Peter Sagan najlepiej zarabiającym kolarzem

Słowak Peter Sagan to według francuskiej gazety “L’Equipe” najlepiej opłacany kolarz w zawodowym peletonie.

Kolarz ekipy Bora-hansgrohe zarabiać ma 5 milionów euro rocznie. To więcej niż zarobki przypisywane w poprzednich latach chociażby Alberto Contadorowi, który zarabiać miał ponad 4 miliony euro rocznie.

W zestawieniu 23 najlepiej zarabiających kolarzy znalazło się czterech kolarzy Team Ineos. Kontrakt Chrisa Froome’a opiewać ma na 4,5 miliona euro rocznie, Gerainta Thomasa na 3,5 miliona euro rocznie, natomiast 2,7 miliona zarabiać ma ich młodszy kolega i zwycięzca Tour de France Egan Bernal. Z kolei 2,5 miliona euro rocznie to suma mająca odzwierciedlać zarobki Michała Kwiatkowskiego, a 2,1 miliona otrzymuje Richard Carapaz.

Pensje tej piątki ekipy Ineos składają się na sumę 15,3 miliona euro, przy czy “L’Equipe” szacuje tegoroczny budżet brytyjskiego zespołu na 45 milionów euro.

Wśród najlepiej opłacanych jest też Fabio Aru, który w ekipie UAE Team Emirates zarabiać ma 2,6 miliona euro na rok. Włoch kontrakt z bliskowschodnią ekipą negocjował jeszcze w 2017 roku, najprawdopodobniej po zajęciu 5. miejsca w Tour de France.

Nieco mniej otrzymywać mają Julian Alaphilippe (2,3 miliona euro) oraz Alejandro Valverde (2,2 miliona euro).

Lider polskiej grupy CCC Team, Greg van Avermaet, zarabiać ma 1,6 miliona euro rocznie.

Francuski dziennik we wtorek sporo uwagi poświęcił ekonomii kolarstwa oraz wydatkom ekip, obok zestawienia zarobków publikując materiał, w którym cytowani są kolarscy managerowie.

Niestabilność naszego systemu ma swoje źródło w krótkich kontraktach sponsorskich

– przyznał Emmanuel Hubert, manager Arkea-Samsic. 

“L’Equipe” zauważa, że poza gigantami jak Total czy Ineos, w kolarstwie brakuje wielkich, międzynarodowych korporacji, które gotowe byłyby na dłuższe inwestycje. Według szacunków gazety, 75% budżetu ekip to wkład głównego sponsora, 20% zapewniają sponsorzy wspomagający, a 5% to pieniądze wypłacane przez organizatorów czy generowane przez merchandising.

Podobnie jak były prezydent UCI, Brian Cookson, przedstawiciele ASO oraz Hubert ciemno widzą podział zysków ze sprzedaży praw do transmisji wyścigów. Konsensusem zdaje się być ocena, że przychody generują trzy Grand Toury, pięć monumentów oraz mistrzostwa świata, a wpływy dla ekip pozwoliłyby co najwyżej opłacić kolejnego zawodnika.

Z drugiej strony, według “L’Equipe”, 75% wydatków ekip to wypłaty dla kolarzy i obsługi, co stanowić ma wartość większą niż około 60% w “przeciętnym przedsiębiorstwie” [we Francji w latach 2015-19 koszty zatrudnienia stanowiły 58% budżetu przedsiębiorstw; dla porównania w Polsce niecałe 45% – dane za OECD – przyp. red.]

Sky/Ineos wywołało wzrost pensji, oferując olbrzymie sumy za bycie pomocnikiem zawodnikom, którzy mogli by być liderami w innych ekipach

– powiedział Marc Biver, niegdyś manager Tour de Suisse i Astany.

Dziennikarze “L’Equipe” zwracają uwagę, że zawrotny wzrost cen na rynku transferowym nie jest tylko pokłosiem działalności brytyjskiej ekipy, ale sponsorujących ekipy bogaczy, jak Igor Makarov, Andy Rihs czy Oleg Tinkov.

Rożnica [między przedsiębiorstwem a ekipą kolarską] jest taka, że firmy mogą reinwestować, my próbujemy optymalizować nasze wyniki przez zawodników. Tylko tak zatrzymamy sponsora: jeśli ekipa ma wyniki, a nie jeśli zostanie jej 5 milionów euro na koniec sezonu

– tłumaczył Hubert.