Prezentacja Fleche Wallonne 2016

Środa pomiędzy Amstel Gold Race i Liege-Bastogne-Liege zarezerwowana jest dla 80. edycji Walońskiej Strzały. 

Druga odsłona “ardeńskiego tryptyku” to wyścig, który kojarzy się z jednym, stromą ścianką w Huy. Prowadzący do mety podjazd promuje zawodników eksplozywnych, a przy tym posiadających umiejętność połączenia inteligentnej jazdy i wytrzymałości, wymaganej po 200 kilometrach nerwowej jazdy na wzniesieniach Walonii.

Na starcie trzech Polaków – Michał Gołaś (Team Sky), Paweł Poljański (Tinkoff) i Tomasz Marczyński (Lotto Soudal). Dużo więcej do powiedzenia w wyścigu kobiet powinna mieć Katarzyna Niewiadoma (Rabo Liv).

Trasa

Organizatorzy co roku zmieniają miasto startowe, tym razem kolarze o 11:40 wyruszą z Marche-en-Famene, niewielkiej miejscowości w prowincji Luksemburg. Do pokonania jest 196 kilometrów. Peleton przetnie prowincje Luksemburg, Liege, De Namur i ponownie Liege, trafiając do położonego nad rzeką Mozą miasta Huy.

Finisz planowany jest po 16:23.

Na trasie leży 11 oznaczonych podjazdów, a pierwszy z nich – Côte de Bellaire (1 km; 6,3%) – znajduje się na 66 kilometrze. Tuż za półmetkiem peleton po raz pierwszy rozpocznie wjazd na finałową wspinaczkę wyścigu – Mur de Huy (1,3 km; 9,3%), następnie będzie zmierzał w stronę Côte d’Ereffe (2,1 km; 5%).

Wyścig w kluczową fazę wejdzie po drugiej przeprawie w Huy (167 km), za którą pozostaną Côte d’Ereffe (180 km) oraz wprowadzone w zeszłym roku wzniesienie Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%). Premia usytuowana jest zaledwie 5,5-kilometra przed metą, a to oznacza, że selekcja przed finałem pod Mur de Huy może okazać się wyjątkowo surowa.

profil: www.climbbybike.com

Pomocnicy liderów poszczególnych grup nie będą oszczędzani na ostatnich kilometrach. Ich głównym zadaniem jest narzucenie jak najmocniejszego tempa i wyprowadzenie swojego lidera na najlepszej pozycji przed Murem. To tu wszystko powinno się rozstrzygnąć. Podjazd zaczyna się łagodnie, jednak gdy do mety jest 900 metrów, nachylenie skocze do 10% i nie odpuszcza, a momentami dochodzi do 17%. Podjazd wypłaszcza się nieco dopiero na ostatnich 100 metrach. Jego pokonanie to nie tylko kwestia mocnych nóg, ale przede wszystkim chłodnej głowy i dobrego rozłożenia sił.

Pocieszeniem dla wszystkich zmagających się z wymową nazwy finałowej ścianki, może być fakt, że „Mur de Huy” to nie jedyna nazwa wzniesienia. Ze względu na sporą ilość kapliczek usytuowanych na ostrych zakrętach, podjazd nazywany jest czasem „drogą kapliczek”.

Kto z kim i na kogo

Z numerem jeden wyruszy zwycięzca dwóch ostatnich edycji Alejandro Valverde. Zawodnik Movistar prezentuje dobrą dyspozycję, w miniony weekend wygrał Vuelta a Castilla y Leon i z pewnością zalicza się do grona głównych pretendentów. Hiszpan w tym roku celuje jednak w Giro d’Italia, dlatego tym razem wcale nie musi błyszczeć w Ardenach. Zapasowym liderem Movistar jest zwycięzca z 2013 roku Daniel Moreno.

Etixx-Quick Step przyjeżdża z drugim zawodnikiem ubiegłorocznej edycji Julianem Alaphilippem oraz z Danielem Martinem, który na tej samej trasie był również drugi dwa lata temu. Pierwszy dobrą formę zwiastował ostatnio 6. i 8. miejscami w Brabanckiej Strzale i Amstel Gold Race, natomiast drugi w teście cierpliwości na Mur de Huy uległ tylko Alejandro Valverde.

O podium dla Orica-GreenEdge tak jak w zeszłym sezonie powalczy Michael Albasini, natomiast BMC Racing Team nie zraził się słabą jazdą Philppe’a Gilberta w Amstel Gold Race i ponownie stawia na Belga.

Tinkoff pojedzie na Romaina Kreuzigera, LottoNL-Jumbo na Wilco Keldermana, Cannondale na Toma-Jelte Slagtera, Lampre-Merida na Rui Costę, a Katusha na triumfatora z roku 2012 Joaquima Rodriqueza. W tym gronie raczej nie zamiesza bohater niedzieli Enrico Gasparotto (Wanty).

Wyścig kobiet

Od 1993 roku rozgrywany jest wyścig La Flèche Wallonne Femmes, od tego sezonu zaliczany do WorldTouru.

Kobiecy peleton zaliczy 137 kilometrów i tak jak panowie aż 11 podjazdów, z końcówką na Côte de Cherave (1,3 km; 8,1%) i Mur de Huy (1,3 km; 9,3%). Start o godzinie 11:20, zwyciężczynię poznamy krótko po 15.

Ikoną wyścigu pozostaje Marianne Vos, która wygrała pięć razy (2007, 2008, 2009, 2011, 2013). W ekipie Rabo-Liv wystąpią również triumfatorki dwóch ostatnich edycji Pauline Ferrand Prevot (2014) i Anna van der Breggen (2015) oraz ta która ma apetyt na kontynuowanie wspaniałej serii holenderskiej drużyny – Katarzyna Niewiadoma.

Pytanie czy wymieniona czwórka zdoła powstrzymać dominującą w tym sezonie mistrzynię świata Elizabeth Armitstead, której w Boels – Dolmans pomoże Katarzyna Pawłowska. Na starcie zobaczymy również Eugenię Bujak i Annę Plichtę (BTC City Ljubljana) oraz w zespole Ale Cipollini mistrzynię Polski Małgorzatę Jasińską.

Wśród faworytek wymienić można także drugą przed rokiem Annemiek van Vleuten (Orica-AIS) oraz świetnie radzącą sobie na górskich końcówkach Asleigh Moolman-Pasio (Cervelo – Bigla).

Trochę historii

Za powstaniem Strzały Walońskiej stał zamiar zwiększenia sprzedaży gazety „Les Sport”, którą zaczęto drukować w 1930 roku.

Impreza rozgrywana jest od 1936 roku i nie odbyła się tylko raz – w 1940 roku – ze względu na działania wojenne. Początkowo wyścig biegł różnymi trasami i liczył nawet 300 kilometrów. Impreza aż do połowy lat 70. był zdominowana przez Belgów, epizodycznie przebijali się jedynie Francuzi, Szwajcarzy i Włosi. W następnych latach lista zwycięzców została wzbogacona o flagi innych państw. Do tej pory nazwiska zwycięzców pochodzą z 11 krajów (Belgia – 38, Włochy – 18, Francja – 8, Hiszpania – 5, Szwajcaria i Dania – 2, Niemcy, Holandia, USA, Australia i Luksemburg – 1).

Pięciu kolarzy wygrywało Walońską Strzałę trzy razy – Marcel Kint, Eddy Merckx, Moreno Argentin, Davide Rebellin i Alejandro Valverde. Warto też przypomnieć takie nazwiska triumfatorów jak: Fausto Coppi, Ferdi Kübler, Raymond Poulidor, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk, Francesco Moser, Bernard Hinault, Giuseppe Saronni, Laurent Fignon i Laurent Jalabert.

W 2014 roku na trzecim miejscu finiszował Michał Kwiatkowski.

Z archiwum “Szosy”

1999   Michele Bartoli       Maarten den Bakker   Mario Aerts
2000   Francesco Casagrande  Rik Verbrugghe       Laurent Jalabert
2001   Rik Verbrugghe        Ivan Basso           Jorg Jaksche
2002   Mario Aerts           Unai Etxebarria      Michele Bartoli
2003   Igor Astarloa         Aitor Osa            Aleksandr Shefer
2004   Davide Rebellin       Danilo di Luca       Matthias Kessler
2005   Danilo di Luca        Kim Kirchen          Davide Rebellin
2006   Alejandro Valverde    Samuel Sanchez       Karsten Kroon
2007   Davide Rebellin       Alejandro Valverde   Danilo di Luca
2008   Kim Kirchen           Cadel Evans          Damiano Cunego
2009   Davide Rebellin       Andy Schleck         Damiano Cunego
2010   Cadel Evans           Joaquin Rodriguez    Alberto Contador
2011   Philippe Gilbert      Joaquin Rodriguez    Samuel Sanchez
2012   Joaquin Rodriguez     Michael Albasini     Philippe Gilbert
2013   Daniel Moreno         Sergio Henao         Carlos Betancur
2014   Alejandro Valverde    Daniel Martin        Michał Kwiatkowski
2015   Alejandro Valverde    Julian Alaphilippe   Michael Albasini

Transmisja

Eurosport 1: 14:30.

mapki i profile: ASO