Recenzja: “Ventoux”

Najnowsza książka Jeremy’ego Whittle opowiada dramatyczną historię Ventoux. 

13 lipca minie dokładnie pół wieku odkąd na zboczach “Giganta Prowansji”, legendarnej Mont Ventoux, zmarł Tom Simpson. Pierwszy brytyjski lider Tour de France, były mistrz świata, zwycięzca Mediolan-Sanremo i Wyścigu dookoła Flandrii. Przez potomnych zapamiętany jako oszust i pierwsza śmiertelna ofiara dopingu. “Góra Wiatrów” nie pozwala zająć stanowiska pośrodku: coś musi być albo czarne, albo białe. Tak nad brytyjskim kolarzem zapadł werdykt. Organizatorzy Tour de France postanowili w tym roku uniknąć jakichkolwiek konotacji z Simpsonem i swoim wyścigiem. Na trasie zabraknie więc nie tylko Mont Ventoux, ale i jakiegokolwiek upamiętnienia zawodnika Peugeota.

Co nie udało się ASO, naprawić postanowił Jeremy Whittle. Jego najnowsza książka “Ventoux: Sacrifice and Suffering on the Giant of Provence”, czyli po polsku “Ventoux: poświęcenie i cierpienie na Gigancie Prowansji” opowiada o legendzie tytułowej góry. Gdy recenzowałem jego poprzednią książkę “Bad Blood”, powiedział mi, że dla niego była podróżą, która ciągle trwa. Czytając “Ventoux” ciężko nie odnieść wrażenia, że to jej kolejny etap. Wędrówki przez niebezpieczne labirynty kolarskiej kultury, gdzie wielki bohater może okazać się zaraz jeszcze większym oszustem, a przyjemny mit, jedynie zasłoną dymną.

Whittle opowiada o swojej wieloletniej fascynacji Mont Ventoux, zaszczepionej w młodym Brytyjczyku przez kontrowersję i legendę Toma Simpsona. Opisuje swoje pierwsza wyjazdy do Prowansji i pierwsze podjazdy na “Górę Wiatrów”, by szybko przejść do historii góry i kultury regionu. Dowiemy się zatem sporo o jedzeniu i szlachetnych trunkach z tego regionu, a także kulturze i ludziach żyjących w cieniu tego miejsca. Wszystko, co z tym związane wydaje się piękne i proste. Gdy wracamy do kolarstwa, sprawy nieco się komplikują. Kolejne rozdziały poprzedzielane są “retrospekcjami” Simpsona wspinającego się pod Ventoux, tego feralnego i upalnego 13 lipca 1967. Z każdym kilometrem i każdym rozdziałem, wykończony kolarz odchodzi od zmysłów i pogrąża się w mroku coraz bardziej. Tak samo jak z każdym rozdziałem o historii kolarstwa wchodzimy co raz bardziej w świat paranoi.

Po wyczynach Merckxa, czy tytanicznej pracy Erosa Poliego, Lance Armstrong opowiada o swojej walce z Marco Pantanim i problemach jakie zawsze miał na Ventoux, o rywalizacji z innymi Amerykanami, którzy zawsze byli lepsi od niego. Tylko po to, byśmy w następnym rozdziale mogli przeczytać, że “motoman”, Philippe Maire, który motocyklem podrzucał Teksańczykowi zabronione środki, był dobrym przyjacielem Christophera Froome’a i Rchiego Porte’a, dopóki Team Sky nie zakazał im kontaktów z Francuzem. Klaustrofobiczna atmosfera opisywana przy historiach z US Postal, zaczyna powtarzać się w przypadku Team Sky – wykluczeni dziennikarze, czarne listy, głuche telefony w środku nocy.

“Ventoux to podjazd jak żaden inny”, miał powiedzieć Raphael Geminiani upartemu Ferdy’emy Küblerowi, gdy Szwajcar ochoczo atakował podczas swojego pierwszego podjazdu pod tę górę. Kilka lat później, przyznawał, że tamten szaleńczy atak zniszczył jego karierę. “Gigant Prowansji” widział wielkie sukcesy, jeszcze większe pojedynki, ale również tragedie i śmierć. “Ventoux” Whittle’a to nie do końca książka o samym podjeździe, nie ma tu przecież nawet profili wysokościowych czy tabel ze zwycięzcami na szczycie. Legendarna góra służy tu jedynie by opowiedzieć część historii kolarstwa. I jako przestroga.

Liczba stron: 336
Język: angielski
Wydawca: Simon & Schuster
Rok wydania: 2017
Format: okładka twarda

Książka została przekazana do recenzji przez wydawcę.