Prezentacja Ronde van Vlaanderen 2019

Kwiecień to ulubiony miesiąc kolarskiego smakosza. Co niedzielę serwowana jest mu najwykwintniejsza uczta, jakiej długo nie doświadczy, choćby sypał złotem. To szaleństwo doznań rozpocznie 103. Ronde van Vlaanderen.

Popularna “Flandria” to symbol wiosennych klasyków rozgrywanych na brukach Belgii, Holandii i północnej Francji. Organizowany od czasów przedwojennej Europy koncertu mocarstw, dziś wyścig ten niesie ze sobą powiew legendy budowanej przez dekady na brukowanych pagórkach zdobiących chłostane zimnym wiatrem pola Flandrii.

Te na przestrzeni lat widziały wszystko – od wojen obracających Europę w perzynę, po powstanie europejskiej wspólnoty, której starania zbudowały nowy świat i umożliwiły sprowadzenie rywalizacji w sercu Europy do wyścigów na rowerach. Na kolarskiej niwie bergi Flandrii stały się testem wytrzymałości i zaradności, testem, którego zwycięskie przejście nie zostaje zapomniane. Wyścig i jego zwycięzcy co roku otrzymuje sporo uwagi kibiców i mediów, a dla wielu ścigających się jest celem sezonu lub kariery.

Z perspektywy kolarza wyścig nie wygląda tak magicznie – długa, wyczerpująca trasa, najeżona krótkimi (w większości brukowanymi) podjazdami, na których nachylenie przekracza momentami 20%, sprawia, że mity i marzenia rozsypują się proch. Ponad sześć godzin na rowerze brutalnie weryfikuje zamiary i plany każdego zawodnika, ale wygrana we “Flandrii” to osiągnięcie porównywalne ze zdobyciem koszulki lidera Tour de France.

Na oczach setek tysięcy stałych bywalców „Flandryjskiej Piękności” po raz 8. zaprezentuje się Maciej Bodnar (Bora-hansgrohe), w monumencie pojadą również Kamil Gradek i Łukasz Wiśniowski (CCC Team).

W gronie kobiet o zwycięstwo powalczy Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM), a uroki Flandrii nie ominą też Małgorzaty Jasińskiej (Movistar Team) i Katarzyny Pawłowskiej (Team Virtu Cycling Women).

Trasa Ronde van Vlaanderen 2019

175-osobowy peleton wyruszy z rynku w Antwerpii o 10:30. Na trasie o długości 270 kilometrów zobaczymy 17 w części wybrukowanych wzniesień i 5 płaskich odcinków brukowych.

Początkowe 120 kilometrów to jazda na południowy-wschód, w płaskim, co nie znaczy że łatwym, terenie. Zabawa na dobre rozpocznie się po 142 kilometrach, gdy na pierwszy ogień pójdzie Oude Kwaremont.

Ósmą z kolei wspinaczką, na 170 kilometrze, będzie Muur-Kapelmuur. Na ikonie kolarskiej Flandrii może dojść do wstępnej selekcji.

Przez ostatnie 70 kilometrów kolarze pokręcą się  w okolicy Oudenaarde,  po raz drugi wjadą na Oude Kwaremont (214 km) i pierwszy na Paterberg (217 km), a na 224 kilometrze zaliczą równie ciężki, brukowany Koppenberg.

Dalej pozostaną Steenbeekdries (230 km), Taaienberg (232 km) i Kruisberg (243 km), które po raz ostatni podprowadzą do Oude Kwaremontu (252 km) i Paterbergu (257 km).

Z końcowej wspinaczki do mety pozostanie 13 kilometrów. Finisz w Oudenaarde spodziewany jest w godzinach 16:45-17:41.

Podjazdy „Flandryjskiej Piękności” 2019:

1. (151 km przed metą) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk)
2. (140 km) Kortekeer (1000 m; 6,4% – maks. 17,1%)
3. (134 km) Ladeuze (1100 m; 5,8% – maks. 12,2%)
4. (130 km) Wolvenberg (645 m; 7,9% – maks. 17,3%)
5. (121 km) Leberg (950 m; 4,2% – maks. 13,8%)
6. (117 km) Berendries (940 m; 7% – maks. 12,3%)
7. (110 km) Tenbosse (450 m; 6,9% – maks. 8,7%)
8. (99 km) Muur-Kapelmuur (475 m; 9,3% – maks. 19,8%; całość po bruku)
9. (72 km) Kanarieberg (1000 m; 7,7% – maks. 14%)
10. (56 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk)
11. (53 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku)
12. (46 km) Koppenberg (600 m; 11,6% – maks. 22%; całość po bruku)
13. (40 km) Steenbeekdries (700 m; 5,3% – maks. 6,7%)
14. (38 km) Taaienberg (530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m bruk)
15. (27 km) Kruisberg/Hotond (2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m bruk)
16. (17 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk)
17. (13,5 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; całość po bruku)

Grupa faworytów

Z numerem jeden pojedzie Niki Terpstra. Holender po dołączeniu do Direct Energie nie prezentuje się źle, jednak obronę tytułu należałoby uznać za sporą niespodziankę.

Ciekawe czy za ciosem pójdzie Zdenek Stybar, tegoroczny triumfator Omloop Het Nieuwsblad i E3 BinckBank Classic. Czeski zawodnik we flandryjskim monumencie dotąd nie zajął miejsca na podium, ale jest w życiowej formie i stać go na przełamanie kolejnej bariery. Deceuninck – Quick Step może też liczyć na Boba Jungelsa, bo raczej nie na zwycięzcę sprzed dwóch lat, Philippe’a Gilberta.

Swoje pierwsze Ronde chce w końcu zdobyć Greg van Avermaet. Lider CCC Team pokazał na E3, że jest w odpowiedniej do tego dyspozycji, pod warunkiem, że na wysokości zadania stanie cała drużyna i Belg nie pokona ostatnich 60 kilometrów pozostawiony samemu sobie.

W końcowej grze należy się spodziewać gwiazd kolarstwa przełajowego Mathieu van der Poela (Corendon-Circus) i Wouta van Aerta (Jumbo-Visma). To będzie ich pierwsza bezpośrednia konfrontacja w wyścigu takiej rangi.

Zlekceważyć nie można Olivera Naesena (AG2R La Mondiale), Tiesja Benoota (Lotto Soudal), Alberto Bettiola (Education First), Matteo Trentina (Mitchelton-Scott), Michaela Mattchewsa (Team Sky), Johna Degenkolba (Trek-Segafrdeo) czy nawet Alejandro Valverde (Movistar).

Tym razem nieco niżej stoją akcje Petera Sagana (Bora-hansgrohe). Zwycięzca z 2016 roku wciąż nie wskoczył na swoje najwyższe obroty, mimo to w niedzielę możemy juz zobaczyć całkiem odmienionego Słowaka.

Lista startowa

Wyścig kobiet

Po raz 16. na trasie Ronde zaprezentuje się peleton kobiet. Panie pojadą na wydłużonym do 159 kilometrów dystansie, ze startem (10:55) i metą (15:09-15:35) w Oudenaarde.

Wyścig w pierwszej części odwiedzi 4 sektory brukowane, a większość z 10 podjazdów wyrośnie w drugiej części.

Ostatnie 42 kilometry w pełni pokryje się z trasą mężczyzn.

Podjazdy Ronde van Vlaanderen Vrouwen:

1. (105 km do mety) Achterberg (1500 m; 4,3%  maks. 11%)
2. (95 km) Leberg (950 m; 4,2% – maks. 13,8%)
3. (91 km) Berendries (940 m; 7% – maks.12,3%)
4. (84 km) Tenbosse (450 m; 6,9% – maks. 8,7%)
5. (73 km) Muur-Kapelmuur (475 m; 9,3% – maks. 19,8%; całość po bruku)
6. (46 km) Kanarieberg (1000 m; 7,7% – maks. 14%)
7. (41 km) Taaienberg (530 m; 6,6% – maks. 15,8%; 500 m bruk)
8. (27 km) Kruisberg/Hotond (2500 m; 5% – maks. 9%; 450 m bruk)
9. (17 km) Oude Kwaremont (2200 m; 4% – maks. 11,6%; 1500 m bruk)
10. (13 km) Paterberg (360 m; 12,9% – maks. 20,3%; 360 m; całość po bruku)

Faworytki Ronde van Vlaanderen 2019

Wyścigi kobiet w ostatnich sezonach rozstrzygały solowe akcje lub finisze z niewielkich grupek, a tylko raz finisz z większej grupy.

Po solowym zwycięstwie w Dwars door Vlaanderen faworytką wyścigu jest Ellen van Dijk (Trek-Segafredo). Holenderka na brukach “Ronde” wygrała w 2014 roku, także po solowym ataku, a w tym sezonie wsparta jest przez bardzo silny zespół Trek-Segafredo. Jej obecność w akcji zaczepnej na pewno odpali sygnały alarmowe w samochodach wielu ekip.

Świetna formę prezentuje mistrzyni Europy, Marta Bastianelli (Team Virtu Cycling Women). Włoszka w tym sezonie wygrała Ronde van Drenthe i Omloop van het Hageland, a w ścisłych czołówkach meldowała się w Omloop Het Nieuwsblad, Gandawa-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen i Strade Bianche. 31-latka będzie groźna zarówno w sprinterskiej rozgrywce, jak i w walce na flandryjskich bergach.

W gronie zawodniczek mających szansę na walkę o zwycięstwo są rzecz jasna Marianne Vos (CCC-Liv), Lucinda Brand (Team Sunweb) oraz Annemiek van Vleuten (Mitchelton-Scott). Nieco niespodziewanie do tego grona weszła za to ich rodaczka Lorena Wiebes (Parkhotel Valkenburg). 20-latka wygrała Nokere Koerse, wywalczyła drugie miejsca w Driedaagse Brugge-De Panne i Gandawa-Wevelgem, a “Flandria” będzie dla niej dużym testem i szansą na nowy kontrakt w jednej z czołowych ekip.

W przypadku finiszu z mniej lub bardziej okrojonej grupki, wysoko stoją szanse Kirsten Wild (WNT-Rotor), która skutecznie sprinty rozstrzygała w Driedaagse Brugge-De Panne i Gandawa-Wevelgem, a także Eleny Cecchini (Canyon-SRAM), która wspierała będzie Katarzyna Niewiadoma. Szybko finiszuje też Lotte Kopecky (Lotto Soudal Ladies) oraz Amy Pieters (Boels Dolmans) i ich obecność w czołówce także nie powinna zdziwić.

Czarnym koniem zmagań może być Belgijka Sofie De Vuyst (Parkhotel Valkenburg), dobrze wypaść powinny także Marta Cavalli i Elisa Balsamo (Valcar-PBM).

Lista startowa

Historia Wyścigu Dookoła Flandrii

Ojcem “Flandryjskiej Piękności” (Vlaanderens Mooiste) był Karel van Wynendaele. Kolarz, a później dziennikarz lokalnych gazet, zapragnął zorganizować wielki wyścig na wzór Paryż-Roubaix. Swój pomysł zaszczepił dziennikowi Sportwereld (po zmianach Het Nieuwsblad). Wyścig po raz pierwszy rozegrano w 1913 roku. Od tamtej pory zaledwie trzykrotnie nie doszedł do skutku, w czasie I Wojny Światowej.

Trasa imprezy, a także miejsca startu i mety, ulegały kilkukrotnie zmianom. Przed II wojną światową wyścig zwykle rozgrywano tego samego dnia co Mediolan–San Remo, dlatego do 1949 roku, z wyjątkiem jednej edycji, wszystkie zwycięstwa przypadły Belgom. Początkowo zawody prowadziły przez wszystkie większe miasta Flandrii.

Do końca lat 50-tych drogi pokrywał szuter lub charakterystyczne, grubo ciosane o nierównych kształtach “kocie łby”, stanowiąc naturalny element selekcji. Wraz z poprawą jakości dróg wyścig zaczął zatracać swój charakter. W odpowiedzi organizatorzy poszukali wiejskich dróg, na których zachował się ich pierwotny stan. W ten sposób sercem klasyku stały się Ardeny Flamandzkie, z ich specyficznymi, krótkimi, stromymi podjazdami po bruku.

Jak dotąd rekord w liczbie zwycięstw zatrzymał się na cyfrze 3. Tyle zwycięstw w swoim palmarès posiadają: Włoch Fiorenzi Magni (1949-51) oraz Belgowie Achiel Buysse (1940-41, 1943), Eric Leman (1970, 1972-73), Johan Museeuw (1993, 1995, 1998) i Tom Boonen (2005-06, 2012) oraz Szwajcar Fabian Cancellara (2010, 2013-14).

Polski rekord należy do Zbigniewa Sprucha, który w 1999 roku ukończył Ronde na 5. pozycji, a w 2000 finiszował na 9. miejscu.

W gronie kobiet Katarzyna Niewiadoma kończyła wyścig na 10. (2016), 8. (2017) i 9. (2018) miejscu. Najlepszy wynik osiągnęła Małgorzata Jasińska, która w 2018 finiszowała na 6. pozycji.

Raport	Podium
1999	Peter van Petegem	Frank Vanderbroucke	Johan Museeuw
2000	Andrei Tchmil	Dario Pieri	Romans Vainsteins
2001	Gianluca Bortolami	Eric Dekker	Denis Zanette
2002	Andrea Tafi	Johan Museeuw	Peter van Petegem
2003	Peter van Petegem	Frank Vanderbroucke	Stuart O'Grady
2004	Steffen Wesemann	Leif Hoste	Dave Bruylandt
2005	Tom Boonen	Andreas Klier	Peter van Petegem
2006	Tom Boonen	Leif Hoste	George Hincapie
2007	Alessandro Ballan	Leif Hoste	Luca Paolini
2008	Stijn Devolder	Nick Nuyens	Juan Antonio Flecha
2009	Stijn Devolder	Heinrich Haussler	Philippe Gilbert
2010	Fabian Cancellara	Tom Boonen	Philippe Gilbert
2011	Nick Nuyens	Sylvain Chavanel	Fabian Cancellara
2012	Tom Boonen	Filippo Pozzato	Alessandro Ballan
2013	Fabian Cancellara	Peter Sagan	Jurgen Roelandts
2014	Fabian Cancellara	Greg Van Avermaet	Sep Vanmarcke
2015	Alexander Kristoff	Niki Terpstra	Greg van Avermaet
2016	Peter Sagan	Fabian Cancellara	Sep Vanmarcke
2017	Philippe Gilbert	Greg Van Avermaet	Niki Terpstra
2018	Niki Terpstra	Mads Pedersen	Philippe Gilbert
2019	Alberto Bettiol	Kasper Asgreen	Alexander Kristoff
2020	Mathieu van der Poel	Wout van Aert	Alexander Kristoff
2021	Kasper Asgreen	Mathieu van der Poel	Greg van Avermaet
2023	Mathieu van der Poel	Dylan van Baarle	Valentin Madouas
2023	Tadej Pogacar	Mathieu van der Poel	Mads Pedersen

Wyścig kobiet:

Raport	Podium
2011	Annemiek van Vleuten	Tatiana Antoshina	Marianne Vos
2012	Judith Arndt	Kristin Armstrong	Joelle Numainville
2013	Marianne Vos	Ellen van Dijk	Emma Johansson
2014	Ellen Van Dijk	Elizabeth Deignan	Emma Johansson
2015	Elisa Longo Borghini	Jolien D'Hoore	Anna van der Breggen
2016	Elizabeth Deignan	Emma Johansson	Chantal Blaak
2017	Coryn Rivera	Gracie Elvin	Chantal Blaak
2018	Anna van der Breggen	Amy Pieters	Annemiek van Vleuten
2019	Marta Bastianelli	Annemiek van Vleuten	Cecilie Uttrup Ludwig
2020	Chantal van den Broeck-Blaak	Amy Pieters	Lotte Kopecky
2021	Annemiek van Vleuten	Lisa Brennauer	Grace Brown
2022	Lotte Kopecky	Annemiek van Vleuten	Chantal van den Broek-Blaak
2023	Lotte Kopecky	Demi Vollering	Elisa Longo Borghini

Pogoda

Słonecznie, z możliwością zachmurzenia, temperatura do 17 stopni Celsjusza, wiatr słaby.

Transmisja

Wyścig w całości pokaże kanał Eurosport 1, początek o godzinie 10:15. Obraz z rywalizacji kobiet będzie dostępny na Eurosport Player od 12.30.