Przewodnik po konkurencjach kolarstwa torowego

Od środy do niedzieli w podwarszawskim Pruszkowie rozgrywane będą mistrzostwa świata w kolarstwie torowym. Dla wszystkich tych, którzy zamierzają je śledzić na żywo lub przez środki masowego przekazu przygotowaliśmy przewodnik po konkurencjach.

Kolarstwo torowe, ze względu na bogactwo konkurencji, wydawać się może bardzo skomplikowane i przez to nieco zniechęcające dla osób, które nie całkiem rozumieją o co w tym wszystkim chodzi. Spieszymy wyjaśnić co i jak, żeby podczas pięciu dni rywalizacji o medale mistrzostw świata wszystko było bardziej oczywiste, a satysfakcja z uczestniczenia w tym wydarzeniu tym samym większa.

Konkurencje rozgrywane na kolarskich welodromach dzielą się na dwa rodzaje: sprinterskie oraz średniodystansowe. Podczas mistrzostw świata w Pruszkowie kolarki i kolarze rywalizować będą w 10 z tych konkurencji, których dokładne opisy znajdziecie poniżej.

KONKURENCJE SPRINTERSKIE

Sprint drużynowy

W sprincie drużynowym startują zespoły trzyosobowe, które rywalizują na dystansie 3 okrążeń – każdy z zawodników prowadzi zespół przed jedno kółko. W przypadku kobiet wyścig rozgrywany jest w dwuosobowych składach rywalizujących odpowiednio na dwóch okrążeniach.

Fazy: kwalifikacje | 1. runda | finał

Mistrzowie świata w drużynowym sprincie (2018): Holandia (Nils van Thoenderdaal, Harrie Lavreysen, Jeffrey Hoogland) | Niemcy (Miriam Welte, Kristina Vogel)
Mistrzowie olimpijscy w drużynowym sprincie (2016): Wielka Brytania (Phillip Hindes, Jason Kenny i Callum Skinner) | Chiny (Jinjie Gong i Tianshi Zhong)

Sprint indywidualny

Sprint indywidualny, zwany również klasycznym, jest rozpoczynany od eliminacji w formie wyścigu na 200 metrów ze startu lotnego. Na podstawie uzyskanych czasów zawodnicy kwalifikowani są do kolejnych “biegów”, w których startuje po 2 zawodników na dystansie 3 okrążeń (w przypadku toru w Pruszkowie liczącego 250 metrów).

Fazy: kwalifikacje | 1/16 | 1/8 | ćwierćfinał | półfinał | finał

Mistrzowie świata w sprincie (2018): Matthew Glaetzer (Australia) | Kristina Vogel (Niemcy)
Mistrzowie olimpijscy w sprincie (2016): Jason Kenny (Wielka Brytania) | Kristina Vogel (Niemcy)

Keirin

Keirin to sprinterska konkurencja, w której startuje od 4 do 9 zawodników. Przez pierwsze kilka okrążeń podążają oni za pilotem jadącym na dernie (rodzaju motoroweru o napędzie elektrycznym), który stopniowo zwiększa tempo do około 50km/h. W trakcie tego “rozbiegu” kolarze zajmują jak najlepsze miejsca do startu lotnego. Ten następuje po zjechaniu dernisty na bok, a kolarze rywalizują przez 3 okrążenia.

Fazy: 1. runda | repasaże 1. rundy | 2. runda | finał

Mistrzowie świata w keirinie (2018): Fabian Hernando Puertas Zapata (Kolumbia) | Nicky Degrendele (Belgia)
Mistrzowie olimpijscy w keirinie (2016): Jason Kenny (Wielka Brytania) | Elis Ligtlee (Holandia)

1km/500m ze startu zatrzymanego

Wyścigi ze startu zatrzymanego na 1km (w przypadku mężczyzn) i 500m (w przypadku kobiet) to, z punktu widzenia kibica szosowego, nic innego jak niezwykle krótka czasówka. Ośmiu zawodników lub zawodniczek z najlepszym czasem w kwalifikacjach awansuje do finału, w którym startują indywidualnie.

Fazy: kwalifikacje | finał

Mistrzowie świata w 1km/500m ze startu zatrzymanego (2018): Jeffrey Hoogland (Holandia) | Miriam Welte (Niemcy)

KONKURENCJE ŚREDNIODYSTANSOWE

Wyścig drużynowy na dochodzenie

W wyścigu drużynowym na dochodzenie jednocześnie udział biorą dwie czteroosobowe drużyny, startujące z przeciwległych prostych na torze. Czasem drużyny jest czas uzyskany przez jej trzeciego zawodnika przekraczającego linię mety.

Fazy: kwalifikacje | 1. runda | finał

Mistrzowie świata w druż. wyścigu na dochodzenie (2018): Wielka Brytania (Edward Clancy, Kian Emadi, Ethan Hayter, Charlie Tanfield) | USA (Kelly Catlin, Chloe Dygert, Kimberly Geist i Jennifer Valente)
Mistrzowie olimpijscy w druż. wyścigu na dochodzenie (2016): Wielka Brytania (Steven Burke, Edward Clancy, Owain Doull i Sir Bradley Wiggins)) | Wielka Brytania (Katie Archibald, Elinor Barker, Joanna Rowsell Shand i Laura Trott)

Wyścig indywidualny na dochodzenie

W wyścigach indywidualnych na dochodzenie jednocześnie na torze rywalizuje po dwóch zawodników, którzy ruszają z przeciwległych stron. W przypadku mężczyzn wyścig rozgrywany jest na dystansie 4km, w przypadku kobiet na 3km.

Fazy: kwalifikacje | finał

Mistrzowie świata w wyścigu ind. na dochodzenie (2018): Filippo Ganna (Włochy) | Chloe Dygert (USA)

Wyścig punktowy

To wyścig indywidualny, w którym wszyscy uczestnicy startują w jednym czasie na dystansie 25km (kobiety) lub 40km (mężczyźni). Na części okrążeń, najczęściej na co dziesiątym, na zawodników czekają punkty, w oparciu o które tworzona jest klasyfikacja konkurencji i wyłania się późniejszego jej zwycięzcę. Dodatkowe punkty (20) zdobyć można poprzez nadrobienie okrążenia w stosunku do grupy głównej.

Fazy: finał

Mistrzowie świata w wyścigu punktowym (2018): Cameron Meyer (Australia) | Kirsten Wild (Holandia)

Omnium

To torowy wielobój składający się ze scratchu, wyścigu eliminacyjnego, wyścigu punktowego oraz wyścigu tempo. Ten ostatni jest swoista nowością w obecnie rozgrywanej formule omnium. Polega on na zdobywaniu przez uczestników wyścigu punktów na lotnych premiach, wyznaczonych na każdym okrążeniu z wyjątkiem pierwszych pięciu. Za każdy taki finisz czeka po 1 punkcie. Dodatkowe 4 zdobywać można nadrabiając okrążenie nad peletonem. W klasyfikacji generalnej omnium zawodnicy zbierają punkty za miejsca zajmowane w poszczególnych startach – za zwycięstwo jest ich 40, za 2. miejsce 38, za trzecie 36 itd.

Fazy: 1/4 scratch | 2/4 wyścig tempo | 3/4 wyścig eliminacyjny | 4/4 wyścig punktowy

Mistrzowie świata w omnium (2018): Szymon Sajnok (Polska) | Kirsten Wild (Holandia)
Mistrzowie olimpijscy w omnium (2016): Elia Viviani (Włochy) | Laura Trott (Wielka Brytania)

Scratch

Scratch to wyścig indywidualny, w którym wszyscy uczestnicy startują w jednym czasie na dystansie 15 kilometrów. W odróżnieniu od wyścigu punktowego, tutaj wygrywa zawodnik, który jako pierwszy przekroczy linię mety. Tym samym scratch jest najbardziej podobny do wyścigu szosowego, w którym peleton jedzie razem, a poszczególni zawodnicy podejmują się prób ucieczek.

Fazy: finał

Mistrzowie świata w scartchu (2018): Yauheni Karaliok (Białoruś) | Kirsten Wild (Holandia)

Madison

Madison, nazwany również wyścigiem amerykańskim, jest wyścigiem punktowym, w którym zawodnicy startują w parach. Specyfika wyścigu polega na tym, że a w danym momencie ściga się tylko jeden zawodnik z pary, a drugi w tym czasie odpoczywa, jadąc wolniejszym tempem po górnej części toru. Zmiana zawodników następuje poprzez charakterystyczne wypchnięcie za rękę zawodnika wychodzącego na zmianę przez tego, który z niej schodzi. Nazwa wyścigu wywodzi się od miejsca, w którym rozegrany został on po raz pierwszy – nowojorskiego Madison Square Garden.

Fazy: finał

Mistrzowie świata w madisonie (2017): Niemcy (Roger Kluge, Theo Reinhardt)  | Wielka Brytania (Katie Archibald, Emily Nelson)