“Tryptyk ardeński” część druga, a zatem 82. edycja “Walońskiej Strzały”. Czy serie Alejandro Valverde i Anny van der Breggen zostaną podtrzymane?
La Fleche Wallonne kojarzy się z jednym – stromą ścianką w Huy, na której od długich, długich lat objawia się nam zwycięzca. Prowadząca do mety droga wyśmienicie wpasowuje się w charakterystykę kolarzy posiadających dynamiczne przyspieszenie oraz wielką wytrzymałość, wymaganą po 200 kilometrach nerwowej jazdy drogami Walonii. Organizator od kilku lat stara się utrudnić zawody, w tym również uciekł się do tej sztuczki, ale o zmianę zgranego scenariusza, czyli zawiązanie decydującej akcji przed finałowym podjazdem, będzie niezmiernie trudno.
W elitarnej stawce zobaczymy Michała Kwiatkowskiego, Michała Gołasia i Łukasza Wiśniowskiego (Team Sky), wracającego po przeszło miesięcznej przerwie Rafała Majkę i Pawła Poljańskiego (Bora-hansgrohe) oraz Tomasza Marczyńskiego (Lotto Soudal).
W wyścigu kobiet o najwyższą pulę zagra Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM), trudy Ardenów nie ominą również Małgorzaty Jasińskiej (Movistar), Katarzyny Pawłowskiej (Team Virtu), Anny Plichty (Boels – Dolmans) i Agnieszki Skalniak (Experza-Footlogix).
Organizatorzy od kilku lat żonglują miastami startowymi, tym razem przyjemność pożegnania kolarzy spadnie na mieszkańców Seraing. Peleton kręcąc się niedaleko Liege trafi do położonego nad rzeką Moza miasta Huy, gdzie od 1984 roku znajduje się meta wyścigu.
Start o godzinie o 11:35, finisz planowany jest nie wcześniej niż o 16:08.
Dystans La Fleche Wallone wyniesie 198,5 km. Na trasie znajdzie się jedenaście punktowanych podjazdów, o dwa więcej niż przed rokiem. W pierwszej części zostały dołożone znane z Liege-Bastogne-Liege przełęcze la Vecquee (65 km; 6,7 km; 4,9%) i La Redoute (82 km; 2 km; 8,9%).
Końcówka pokryje się z ubiegłoroczną, kolarze wykonają dwie pętle, każda o długości 29 kilometrów. Mur de Huy (1,3 km 9,6%) wyrośnie trzy razy, za pierwszym 58 kilometrów przed metą, następnie 29 kilometrów przed kreską. Dalej pozostaną Cote d’Ereffe (182 km; 2,1 km; 5%), Cote de Cherave (193 km; 1,3 km; 8,1%) i kilkuminutowy finał na “Chemin des Chapelles”.
“Droga kapliczek” zaczyna się łagodnie, jednak gdy do mety pozostaje 900 metrów, nachylenie skocze do 10% i nie odpuszcza, a momentami dochodzi do 17%. Podjazd wypłaszcza się nieco dopiero na ostatnich 100 metrach. Pokonanie ścianki to nie tylko kwestia mocnych nóg, ale przede wszystkim dobrego rozłożenia sił i chłodnej głowy. Wspinaczkę należy rozpocząć w samym czubie i, jak pokazuje historia, ruszyć z kopyta niespełna 200 metrów przed kreską.
Z numerem jeden wyruszy zwycięzca czterech ostatnich edycji Alejandro Valverde. Zawodnik Movistar od wczesnej wiosny prezentuje świetną dyspozycję, dlatego zapowiada się na kolejną powtórkę.
Kto może zdetronizować 37-letniego władcę Strzały? Grono kandydatów nie jest szerokie, największe szanse daje się tu Julianowi Alaphilippe’owi, który już dwukrotnie finiszował zaraz za Hiszpanem. Kolarz Quick-Step Floors nabył trochę doświadczenia, posiada również motywację do zdetronizowania starego mistrza.
Wysoko mierzy Dylan Teuns (BMC Racing). 26-letni Belg niespodziewanie w zeszłym roku wskoczył na podium, a późniejszymi wynikami udowodnił, że nie był to tylko przypadek. Teuns celował w Ardeny i nie powinien zawieść.
W drużynie Sky po niedzielnym Amstel Gold Race wyżej należy oceniać szanse Sergio Henao niż Michała Kwiatkowskiego. W Lotto Soudal przynajmniej o top10 powalczy Tim Wellens.
Wiosny chyba nie uratuje Daniel Martin (UAE Team Emirates), który trzykrotnie stawał na podium Strzały, ale ostatnio jest tylko cieniem samego siebie. Za to Francuzi wierzą w przebłysk geniuszu kogoś z trójki Warren Barguil (Fortuneo – Samsic), David Gaudu (Groupama – FDJ), Romain Bardet (AG2R La Mondiale).
Pod radarem latają póki co Kanadyjczyk Michael Woods (EF Education First-Drapac), który na stromiznach tego typu radzi sobie znakomicie, a także nieobliczalny Jesus Herrada (Cofidis). W czołówce zdziwić nie może obecność Duńczyka Jakoba Fuglsanga (Astana), który silne nogi zademonstrował na trasie Amstel Gold Race.
Od 1998 roku rozgrywany jest wyścig La Flèche Wallonne Femmes, zaliczany obecnie do Women’s WorldTour.
21. edycja poprowadzi na dystansie 118,5 km, ze startem i metą w Huy. Organizatorzy zaplanowali 6 ardeńskich wspinaczek. Końcówka poprowadzi 29-km rundą, z dwukrotną wspinaczką na Mur de Huy (1,3 km; 9,3%), Cote d’Ereffe (182 km; 2,1 km; 5%) i Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%).
Start o godzinie 10:45, zwyciężczynię poznamy około godziny 14:00.
Ikoną wyścigu pozostaje Marianne Vos, która wygrała pięć razy (2007, 2008, 2009, 2011, 2013), ale Holenderka nie prezentuje obecnie tej samej klasy co kiedyś. Po piętach zaczyna jej deptać triumfatorka trzech ostatnich edycji, Anna van der Breggen, która ponownie jest główną faworytką.
Szyki zawodniczce Boels Dolmans spróbuje pomieszać Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM). W czołówce powinniśmy również ujrzeć reprezentantkę RPA Asleigh Moolman-Pasio (Cervelo-Bigla) oraz Holenderkę Annemiek van Vleuten (Mitchelton-Scott).
Początki klasyku sięgają lat 30 ubiegłego stulecia, kiedy brukselscy dziennikarze, Albert Van Laethem i Paul Beving z gazety „Les Sport”, wysunęli propozycję zorganizowania zawodów, które połączyłyby ze sobą Tournai i Liège – miasta leżące na przeciwległych krańcach Walonii.
Impreza zaistniała w 1936 roku i nie odbyła się tylko raz – w 1940 roku – ze względu na działania wojenne. Początkowo wyścig przebiegał różnymi trasami i liczył nawet 300 kilometrów. Zawody aż do połowy lat 70. były zdominowane przez Belgów, epizodycznie przebijali się jedynie Francuzi, Szwajcarzy i Włosi. W następnych latach lista zwycięzców została wzbogacona o flagi innych państw. Do tej pory nazwiska zwycięzców pochodzą z 11 krajów (Belgia – 38, Włochy – 18, Francja – 8, Hiszpania – 8, Szwajcaria i Dania – 2, Niemcy, Holandia, USA, Australia i Luksemburg – 1).
Alejandro Valverde z pięcioma triumfami (2006, 2014, 2015, 2016, 2017) jest rekordzistą Strzały. Czterech kolarzy wygrywało trzy razy – Marcel Kint, Eddy Merckx, Moreno Argentin i Davide Rebellin. Warto też przypomnieć takie nazwiska triumfatorów jak: Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault, Giuseppe Saronni, Laurent Fignon i Laurent Jalabert.
W 2014 roku na trzecim miejscu finiszował Michał Kwiatkowski.
Wyścig mężczyzn:
1999 Michele Bartoli Maarten den Bakker Mario Aerts 2000 Francesco Casagrande Rik Verbrugghe Laurent Jalabert 2001 Rik Verbrugghe Ivan Basso Jorg Jaksche 2002 Mario Aerts Unai Etxebarria Michele Bartoli 2003 Igor Astarloa Aitor Osa Aleksandr Shefer 2004 Davide Rebellin Danilo di Luca Matthias Kessler 2005 Danilo di Luca Kim Kirchen Davide Rebellin 2006 Alejandro Valverde Samuel Sanchez Karsten Kroon 2007 Davide Rebellin Alejandro Valverde Danilo di Luca 2008 Kim Kirchen Cadel Evans Damiano Cunego 2009 Davide Rebellin Andy Schleck Damiano Cunego 2010 Cadel Evans Joaquim Rodriguez Alberto Contador 2011 Philippe Gilbert Joaquim Rodriguez Samuel Sanchez 2012 Joaquim Rodriguez Michael Albasini Philippe Gilbert 2013 Daniel Moreno Sergio Henao Carlos Betancur 2014 Alejandro Valverde Daniel Martin Michał Kwiatkowski 2015 Alejandro Valverde Julian Alaphilippe Michael Albasini 2016 Alejandro Valverde Julian Alaphilippe Daniel Martin 2017 Alejandro Valverde Daniel Martin Dylan Teuns
Wyścig kobiet:
2007 Marianne Vos Nicole Cooke Judith Arndt 2008 Marianne Vos Marta Bastianelli Judith Arndt 2009 Marianne Vos Emma Johansson Claudia Lichtenberg 2010 Emma Pooley Nicole Cooke Emma Johansson 2011 Marianne Vos Emma Johansson Judith Arndt 2012 Evelyn Stevens Marianne Vos Linda Villumsen 2013 Marianne Vos Elisa Longo Borghini Asleigh Moolman 2014 Pauline Ferrand-Prevot Elizabeth Deignan Elisa Longo Borghini 2015 Anna van der Breggen Annemiek van Vleuten Megan Guarnier 2016 Anna van der Breggen Evelyn Stevens Megan Guarnier 2017 Anna van der Breggen Elizabeth Deignan Katarzyna Niewiadoma
Eurosport 1, początek godzina 14:30. Wyścig kobiet przebiegnie bez kamer telewizyjnych.
mapki i profile: ASO