100 Giro – część 17

Giro d’Italia świętuje swoją 100 edycję. Co działo się podczas 99 poprzednich?

74… (1991) gdzie Giro wygrywa Franco Chioccioli. Z powodu swojej aparycji nazywany przez Włochów “Coppino” – małym Coppim – kolarz dobijał się do zwycięstwa we włoskim wyścigu niemal od dekady. Był najlepszym młodym zawodnikiem Giro w 1983, a wielu komentatorów uważało, że gdyby nie arktyczne warunki na Gavii i brak ciepłych ubrań, Andy Hampsten mógłby tylko marzyć o najwyższym stopniu podium. Jego dominacja w wyścigu zbiegła się z pierwszymi plotkami o używaniu przez kolarzy syntetycznej erytropoetyny.

75… (1992) gdzie zwycięzca Tour de France z poprzedniego sezonu przyjeżdża do Włoch przejechać spokojny wyścig. Jednak intencje Miguela Induraina stały się jasne już na trzecim etapie, gdy walcząc o supremację w wyścigu nie odpuścił harców Claudio Chiappucciego. Na kolejnym etapie jazdy indywidualnej na czas powiększył swoją przewagę, by przez resztę wyścigu kontrolować sytuację, wygrywając swoje pierwsze Giro d’Italia (a później kolejny Tour de France w lipcu). Na ostatniej “czasówce” mimo, że miał jechać oszczędzając siły, to z premedytacją dogonił i wyprzedził Chiappucciego, zadając ostateczny cios jego psychice przed nadchodzącą “Wielką Pętlą”.

76… (1993) gdzie Indurain kolejny raz stosuje swoją ulubioną taktykę miażdżenia rywali na czasówkach i minimalizowania strat na górskich odcinkach. Piotr Ugrumov postanowił jednak sprawić Hiszpanowi nieco kłopotów, atakując go bez wytchnienia w wysokich górach. Indurain strzelił wreszcie na przedostatnim etapie, ale pochodzący z Rygi kolarz nie był w stanie zyskać wystarczająco dużo czasu by wygrać cały wyścig. Indurain wygrał swoje drugie Giro, a wygrywając później Tour, dwa razy z rzędu zdobył kolarski “dublet”.

77… (1994) gdzie “Miguelon” przyjeżdża do Włoch nie najlepiej przygotowany. Gdy wszyscy spodziewali się kolejnego tryumfu Hiszpana, Indurain został na szosie pokonany przez będącego w życiowej formie Jewgienija Berzina. Jednak tym, co rozpaliło serca kibiców była spektakularna jazda młodego Marco Pantaniego. Wygrywając dwa górskie etapy jeden po drugim “Panta” przesunął się z niemal niebytu na drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, zaraz za Berzinem a przed Indurainem.

Cykl Giro 100:

Część 1 (1909 – 1914)   Część 2 (1919 – 1923)   Część 3 (1924 – 1928)   Część 4 (1929 – 1932)

Część 5 (1933 – 1937)   Część 6 (1938 – 1946)   Część 7 (1947 – 1951)   Część 8 (1952 – 1955)

Część 9 (1956 – 1960)   Część 10 (1961 – 1965)  Część 11 (1966 – 1969)  Część 12 (1970 – 1974)

Część 13 (1975 – 1979)  Część 14 (1980 – 1982) Część 15 (1983 – 1986)  Część 16 (1987 – 1990)