Danielo - odzież kolarska

Prezentacja La Fleche Wallonne 2017

peleton na Fleche Wallonne

W drodze do monumentu Liege-Bastogne-Liege przed kolarzami 81. edycja wyścigu Walońska Strzała (19 kwietnia). 

Druga odsłona “ardeńskiego tryptyku” to wyścig, który kojarzy się z jednym – stromą ścianką w Huy. Prowadzący do mety podjazd promuje zawodników posiadających “dynamit” w nogach, a przy tym umiejętnie łączących inteligentną jazdę i wytrzymałość, wymaganą po 200 kilometrach nerwowej jazdy drogami Walonii.

W elitarnej stawce zobaczymy silną polską kolonię, faworyta do zwycięstwa Michała Kwiatkowskiego, Michała Gołasia (obaj Team Sky), wracającego po blisko miesięcznej przerwie Rafała Majkę (Bora-hansgrohe) i Tomasza Marczyńskiego (Lotto Soudal).

W wyścigu kobiet najwyższą pulę zamierza zgarnąć Katarzyna Niewiadoma (WM3 Pro Cycling), wspierana przez Annę Plichtę. Pojadą również Eugenia Bujak (BTC City Ljubljana), Małgorzata Jasińska (Cylance), Katarzyna Pawłowska (Boels – Dolmans) i Agnieszka Skalniak (Astana).

Trasa Strzały Walońskiej 2017

mapa Fleche Wallonne 2017
Organizatorzy co roku zmieniają miasto startowe, tym razem kolarze wyruszą z niedużego miasta Binche. Peleton przetnie prowincje Hainaut, Namur i Liege, trafiając do położonego nad rzeką Moza miasta Huy, gdzie od 1984 roku znajduje się meta wyścigu.

Start o godzinie o 11:30, finisz planowany jest nie wcześniej niż o 16:22.

 

profil Fleche Wallonne 2017

Dystans La Fleche Wallone wyniesie 204,5 km. Na trasie znajdzie się tylko 9 podjazdów, o dwa mniej niż przed rokiem, za to wszystkie zostały ściśnięte na końcowych 73 kilometrach. Mur de Huy (1,3 km 9,6%) ponownie wyrośnie trzy razy, z tym że po raz pierwszy dopiero na 146,5 km, czyli o 31 km bliżej mety niż przed rokiem. Pierwszą i końcową wspinaczką na “Chemin des Chapelles” odzieli zaledwie 58 kilometrów.

Druga przeprawa przez Mur znajdzie się 29 kilometrów przed kreską, następnie kolarze wjadą na Cote d’Ereffe (188 km; 2,1 km; 5%) i bezpośrednio przed finałem pokonają Cote de Cherave (199 km; 1,3 km; 8,1%).

Pomocnicy liderów poszczególnych grup nie będą oszczędzani na ostatnich kilometrach. Ich głównym zadaniem jest narzucenie jak najmocniejszego tempa i wyprowadzenie swojego lidera na najlepszej pozycji przed Murem. To tu wszystko powinno się rozstrzygnąć. “Droga kapliczek” zaczyna się łagodnie, jednak gdy do mety jest 900 metrów, nachylenie skocze do 10% i nie odpuszcza, a momentami dochodzi do 17%. Podjazd wypłaszcza się nieco dopiero na ostatnich 100 metrach. Pokonanie ścianki to nie tylko kwestia mocnych nóg, ale przede wszystkim dobrego rozłożenia sił i chłodnej głowy.

Kto z kim i na kogo

Z numerem jeden wyruszy zwycięzca trzech ostatnich edycji Alejandro Valverde. Zawodnik Movistar prezentuje świetną dyspozycję i zapowiada się na kolejną powtórkę, jednak pamiętajmy, że sport, a zwłaszcza kolarstwo, lubi niespodzianki.

W ekipie Quick-Step Floors zabraknie Juliana Alapphilippe’a, który w ostatnich dwóch latach finiszował tuż za Valverde oraz zwycięzcy z 2011 Philippe’a Gilberta. Obu kontuzjowanych kolarzy powinien udanie zastąpić Daniel Martin. Irlandczyk lubi krótkie, ostre ścianki, dość powiedzieć, że 2014 roku przejechał w Strzale na drugim miejscu.

W tym samym roku trzecią pozycję wywalczył Michał Kwiatkowski. Polak po drugiej lokacie w Amstel Gold spokojnie podejdzie do środowego startu, mając w perspektywie niedzielną “Staruszkę”. Świetną alternatywę dla Team Sky stanowi drugie zawodnik wyścigu sprzed czterech lat Sergio Henao.

Wysoko powinni się również zakręcić Ion Izagirre (Bahrain-Merida), Romain Bardet (BMC Racing), Rui Costa (UAE Team Emirates), Warren Barguil (Team Sunweb), Michael Albasini (Orica-Scott), Rigoberto Uran i Michael Woods (obaj Cannondale-Drapac).

Lista startowa

Wyścig kobiet

Od 1993 roku rozgrywany jest wyścig La Flèche Wallonne Femmes, zaliczany obecnie do Women’s WorldTour.

La Fleche Wallone Femmes w końcówce pokryje się z trasą mężczyzn. Kobiecy peleton powalczy na dystansie 120 km, ze startem i metą w Huy. Organizatorzy zaplanowali 7 wspinaczek, o cztery mniej niż ostatnio, z końcówką na Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%) i Mur de Huy (1,3 km; 9,3%).

Start o godzinie 10:50, zwyciężczynię poznamy około godziny 14:00.

trasa Fleche Wallonne kobiet 2017Ikoną wyścigu pozostaje Marianne Vos, która wygrała pięć razy (2007, 2008, 2009, 2011, 2013), ale Holenderka wydaje się być już gasnącą gwiazdą peletonu i nawet nie podejdzie do startu. Jej drużynę WM3 Pro Cycling poprowadzi Katarzyna Niewiadoma.

Główną rywalką Polki powinna być mistrzyni olimpijska Anna van der Breggen. Holenderka wygrała dwie ostatnie edycje i ma za sobą świetną drużynę Boels-Dolmans, w tym Elizabeth Deignan i Megan Guarnier.

W czołówce powinniśmy zobaczyć także Niemkę Claudię Lichtenberg (Wiggle High5) oraz reprezentantkę RPA Asleigh Moolman-Pasio (Cervelo-Bigla). Do walki włączyć się powinna także Katrin Garfoot (Orica-Scott), wspomagana przez będącą w dobrej formie Annemiek van Vleuten.

Trochę historii

Początki klasyku sięgają lat 30 ubiegłego stulecia, kiedy brukselscy dziennikarze, Albert Van Laethem i Paul Beving z gazety „Les Sport”, wysunęli propozycję zorganizowania zawodów, które połączyłyby ze sobą Tournai i Liège – miasta leżące na przeciwległych krańcach Walonii.

Impreza stała się ciałem w 1936 roku i nie odbyła się tylko raz – w 1940 roku – ze względu na działania wojenne. Początkowo wyścig biegł różnymi trasami i liczył nawet 300 kilometrów. Impreza aż do połowy lat 70. był zdominowana przez Belgów, epizodycznie przebijali się jedynie Francuzi, Szwajcarzy i Włosi. W następnych latach lista zwycięzców została wzbogacona o flagi innych państw. Do tej pory nazwiska zwycięzców pochodzą z 11 krajów (Belgia – 38, Włochy – 18, Francja – 8, Hiszpania – 7, Szwajcaria i Dania – 2, Niemcy, Holandia, USA, Australia i Luksemburg – 1).

Alejandro Valverde z czterema triumfami (2006, 2014, 2015, 2016) jest rekordzistą Strzały. Czterech kolarzy wygrywało trzy razy – Marcel Kint, Eddy Merckx, Moreno Argentin i Davide Rebellin. Warto też przypomnieć takie nazwiska triumfatorów jak: Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault, Giuseppe Saronni, Laurent Fignon i Laurent Jalabert.

W 2014 roku na trzecim miejscu finiszował Michał Kwiatkowski.

Z archiwum “Szosy”

Wyścig mężczyzn:

1999   Michele Bartoli       Maarten den Bakker   Mario Aerts
2000   Francesco Casagrande  Rik Verbrugghe       Laurent Jalabert
2001   Rik Verbrugghe        Ivan Basso           Jorg Jaksche
2002   Mario Aerts           Unai Etxebarria      Michele Bartoli
2003   Igor Astarloa         Aitor Osa            Aleksandr Shefer
2004   Davide Rebellin       Danilo di Luca       Matthias Kessler
2005   Danilo di Luca        Kim Kirchen          Davide Rebellin
2006   Alejandro Valverde    Samuel Sanchez       Karsten Kroon
2007   Davide Rebellin       Alejandro Valverde   Danilo di Luca
2008   Kim Kirchen           Cadel Evans          Damiano Cunego
2009   Davide Rebellin       Andy Schleck         Damiano Cunego
2010   Cadel Evans           Joaquim Rodriguez    Alberto Contador
2011   Philippe Gilbert      Joaquim Rodriguez    Samuel Sanchez
2012   Joaquim Rodriguez     Michael Albasini     Philippe Gilbert
2013   Daniel Moreno         Sergio Henao         Carlos Betancur
2014   Alejandro Valverde    Daniel Martin        Michał Kwiatkowski
2015   Alejandro Valverde    Julian Alaphilippe   Michael Albasini
2016   Alejandro Valverde    Julian Alaphilippe   Daniel Martin

Wyścig kobiet:

2007   Marianne Vos            Nicole Cooke           Judith Arndt
2008   Marianne Vos            Marta Bastianelli      Judith Arndt
2009   Marianne Vos            Emma Johansson         Claudia Lichtenberg
2010   Emma Pooley             Nicole Cooke           Emma Johansson
2011   Marianne Vos            Emma Johansson         Judith Arndt
2012   Evelyn Stevens          Marianne Vos           Linda Villumsen
2013   Marianne Vos            Elisa Longo Borghini   Asleigh Moolman
2014   Pauline Ferrand-Prevot  Elizabeth Deignan      Elisa Longo Borghini
2015   Anna van der Breggen    Annemiek van Vleuten   Megan Guarnier
2016   Anna van der Breggen    Evelyn Stevens         Megan Guarnier

Transmisja

Eurosport 1, początek godzina 14:30.

mapki i profile: ASO

5 Comments

  1. Przemek Walczak

    18 kwietnia 2017, 19:36 o 19:36

    To jest taki sezon że nawet wygrana Valverde już nie jest tak oczywista :v

    • Radek Kusy

      18 kwietnia 2017, 20:11 o 20:11

      Bez kitu

  2. Paweł Kasprowicz

    18 kwietnia 2017, 19:40 o 19:40

    Wg mnie Kwiato jest nawet w lepszej dyspozycji niż w 2014 roku, a wtedy był kolejno chyba 5, 3 i 3. Więc póki ma okazję jechać na siebie niech korzysta, bo nie daj Boże jakiś defekt albo kraksa w niedzielę i dwa z najważniejszych wyścigów w roku stracone.

    • Dawid

      18 kwietnia 2017, 23:38 o 23:38

      dokładnie, w końcu ktoś musi pokonać Valverde więc dlaczego nie miałby być to Kwiato 😉

  3. xavi

    19 kwietnia 2017, 09:35 o 09:35

    Profil trasy wydaje się najbardziej pod Valverde, z kolei jeśli patrzymy na obecną dyspozycję to od razu na myśl przychodzi Kwiato. Ciekawe kto jeszcze włączy się do walki o wygraną oprócz tej dwójki?