Sylwester Szmyd: “Michał ma w głowie tylko Liege-Bastogne-Liege”

Powoli opada kurz po brukowanych klasykach, pora spojrzeć więc na Ardeny i szanse Michała Kwiatkowskiego w Liege-Bastogne-Liege.

Paryż-Roubaix zakończyło sezon brukowych klasyków. Dla mnie z pewna goryczą, ale to z indywidualnych, znanych dobrze Czytelnikom powodów. I tak odkładając prywatę, przyznać muszę, że Greg Van Avermaet okazał się zdecydowanie najlepszym kolarzem tej, jakże ciekawej, części sezonu. Paryż-Roubaix 2017 kończy też karierę Boonena i dodając do tego zakończoną karierę Cancellary to z końcem minionego roku skończył się 10-letni okres “duello” tych właśnie kolarzy na brukach, walki o tron Króla Bruków.

Czy następców mamy szukać w Van Avermaecie i Saganie? Nie wiem, biorąc pod uwagę wiek Grega. Mi się bardziej w oczy rzucili 25-letni Stuyven czy 23-letni Moscon kończący wyścig zaraz za podium. Rok, dwa i to oni będą walczyć w Belgii, a o niedawnych zwycięzcach jak Degenkolb czy Kristoff myślę, że możemy powoli zapomnieć.

Mam ten niedosyt właśnie przez pecha Petera tak na Ronde, jak i Roubaix, bo jestem przekonany, że w obu przypadkach walczyłby o zwycięstwo z Van Avermaetem, co dodałoby jeszcze większych emocji do i tak już niesamowicie pasjonujących w tym roku wyścigów. Na Roubaix podobnie jak i w przypadku Gilberta na Ronde kluczowym okazało się wsparcie silnej drużyny. Praca Ossa miała duże znaczenie taktyczne do właściwego rozegrania wyścigu przez Grega.

I tak jak na klasykach wyraźnie było widać różnicę w poziomie między kilkoma najlepszymi, a pozostałymi tak… w Kraju Basków nie strzelał nikt. Dosłownie. Proszę zauważyć, że na etapie do Arrate, gdzie na końcówce podjazdu przez 3 km o średnim nachyleniu 13%, czołówka wspinała się z prędkością ponad 1900 VAM, tzn. około 6,5 W/kg, a na mecie mieliśmy 12 kolarzy w 20 sekundach. Liczyłem na dużo większe różnice tym bardziej, że dotychczas niewielu kolarzy było w stanie wspinać się tak szybko.

Szczęście nie dopisało również Michałowi Kwiatkowskiemu, który po defekcie przerzutki musiał zmieniać rower na 22 km do mety, a patrząc na to, że zostali mu do pomocy Kiryienka i Lopez, wnioskuję, że czuł się bardzo dobrze i chciał walczyć.

O Valverde nie będę się rozpisywać, chapeau bas. Dla mnie jest to niesamowite jak można przez 15 lat jeździć na takim poziomie. Mam pierwsze jego wspomnienia z 2002/03 jak ja marzyłem, żeby podpisać kolejny kontrakt, a on już wtedy stawał na podium mistrzostw świata czy wygrywał etapy Vuelty…

“Bala” myśli przede wszystkim o Liege-Bastogne-Liege, co akurat ułatwia sprawę Michałowi, bo ma kolejną silną drużynę do pomocy i punkt odniesienia. Alejandro wygra pewnie kolejną “Strzałę” po drodze a… Amstel? Hmmm, Michał mówi, że ma w głowie tylko Liege, a ze zrelaksowaną głową na Amstel Gold Race może wiele zrobić już tam.

Przez to jednak, że nie ma wielu “pewniaków”, myślę, że zapowiadają się nam ciekawe Ardeny.

Sylwester Szmyd o życiu kolarza w sieci pisał od lat. W sezonie 2017, z perspektywy byłego już zawodnika i prowadzącego firmę Szmyd Coaching, na łamach Rowery.org będzie dzielił się swoimi obserwacjami z największych imprez.