinna góralka lub specjalistka od wyścigów klasycznych.

Finał w mieście jest dość kręty, a ostatnia wspinaczka kończy się 3,9 kilometra przed metą, co powinno przynieść rozgrywkę rodem z ardeńskich klasyków.

27 lipca (środa) – etap 4: Troyes – Bar-sur-Aube (126,8 km)

Czwartego dnia zawodniczki zawitają do historycznego regionu Szampanii, a pięć wspinaczek w drugiej partii 127-kilometrowego etapu przeplatały będą sektory szutrowe, przez tamtejsze winnice. Najdłuższym i najtrudniejszym, bo poprowadzonym na podjeździe, jest Chemin du plateau de Blu (4,4 km). W sumie do pokonania będzie 12,9 kilometra na sekcjach niepokrytych asfaltem.

Dwie ostatnie trudności dnia sprzyjają specjalistkom od klasyków. Côte des Begeres (1,7 km; 5,1%) i Côte du Val Perdu (1,8 km, 4%) wyrosną na ostatnich 9 kilometrach, a z drugiej z nich do mety pozostanie nieco pond 4 kilometry.

28 lipca (czwartek) – etap 5: Bar-le-Duc – Saint-Die-des-Vosges (175,6 km)

Przejazdowy etap w kierunku Wogezów, bardzo długi jak na standardy kolarstwa kobiet. Kolejny odcinek dla sprinterek, ale w finale organizatorzy zaprojektowali dość techniczny dojazd na metę, przez co dobre ustawienie, a być może dobrze wyliczona akcja na ostatnich 3 kilometrach rozstrzygną o losach zwycięstwa.

29 lipca (piątek) – etap 6: Saint-Die-des-Vosges – Rosheim (129,2 km)

Szósty etap zaprowadzi peleton do departamentu Dolny Ren, a w grze znowu powinny pojawić się specjalistki od klasyków. Na drodze do Rosheim pojawią się cztery podjazdy, w tym Côte de Boersch (2 km; 4,4%) na 8,5 kilometra przed metą. Za szczytem premii górskiej szosa wciąż pnie się do góry, a stromy zjazd gwarantuje wyścig rodem z ardeńskich klasyków.

30 lipca (sobota) – etap 7: Selestat – Le Markstein (127,1 km)

Wogezy, odcinek pierwszy. Siódmy etap poprowadzi przez Petit Ballon (9,3 km; 8,1%), Col du Platzerwasel (7,1 km; 8,3%), a w finale na najwyższy szczyt Wogezów, Grand Ballon (13,5 km; 6,7%). Wspinaczka na wysokość 1336 metrów n.p.m. to “dach wyścigu”, ale z linii premii górskiej do mety pozostaje 7,2 kilometra.

31 lipca (niedziela) – etap 8: Lure – La Super Planche des Belles Filles (123,3 km)

Wogezy, odcinek 2 i wielki finał wyścigu. Tu wyjaśni się klasyfikacji generalna wyścigu, a najlepsze zawodniczki w boju sprawdzi Ballon d’Alsace (8,7 km; 6,9%) oraz finałowa wspinaczka na La Super Planche des Belles Filles (7 km; 8,7%), ta sama, na której ścigał się peleton mężczyzn.

Historia Tour de France kobiet

Tour de France kobiet organizowano już w przeszłości. Pierwsza, jednodniowa, edycja odbyła się w 1955 roku przy udziale 41 zawodniczek. Wyścigu nie kontynuowano i pomysł pojawił się dopiero w latach 80. XX wieku.

Amaury Sport Organisation (ASO), wtedy pod nazwą Société du Tour de France, wyścig rozgrywało w latach 1984-1989 i te pierwsze sześć edycji to pierwsze kroki Tour de France kobiet. Impreza organizowana była wtedy przy Tour de France – każda edycja miała od 12 do 18 etapów – ale nie cieszyła się większym zainteresowaniem mediów i ASO zakończyło jej organizację tłumacząc to powodami finansowymi.

Po 1989 roku przez kolejne cztery lata w kalendarzu funkcjonował Tour de la CEE. W 1992 roku dziennikarz Pierre Boué doprowadził do powstania Tour cycliste féminin, od 1998 roku, po batalii prawnej z ASO, znanego jako Grande Boucle Féminine Internationale.

Wyścig w formie 12-14 etapowej funkcjonował do 2003 roku, a w latach 2005-2009 stał się kilkudniową etapówką, powoli tracącą na znaczeniu.

Tour de France kobiet dziś

Czym będzie się różniła tegoroczna edycja od poprzednich?

Wyścig nie jest już przybudówką, jak niegdyś jednodniowy wyścig La Course, ale pełnoprawną imprezą, która nie pokrywa się z imprezą mężczyzn. Zmagania na żywo będą relacjonowały stacje telewizyjne, a sprawa nagród finansowych będzie warta opisania, tym razem nie ze względu na ich zatrważającą niskość.

Dyrektorką wyścigu została była dziennikarka i prezenterka francuskiej telewizji, Marion Rousse, a choć w oficjalnych wydarzeniach pojawia się w towarzystwie dyrektora wyścigu mężczyzn, wyścig kobiet zdaje się mieć swoją przedstawicielkę i swój głos.

ASO w ostatnich latach rozbudowało portfolio organizowanych wyścigów kobiet i na bazie tych doświadczeń zdaje się przygotowywać wyścig w tych samych ramach co inne imprezy. Zmieniły się też przepisy Międzynarodowej Unii Kolarskiej: więcej regulacji to też większa standaryzacja i profesjonalizm organizacyjny, ponieważ powstała lista wymagań, które należy spełnić.

Wreszcie, peleton, który stanie na starcie, jest najbardziej sprofesjonalizowaną grupą w historii kolarstwa kobiet, która ostatnie 10 miesięcy poświęciła przygotowaniu się do tej imprezy. Pokazaniem się zainteresowani są wszyscy: sponsorzy ekip, zawodniczki, organizatorzy.

Pula nagród

Pula nagród to 247 530 euro, z czego 50 tysięcy euro otrzyma zwyciężczyni wyścigu. Drugie miejsce to 25 tysięcy, trzecie 10 tysięcy euro.

Za wygraną etapową kasa wyścigu wypłaci ekipie 4 tysiące euro, natomiast za posiadanie koszulki liderki jednej z klasyfikacji zespół liderki otrzyma 100 euro dziennie.

Wygranie klasyfikacji punktowej, górskiej lub młodzieżowej to nagroda w wysokości 3 tysięcy euro.

Technikalia

Bonifikaty czasowe na mecie: 10 – 6 – 4 sekundy. Na premiach bonusowych (etapy 3-7) do zdobycia dodatkowo 3 – 2 – 1 sekundy.

Zawodniczce, która upadnie lub zostanie zatrzymany przez defekt w strefie obejmującej 3 końcowe kilometry przed metą, zostaje zaliczony czas grupy, w której jechała w momencie wydarzenia. Zasada ta nie obowiązuje na etapach zakończonych podjazdami, czyli odcinkach siódmym i ósmym.

Koszulki:

generalna – żółta (maillot jaune)
punktowa – zielona (maillot vert)
górska – biała w czerwone grochy (polka dot jersey lub maillot a pois)
młodzieżowa (zawodniczki urodzone po 1 stycznia 2000 roku) – biała (maillot blanc)

Punkty do klasyfikacji punktowej (najlepsza 15-stka):

meta (etapy płaskie; 1, 2, 5 i 6): 50 – 30 – 20 – 18 – 16 – 14 – 12 – 10 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 pkt
meta (etapy górzyste; 3 i 4): 30 – 25 – 22 – 19 – 17 – 15 – 13 – 11 – 9 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2
meta (etapy górskie; 7 i 8): 20 – 17 – 15 – 13 – 11 – 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1

lotna premia: 25 – 20 – 17 – 15 – 13 – 11– 10 – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2

Punkty do klasyfikacji górskiej (kategoria podjazdu):

kat. 1: 10 – 8 – 6 – 4 – 2 – 1
kat. 2: 5 – 3 – 2 – 1
kat. 3: 3 – 2- 1
kat. 4: 1

Protokół covidowy

Zawodniczki startujące w wyścigu oraz obsługa ekip muszą przestrzegać przepisów dotyczących minimalizowania wpływu wirusa SARS-Cov-2 na rywalizację sportową i zdrowie publiczne. Wyścig liczy 8 etapów, przez co przed startem wykonane zostaną test metodą PCR, a tylko negatywny wynik pozwala na przystąpienie do rywalizacji.

Praktyka podczas Tour de France pokazała jednak, że sportowiec może zostać dopuszczony do rywalizacji, jeśli lekarze uznają, że ryzyko zarażenia innych jest bardzo niskie. Nie jest jasne czy te same kryteria stosowane będą w przypadku zawodniczek startujących w Tour de France Femmes.

Tour de France Femmes w TV

Etapy Tour de France Femmes będą relacjonowane na żywo. W Polsce zmagania będzie można oglądać dzięki stacji Eurosport 1 lub platformie Eurosport Player.

Godziny relacji telewizyjnej Tour de France Femmes:

niedziela (etap 1): 13:00 – 16:00
poniedziałek (etap 2): 14:00 – 17:00
wtorek (etap 3): 14:15 – 16:45
środa (etap 4): 14:15 – 16:45
czwartek (etap 5): 14:15 – 16:45
piątek (etap 6): 14:15 – 16:45
sobota (etap 7): 15:20 – 17:50
niedziela (etap 8): 15:15 – 18:00

mapki i profile: ASO