Prezentacja Strade Bianche 2019. Na białych drogach Toskanii

autor: TomAsz :: 8 marca 2019, 09:57

Przed nami trzynaste starcie po szutrowych drogach Toskanii. Piazza di Campo w Sienie niecierpliwie oczekuje na nowego bohatera Strade Bianche.

Klasyk, który narodził się dopiero co, bo w 2007 roku, stanowi swego rodzaju fenomen. W tak krótkim czasie zjednał zarówno kolarzy, jak i najbardziej wybrednych kibiców sprzed telewizorów. Przepis na to był prosty. Zawodników rzucono na drogi, które przywołują obrazy dawnego, dla nas romantycznego kolarstwa, za którym tęskni się choćby z sentymentu. To po pierwsze. Po drugie drogi te, oprócz pięknych krajobrazów toskańskiej prowincji, są znakomitą areną do równie pięknego widowiska, z małymi dramatami i wielkimi zwycięstwami sportowców o dzielnych sercach.

W sobotę udział w tej szczególnej uczcie wezmą Małgorzata Jasińska, Katarzyna Niewiadoma, Anna Plichta i Agnieszka Skalniak oraz u panów Michał Gołaś, Tomasz Marczyński, Łukasz Wiśniowski, Maciej Bodnar i Rafał Majka.

Trasa Strade Bianche 2019

Trasa pozostała bez zmian i liczy 184 kilometrów. Po starcie z Sieny kolarze wykonają pętlę na południe od toskańskiego miasta. Szutrowych odcinków (“sterrati”) jest 11, o łącznej długości 63 km (34,2% całej trasy).

Zdecydowanie najtrudniejszy sektor to Monte Sante Marie (130 km), za którym pozostaną Monteaperti (160 km), strome Colle Pinzuto (164 km) oraz Le Tofle (171 km). Sama końcówka tradycyjnie zawita na wąską i stromą 900-metrową uliczkę, prowadzącą na Piazza di Campo.

Zawodnicy na trasę wyruszą o 10:35, u celu spodziewani są między 15:14 a 15:44.

Wyścig kobiecego peletonu również pozostał nieruszony. Liczy 136 kilometrów, a na trasie znajdzie się 8 odcinków i 31,4 km “białych dróg” (23,1%). Początek oraz ostatnie 37 km pokryje się z wyścigiem panów – w końcówce kolarki pokonają zarówno Pinzuto, jak i Tofle, finiszując na rynku w Sienie około 13:15.

Sektory “białych dróg” Strade Bianche 2019:

1. Vidritta (2,1 km)                   16,6 - 19,7 km
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 30,8 km
3. Radi (4,4 km)                       36,9 - 41,3 km
4. La Piana (5,5 km)                   47,6 - 53,1 km
5. Lucignano d’Asso (11,9 km)          75,8 - 87,7 km
6. Pieve a Salti (8 km)                88,7 - 96,7 km
7. Martino in Grania (9,5 km)          111,7 - 121,2 km
8. Monte Sante Marie (11,5 km)         130,0 - 141,5 km
9. Monteaperti (0,8 km)                160,0 - 160,8 km
10. Colle Pinzuto (2,4 km)             164,6 - 167,0 km
11. Le Tolfe (1,1 km)                  171,0 - 172,1 km

Sektory “sterrati” Strade Bianche Donne 2019:

1. Vidritta (2,1 km)                   17,6 - 19,7 km
2. Bagnaia (5,8 km)                    25,0 - 30,8 km
3. Radi (4,4 km)                       36,9 - 41,3 km
4. La Piana (5,5 km)                   47,6 - 53,1 km
5. Martino in Grania (9,5 km)          67,9 - 77,4 km
6. Monteaperti (0,8 km)               112,0 - 112,8 km
7. Colle Pinzuto (2,4 km)             116,6 - 119,0 km
8. Le Tolfe (1,1 km)                  123,0 - 124,1 km

Faworyci i faworytki Strade Bianche

Wyścig mężczyzn

W stawce 147 zawodników znajdzie się trzech zwycięzców Strade Bianche, ubiegłoroczny Tiesj Benoot (Lotto Soudal), Zdenek Stybar (Deceuninck-Quick Step) i Moreno Moser (Nippo Vini Fantini Faizane). O ile Włoch jest cieniem kolarza z 2013 roku, to zarówno Belg, jak i Czech przystąpią do wyścigu z mocnym postanowieniem powtórki.

CCC Team poprowadzi Greg van Avermaet, który w 2015 przegrał tylko ze Stybarem, a dwa lata później Belga wyprzedził Michał Kwiatkowski. W sobotę mistrz olimpijski powinien trzymać na radarze debiutanta w Strade Juliana Alaphillipe’a (Deceuninck-Quick Step). Francuz bardzo mocno rozpoczął sezon, z silnym postanowieniem osiągnięcia sukcesu na “białych drogach”.

Astana stawia na Alexeya Lutsenkę, a Movistar z jedynką wysuwa Richarda Carapaza. Liczyć się również powinni kolarze z Danii Michael Valgren (Dimension Data) i Jakob Fuglsang (Astana). Do pięknych wspomnień z zeszłego roku chce nawiązać Wout van Aert (Jumbo-Visma), Team Sky ma Gerainta Thomasa i Gianniego Moscona, Lotto Soudal, obok Benoota, może liczyć na Tima Wellensa, a Team Sunweb na pierwszą linię rzuci Sama Oomena i Roberta Powera.

Pełny smak “sterrati” wreszcie pozna Rafał Majka,. Polak posiada łatwość wplątywania się w kraksy, dlatego można wątpić czy to nie zbyt ryzykowny start dla kolarza Bora-hansgrohe w drodze do Giro d’Italia. W niemieckim zespole wysoko może też się uplasować Maximilian Schachmann.

Czarny koń zawodów? Rewelacja z Algarve, Tadej Pogačar (UAE Team Emirates).

Wyścig kobiet

Listę startową otwiera ubiegłoroczna zwyciężczyni, mistrzyni świata Anna van der Breggen. Zawodniczka Boels Dolmans pojedzie z obstawą m.in. czwartej przed rokiem Chantal Blaak czy Dunki Anniki Langvad, znanej lepiej z tras MTB. Van der Breggen za sobą ma już starty poza szosą i przetarcie w Omloop Het Nieuwsblad, w Toskanii na pewno pojedzie po zwycięstwo.

W poprzednich edycjach trzy razy druga do mety dojeżdżała Katarzyna Niewiadoma. Dla Polki włoski klasyk to tradycyjnie pierwszy ważniejszy start sezonu, w którym walczyła będzie o podium. Polka dwukrotnie przegrywała wyścig na finiszu, a przed rokiem została w niewspółpracującej grupce za plecami Van der Breggen. 24-latce nie brakuje sił ani orientacji, wszystko leży zatem w taktycznym rozegraniu finału. Tu na pomoc przyjść powinien silny zespół, m.in. z Aleną Amialiusik.

W grze liczyć się powinna Annemiek van Vleuten. Zawodniczka Mitchelton-Scott sezon rozpoczęła 4. miejscem w Omloop Het Nieuwsblad, a w Toskanii atakować powinna wraz z Amandą Spratt i świetnie wspinającą się Lucy Kennedy.

Grupę Bigla poprowadzi młoda Dunka Cecilie Uttrup Ludwig, dla której będzie to pierwszy w sezonie sprawdzian w roli liderki.

Na starcie zabraknie Elisy Longo Borghini, co zespół Trek-Segafredo skłoni pewnie do postawienia na Ruth Winder. Amerykanka potrafi się wspinać i należy do grona sprawnie finiszujących, co przy wsparciu silnej ekipy może umożliwić jej walkę o miejsce na podium.

Dobrze na toskańskich drogach radziła sobie przed dwoma laty Shara Gillow (FDJ Nouvelle Aquitaine Futuroscope), a w roli jokerów w peletonie widzieć można także mistrzynię Polski Małgorzatę Jasińską (Movistar Team), Lucindę Brand (Team Sunweb) czy Janneke Ensing (Ale Cipollini).

Historia Strade Bianche

Strade Bianche narodził w październiku 2007 roku i przez pierwsze lata rozgrywany był pod nazwą Monte Paschi Eroica. Wzorował się na cieszącym się wielką popularnością wyścigu amatorów “Le strade bianche Sieny”, który w Toskanii prowadził odcinkami żwirowych dróg „sterrati”. – Kolarstwo potrzebuje czegoś nowego, zawodnicy nowej motywacji. W zawodach dla amatorów egzystuje duch, braterstwo, coś co nowoczesne kolarstwo utraciło. Monte Paschi Eroica jest drogą do odnalezienia promyków przeszłości – mówił wówczas Angelo Zomegnan, dyrektor RCS Sport, a Daniele Bennati po zobaczeniu trasy wieszczył: – To będzie wyścig, który może stać się ważnym klasykiem.

Pierwszą Eroicę zdobył ówczesny wicemistrz świata Aleksandr Kołobniew, a na 21. miejscu finiszował Hubert Kryś. Druga edycja została przeniesiona na początek marca i w tym terminie odbywa się do dzisiaj. Pierwsze swoje zwycięstwo zapisał wówczas Fabian Cancellara, powtarzając później ten wyczyn w latach 2012 i 2016. Szwajcar jest jedynym zawodnikiem, który wygrał Strade Bianche trzy razy. W nagrodę organizator przypisał jego nazwisko do najtrudniejszego odcinka “białych dróg” – Monte Sante Marie.

Wyścig szybko piął się na drabince prestiżu, dołączając w sezonie 2017 do cyklu WorldTour. Od 2015 roku na trasie Strade Bianche ściga się peleton kobiet.

W 2014 roku wielkie chwile przeżywali polscy kibice, gdy w koszulce z orzełkiem na piersi po zwycięstwo sięgnął Michał Kwiatkowski. 28-latek po raz drugi dał popis swojego kunsztu w sezonie 2017. W rywalizacji kobiet trzy ostatnie wyścigi kończyła na drugim miejscu Katarzyna Niewiadoma.

Z naszego archiwum

Rok	Zwycięzca	Drugie miejsce	Trzecie miejsce
2007	Aleksandr Kołobniew	Marcus Ljungqvist	Mychajlo Chalilov	Nasza relacja
2008	Fabian Cancellara	Alessandro Ballan	Linus Gerdemann	Nasza relacja
2009	Thomas Lövkvist	Fabian Wegmann	Martin Elmiger	Nasza relacja
2010	Maksim Iglinski	Thomas Lövkvist	Michael Rogers	Nasza relacja
2011	Philippe Gilbert	Alessandro Ballan	Damiano Cunego	Nasza relacja
2012	Fabian Cancellara	Maksim Iglinski	Rinaldo Nocentini	Nasza relacja
2013	Moreno Moser	Peter Sagan	Rinaldo Nocentini	Nasza relacja
2014	Michał Kwiatkowski	Peter Sagan	Alejandro Valverde	Nasza relacja
2015	Zdenek Stybar	Greg van Avermaet	Alejandro Valverde	Nasza relacja
2016	Fabian Cancellara	Zdenek Stybar	Gianluca Brambilla	Nasza relacja
2017	Michał Kwiatkowski	Greg van Avermaet	Tim Wellens	Nasza relacja
2018	Tiesj Benoot	Romain Bardet	Wout van Aert	Nasza relacja

Strade Bianche Donne

Rok	Zwyciężczyni	Drugie miejsce	Trzecie miejsce
2015	Megan Guarnier	Elizabeth Armitstead	Elisa Longo Borghini	Nasza relacja
2016	Elizabeth Armitstead	Katarzyna Niewiadoma	Emma Johansson	Nasza relacja
2017	Elisa Longo Borghini	Katarzyna Niewiadoma	Elizabeth Deignan	Nasza relacja
2018	Anna van der Breggen	Katarzyna Niewiadoma	Elisa Longo Borghini	Nasza relacja